Φοβάμαι έλεγα αλλά προσέχω.
Καθώς οι μέρες περνούσαν έβλεπα τα βλέμματα τους πάνω μου με αγωνία, καχυποψία και φόβο. Όσοι ήξεραν πού δουλεύω έκαναν ένα βήμα πίσω. Δε τους κατηγόρησα ποτέ, τους κατανοούσα.
Πριν λίγο καιρό έψαχνα να βρω σπίτι, βρήκα, το έκλεισα, έδωσα εγγύηση και μια μέρα μετά με πήρε ο ιδιοκτήτης να μου το ακυρώσει γιατι έμαθε η πολυκατοικία ότι δουλεύω σε ΜΕΘ και φοβήθηκαν ότι θα τους κολλήσω. Ξαφνιάστηκα. Στεναχωρήθηκα. Έκλαψα. Έκλεισα το τηλέφωνο και με δάκρυα στα μάτια έφυγα για την δουλειά. Ένιωθα οργή και θυμό.
Οι συνάδελφοι μου και εγώ έχουμε υποστεί αρκετές φορές κοινωνικό ρατσισμό αυτούς τους μήνες και ας προσέχουμε και ας έχει γεμίσει η μούρη μας σπυριά και σημάδια από τις μάσκες.
Είμαι η Βάλια, λοιπόν και είμαι πάλι αρνητική.