Με μία εξαιρετικά πολύπλοκη γιατί μπλέκει και πολλά άλλα θέματα και ως εκ τούτου δυσνόητη διατύπως, η επιβολή κυρώσεων ουσιαστικά παραπέμπεται στην επόμενη Σύνοδο τον Μάρτιο δηλαδή στις ελληνικές καλένδες (παράγραφος 30 του Κειμένου Συμπερασμάτων). Τελικά τα ψέματα δεν τελείωσαν για την Τουρκία χθες. Φανταστείτε βέβαια και να μην υπήρχε το… αρνητικό για την Τουρκία κλίμα που μας έλεγαν στην Αθήνα.
Όπως επεσήμανε εμφατικά σήμερα στο Liberal ο Θανάσης Μαυρίδης, η Γερμανία συμπεριφέρεται σαν να είναι η Τουρκία μέλος της ΕΕ και όχι εμείς. Μαζί της και η Ιταλία με την Ισπανία. Το Κείμενο Συμπερασμάτων είναι απογοητευτικό όσο και αν καταβάλλεται προσπάθεια να εξωραϊστεί με ευφυολογήματα η αδυσώπητη πραγματικότητα. Από την μία υποτίθεται ότι διατυπώθηκε άλλη μία «αυστηρή προειδοποίηση» προς την Τουρκία (πόσες ακόμα αυστηρές προειδοποιήσεις θα βγουν άραγε;) και από την άλλη στην παράγραφο 29 αναιρούνται όλα τα παραπάνω με το να τονίζεται εμφατικά πόσο στρατηγικής σημασίας είναι οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία και πόσο αμοιβαία επωφελείς (έτσι βέβαια είναι μέχρι ενός σημείου αλλά…) και για τα δύο μέρη. Διπλωματική γλώσσα είναι αυτή αλλά ταυτόχρονα είναι και …αντιφατική. Στην Άγκυρα βέβαια γελούν.
Αυτό όμως που αδυνατούμε να καταλάβουμε από ελληνικής πλευράς είναι γιατί δεχθήκαμε να επισημανθεί και να καταγραφεί η απόσυρση του «Ορούτς Ρέις» κάτι που εμμέσως πλην σαφώς δείχνει μία «θετική εξέλιξη» προκειμένου να αρχίσουν οι λεγόμενες «διερευνητικές» συνομιλίες. Θα πρέπει να μας εξηγήσει η Κυβέρνηση για ποιόν λόγο έγινε αυτή η αναφορά, όταν από την 21 Ιουλίου και για πάνω από 3 μήνες το Τουρκικό ερευνητικό πλοίο έκανε βόλτες παραβιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδας μας δημιουργώντας μικρά-μικρά τετελεσμένα και μάλιστα μέσα στην λεγόμενη δυνητική αιγιαλίτιδα ζώνη (παραβιάσεις μεταξύ 6-12 νμ) στην περιοχή του συμπλέγματος Καστελόριζου. Το Τουρκικό ερευνητικό πλοίο αποσύρθηκε γιατί περάτωσε τις έρευνες του, όπως η ίδια η Άγκυρα εμφατικά δήλωσε κα όχι ως ενέργεια καλής θέλησης και τελικά η αποδοχή μία τέτοιας αναφοράς αυτόματα διαγράφει τα όσα τις προηγούμενες ημέρες επεσήμανε το Ελληνικό ΥΠΕΞ και προσωπικά ο κ. Δένδιας. Μα δεν λέγαμε όλοι ότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι… αφελείς για να το εκλάβουν ως..εποικοδομητική τουρκική ενέργεια;
Αναμφίβολα πέρα από τις μεγάλες κουβέντες που κατά καιρούς εκστομίζονται στην Ευρώπη περί παγκόσμιου ρόλου και άλλων βαρύγδουπων φράσεων αυτοθαυμασμού έχουμε μία ολοφάνερη στρατηγική ανυπαρξία αντί της στρατηγικής… αυτονομίας και αυτό αντανακλάται με κυνικό τρόπο στην 33η και τελευταία παράγραφο του Κειμένου Συμπερασμάτων. Με την επισήμανση «η ΕΕ θα αναζητήσει συντονισμό με τις ΗΠΑ στα θέματα που σχετίζονται με την Τουρκία και την Ανατολική Μεσόγειο» οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τον… Μπάιντεν! Η πικρή αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την κατ’ ευφημισμό Ένωση όλοι κοροϊδεύουν όλους και εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας.
Εδώ βέβαια κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι λίγες ώρες πριν την Σύνοδο Κορυφής, ένας «τρίτος» εκτός ΕΕ, ο πολύς ΓΓ/ του ΝΑΤΟ κ. Στόλτενμπεργκ, γνωστός για τον «θαυμασμό» του προς την Τουρκία έσπευσε ασθμαίνοντας να κάνει μία υποστηρικτική δήλωση για την Τουρκία τονίζοντας το πόσο πολύτιμη είναι για τον ΝΑΤΟ ξεχνώντας βέβαια ότι το πόσο πολύ το έχει υπονομεύσει.
Σωστά κάνει από μία πλευρά η Ελλάδα και η Κύπρος και μπλέκουν την ΕΕ της οποίας είναι μέλη σχετικά με την Τουρκική επιθετικότητα, αλλά θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τελικά δεν μπορεί να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στο θέμα της τουρκικής απειλής κατά των μειζόνων εθνικών συμφερόντων μας όπως επιδιώκεται και λανθασμένα «διαφημίζεται» από συγκεκριμένους κύκλους. Οι αποφάσεις της είναι ταμειακού χαρακτήρα! Εξωτερική ή Στρατηγική εξισορρόπηση μπορεί να επιτευχθεί και διαφορετικά και σε αυτό είμαστε σε καλό δρόμο σε περιφερειακό επίπεδο και θα επιμείνω στην αναγκαιότητα Στρατηγικής Συμφωνίας με την Γαλλία.
Αντί επιλόγου υπενθυμίζω ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε πρωτίστως την ευθύνη της Ασφάλειας μας, και αυτό λέγεται με απλά λόγια… Αυτοβοήθεια. Aπαιτείται όσο το δυνατόν πιο σύντομα να μειωθεί η ανισότητα Ισχύος με την Τουρκία που αυτή σε συνδυασμό με την γενική διεθνή ανοχή είναι που την αποθρασύνει.