Τι είναι όλοι αυτοί που μαζεύονται στις εθνικές επετείους κι είτε χλαπακιάζουν είτε σπάνε;

danlages65 / Pixabay

Δε μιλώ συγκεκριμένα για κάποια επέτειο, αλλά για τη συνήθεια. Τι είναι επέτειος; Μία ευκαιρία αργίας; Μια επίδειξη των καλών ρούχων που αγοράσαμε και πρέπει να τα θαυμάσουν άπαντες; Μία προώθηση της κομματικής μας ταυτότητας για να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε και πού πρέπει να ψηφίζουμε εμείς κι η οικογένειά μας;

Θόδωρος Γαλανόπουλος

Τι είναι όλοι αυτοί που μαζεύονται στις εθνικές επετείους, στα ουζερί, στις ταβέρνες και στις καφετέριες, και χλαπακιάζουν γαρίδες σαγανάκι, ούζα και κρασιά; Τιμούν τους προγόνους μας που με μία ξερή γαλέτα πολεμούσαν πάνω στα βουνά; Τι είναι όλοι αυτοί που μαζεύονται στην επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου και συγκρούονται με την αστυνομία; Να τιμήσουν πάνε ή να αποδείξουν στην κοινωνία ότι κάποιες ομάδες υπάρχουν ακόμα, και πρέπει να αποδείξουν ακόμα και στον εαυτό τους μία αίσθηση επανάστασης και άρνησης ενός καπιταλιστικού συστήματος, που ασπάζονται και ρουφάνε όλο του το μεδούλι; 

Ποια επανάσταση και 200 και 1.500 χρόνια γιορτάζει αυτή η χώρα; Πρόκειται για σάτιρα ίσως; Γιατί πώς μπορεί να γιορτάζει επανάσταση μία συρρικνωμένη χώρα, σκλάβος των γερμανικών τραπεζών, των ολίγιστων της ηγετών και των καναπέδιων φοβισμένων πολιτών της; 

Ποιος μπορεί άραγε να υπερασπιστεί αυτήν την πατρίδα; Ο πολίτης που φοβάται να ακουμπήσει το παιδί του μην αρρωστήσει; Ο αστυνομικός που ελέγχει μάσκες αλλά δεν μπορεί ή δεν θέλει να βάλει τάξη στις «ευπαθείς ομάδες»; Ο πολιτικός που μόνο του μέλημα είναι η εικόνα του να κρατήσει μέχρι να γίνουν οι επόμενες εκλογές; Ο επιχειρηματίας που είναι πολύ περήφανος για το εργοστάσιο του που θα φτιάξει στην Τουρκία ή στην Κίνα; 

Μη μιλάτε.. πολύ χάλια είμαστε και το ξέρουμε, αφήστε τις επετείους να περνάνε χαμηλόφωνα όπως περνάει ολη η ζωή μας…