Ο Ζισκάρ Ντεσταιν που έφυγε από την ζωή αυτές τις ημέρες, ήταν βαθύς γνώστης και θαυμαστής της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας και γραμματείας και πάνω απ’ όλα μέγας λάτρης της Ελλάδας. Είχε δηλώσει «Έλληνας» όπως και ότι «η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα ήταν ένα παιδί χωρίς πιστοποιητικό γέννησης». Στήριξε ενεργά την επαναφορά της δημοκρατίας στη χώρα μας το 1974 και υποστήριξε την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για πολιτικούς λόγους. «Πήρα την απόφαση αυτή» είχε δηλώσει «για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Και όπως είχα, την εποχή εκείνη, την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΟΚ, υπέγραψα την πράξη ένταξης της Ελλάδας στην Κοινότητα, στις 28 Μαΐου 1979 στην Αθήνα.»
Όμως, εκτός από λάτρης της Ελλάδας ο Ζισκάρ Ντεσταίν ήταν ένθερμος «δραχμηστής» και αυτό φυσικά το αποκρύπτουν τα δημοσιεύματα που αναδεικνύουν μόνο τον φιλελληνισμό του μεγάλου εκλιπόντος. Υποστήριζε σθεναρά ότι η χώρα μας πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ και να επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα, ώστε με την υποτίμηση του να αντιμετωπίσει τον διεθνή ανταγωνισμό και τα αλματωδώς αυξανόμενα χρέη της. Σε συνέντευξή του στην Le Monde που αναδημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες ανέφερε ότι : «Η απόφαση να συμμετέχει η Ελλάδα στο ενιαίο νόμισμα ήταν σοβαρό λάθος. Σήμερα, υπάρχει η λύση της εξόδου από το ευρώ, κάτι που δεν σημαίνει καθόλου έξοδο από την Ένωση, όπως λένε λανθασμένα στις Βρυξέλλες. Επιστροφή στη δραχμή είναι εφικτή. Αυτή η απόφαση θα είχε σαν συνέπεια να θέσει το βάρος των ευθυνών για το χρέος στην Ελλάδα, αλλά την ίδια στιγμή, η Αθήνα θα επανακτούσε τη δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμά της. Το ερώτημα αυτό αξίζει να τεθεί γιατί η μόνη ανησυχία που έχει αξία είναι πώς θα γίνει η Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Ωστόσο, τα μέτρα που εφαρμόζονται σήμερα δεν πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση».
Σχολιάζοντας τη στάση των χωρών της ευρωζώνης έναντι της ελληνικής κρίσης, ανέφερε ότι «Χάσαμε πολύ χρόνο χωρίς λόγο κατά τους πρώτους μήνες. Ήταν σαφές από την αρχή, ότι η χώρα δεν θα μπορούσε να πληρώσει τα χρέη της, ιδίως δεδομένου ότι έχοντας μπει στο ευρώ δεν είχε τη δυνατότητα να υποτιμήσει. Ήταν λάθος να υπάρξει άρνηση ενός κουρέματος του χρέους, όσο μεγάλο και αν ήταν, ακριβώς όπως ήταν απατηλό να παρουσιάζεται η βοήθεια προς την Ελλάδα ως δάνειο, όταν ήταν βέβαιο ότι η Αθήνα δεν θα μπορούσε ποτέ να την αποπληρώσει. Σήμερα, οι συνθήκες είναι σκληρές. Αμφιβάλλω ότι οι Γάλλοι θα το δέχονταν για τον εαυτό τους».
Τη σταθερή του θέση για την ανάγκη επιστροφής της Ελλάδας στο εθνικό της νόμισμα, ο Ζισκάρ Ντεσταιν την εξέφραζε με σθένος σε κάθε ευκαιρία. Υποστήριζε την ίδια θέση όντας έξω από κυβερνητικούς θώκους και σκοπιμότητες. Αυτό, σε συνδυασμό με τον ανιδιοτελή φιλελληνισμό αλλά και την βαθύτατη πολιτική σκέψη και την οξύνοια που τον διέκρινε, αναδεικνύει τη βαρύτητα των απόψεών του στο συγκεκριμένο θέμα. Με άλλα λόγια, όταν ένας κορυφαίος Γάλλος πολιτικός, ακραιφνής φιλέλληνας και εκτός κυβερνητικής εξουσίας που συχνά συνδέεται με πολιτικές σκοπιμότητες, υποστηρίζει με επιμονή την ανάγκη της επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή, είναι εύλογο να δικαιώνει τη βαρύτητα της ίδιας άποψης. Για τους λόγους αυτούς, έχουμε αποδώσει με δημοσιεύματά μας στο παρελθόν στον μεγάλο αυτό φίλο της Ελλάδας τον τίτλο του… «Προέδρου της συμμορίας της δραχμής», απαντώντας έτσι σκωπτικά στο κατεστημένο που αποκαλούσε «συμμορία της δραχμής». όλους εμάς με παρόμοιες ανιδιοτελείς απόψεις. Γιατί δεν μπορεί παρά να είναι ανιδιοτελείς οι μόνες απόψεις που φοβάται το κατεστημένο το οποίο κρατά τον κουμπαρά και μοιράζει οβολούς και όχι μόνο.