Του Στέλιου Συρμόγλου
Μια ολόκληρη ελληνική κοινωνία υποχείριο εκείνων τους οποίους η αποδεδειγμένη ανικανότητα και η οσφυοκαμψία τους, οδήγησε τον τόπο στην εξαθλίωση. Μια κοινωνία αντιμέτωπη με την αντιαισθητική της πολιτικής αθλιότητας, υποχείριο δίχως ελπίδα διάσωσης, ακόμη και με εκατομμύρια εμβόλια να εισαχθούν, έστω και με αμφισβητούμενη την αποτελεσματικότητά τους, δεν είναι παίξε γέλασε πρακτική.
Μια προσπάθεια εμφύτευσης "ελπίδας" από τους μόνιμα "μασκοφορεμένους" της πολιτικής, με επικοινωνιακά τεχνάσματα που συμβάλλει και στην κοινωνική ανθρωποφαγία, με αντίτιμο τον ες αεί εξανδραποδισμό του 'Ελληνα, δεν είναι λύση και τόσο χαμογελαστή.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αντιληφθεί εγκλωβισμένος στην αυτάρεσκη λογική του, πως η εξουσία μπορεί με τον έναν ή άλλον τρόπο να κάνει ό,τι θέλει ένα λαό, μπορεί να αλαζονεύεται ή και να κοροιδεύει , "παίζοντας" με το φόβο του λαού, μπορεί να προσπερνά τις ανάγκες ενός λαού, μπορεί να σωρεύει λάθη συχνά οδυνηρά για το λαό, δεν μπορεί όμως να κάνει ό,τι θέλει ένα έθνος. Διότι δεν εξουσιάζει ούτε τους νεκρούς του έθνους, ούτε τους αγέννητους!
Αν δεν τολμήσουμε να αντιδράσουμε στο κιτς της πολιτικής και σε ό,τι βιώνουμε, σωρεύοντας άγονες προσδοκίες και ενισχύοντας την αυταπάτη μας, θα μας καταδιώκει η ίδια η ιστορία, η οποία είναι αμείλικτη!