Οι ελληνικές κυβερνήσεις συγκροτούν επιτροπές «ειδικών» και προσλαμβάνουν συμβούλους, για να καταθέτουν προτάσεις σε μία σειρά ζητημάτων που καθορίζουν τις ζωές μας, το μέλλον μας. Για παράδειγμα, έχουμε την επιτροπή για τον κορωνοϊό, την επιτροπή «Πισσαρίδη», επιτροπή για την παιδεία και πάει λέγοντας. Με αυτή τη μεθόδευση η συντριπτική πλειοψηφία του ακαδημαϊκού και του επιστημονικού κόσμου και συνεπώς οι απόψεις τους, αποκλείονται με το γάντι.
Η εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορούσε, αν ήθελε, να απευθύνει πρόσκληση σε όλο το αρμόδιο επιστημονικό προσωπικό της πατρίδας μας και στις συναφείς σχολές των ελληνικών πανεπιστημίων να καταθέτουν εισηγήσεις σε κάθε σοβαρό εθνικό θέμα. Οι εισηγήσεις να αξιολογούνται από τους ίδιους τους συμμετέχοντες, ώστε κατόπιν συνεχόμενων μεταξύ τους ψηφοφοριών να προκύπτει μία τελική μορφή προτάσεων.
Παράλληλα, όλοι μαζί να εκλέγουν τα επιστημονικά ή ακαδημαϊκά πρόσωπα που θα επωμίζονται τη διαδικασία και τον έλεγχο της εφαρμογής τους, καθώς και την ενημέρωση των συναδέλφων τους για την πορεία των αποτελεσμάτων, με σκοπό τη λήψη διορθωτικών μέτρων.
Θα είχαμε μία δυναμική, εποικοδομητική και διαφανή διαδικασία, οι αποφάσεις της οποίας θα γίνονταν αποδεκτές από μεγάλη μερίδα των πολιτών. Αυτό το δημοκρατικότατο μοντέλο θα μπορούσε να εφαρμόζεται σε μόνιμη βάση. Όχι δηλαδή, μόνο στο τωρινό υγειονομικό ζήτημα αντιμετώπισης του κορωνοϊού, αλλά και σε θέματα χάραξης στρατηγικής στην παιδεία, στην οικονομία, στην εξωτερική πολιτική και γενικότερα σε κάθε κρίσιμο εθνικό θέμα.
Αλλά, οι επικεφαλείς και τα μέλη του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος προτιμούν τις επιτροπές «σοφών» και τους εκάστοτε διορισμένους υπουργικούς ή πρωθυπουργικούς συμβούλους. Όχι την αξιοποίηση όλων των επιστημονικών και ακαδημαϊκών δυνάμεων της πατρίδας μας.
Η εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορούσε, αν ήθελε, να απευθύνει πρόσκληση σε όλο το αρμόδιο επιστημονικό προσωπικό της πατρίδας μας και στις συναφείς σχολές των ελληνικών πανεπιστημίων να καταθέτουν εισηγήσεις σε κάθε σοβαρό εθνικό θέμα. Οι εισηγήσεις να αξιολογούνται από τους ίδιους τους συμμετέχοντες, ώστε κατόπιν συνεχόμενων μεταξύ τους ψηφοφοριών να προκύπτει μία τελική μορφή προτάσεων.
Παράλληλα, όλοι μαζί να εκλέγουν τα επιστημονικά ή ακαδημαϊκά πρόσωπα που θα επωμίζονται τη διαδικασία και τον έλεγχο της εφαρμογής τους, καθώς και την ενημέρωση των συναδέλφων τους για την πορεία των αποτελεσμάτων, με σκοπό τη λήψη διορθωτικών μέτρων.
Θα είχαμε μία δυναμική, εποικοδομητική και διαφανή διαδικασία, οι αποφάσεις της οποίας θα γίνονταν αποδεκτές από μεγάλη μερίδα των πολιτών. Αυτό το δημοκρατικότατο μοντέλο θα μπορούσε να εφαρμόζεται σε μόνιμη βάση. Όχι δηλαδή, μόνο στο τωρινό υγειονομικό ζήτημα αντιμετώπισης του κορωνοϊού, αλλά και σε θέματα χάραξης στρατηγικής στην παιδεία, στην οικονομία, στην εξωτερική πολιτική και γενικότερα σε κάθε κρίσιμο εθνικό θέμα.
Αλλά, οι επικεφαλείς και τα μέλη του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος προτιμούν τις επιτροπές «σοφών» και τους εκάστοτε διορισμένους υπουργικούς ή πρωθυπουργικούς συμβούλους. Όχι την αξιοποίηση όλων των επιστημονικών και ακαδημαϊκών δυνάμεων της πατρίδας μας.
Μαργέλης Κωνσταντίνος
Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 9 Δεκεμβρίου 2020