Όποτε οι κλιματολογικές συνθήκες το επιτρέπουν (πολύ συχνά δηλαδή), οι κάτοικοι σε Ασπρόπυργο, Ελευσίνα και Μαγούλα, έχουν την ατυχία να αναπνέουν το εμετικό χαρμάνι της ζύμωσης πάσης φύσεως αποβλήτων από μία χωματερή που έχει φτάσει σε επίπεδο κορεσμού [1] και η οποία σύμφωνα με τις υποδείξεις των οργάνων της Ε.Ε. [2] θα έπρεπε να έχει κλείσει προ πολλού.
Ανοίγουν οι κατοικοι της Δυτ. Αττικής τα παράθυρα του σπιτιού τους για να το αερίσουν, και υπό αυτές τις συνθήκες, το μπολιάζουν με διοξίνες, φουράνια, πτωμαΐνες κι όλον τον συρφετό των αρωματικών υδρογονανθράκων που κυκλοφορούν στην περιοχή. Οι μετρήσεις του ΥπΕΚΑ και του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος συνηγορούν σε αυτό.
Και σαν να μην ήταν αρκετά τούτα, αποδεικνύεται ότι στη Χωματερή της Φυλής γίνεται απόθεση ραδιενεργών αποβλήτων (!) επί σειρά ετών, με τις μετρήσεις να παραμένουν ύποπτα κρυμμένες στα συρτάρια των δημοτικών αρχών των όμμορων Δήμων της περιοχής και μόνο έπειτα από αγώνα κάποιων κατοίκων και με τη συνδρομή Εισαγγελικής Παραγγελίας δημοσιοποιήθηκαν τα πραγματικά στοιχεία στις τοπικές κοινωνίες. [3][4]
Τα προφανή χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης υγειονομικής βόμβας που συνιστά ο ΧΥΤΑ είναι η «κορυφή του παγόβουνου» σε μία περιοχή όπου γίνεται καθημερινά διαγωνισμός περιβαλλοντικών παραβάσεων και καταστροφών οι οποίες μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:
υπέρβαση κατά 500 φορές (50000%) του εξασθενούς χρωμίου στην περιοχή του Ασπροπύργου [5]
καθημερινά υπαίθριες καύσεις καλωδίων και ελαστικών που πνίγουν με τοξικά αέρια την ατμόσφαιρα της Δυτ. Αττικής, από «επιχειρήσεις ανακύκλωσης» ή συνηθέστερα από ομάδες αθίγγανων για την εξαγωγή scrap μετάλλων
εκατοντάδες ανεξέλεγκτους χώρους απόθεσης απορριμμάτων & μπάζων πέριξ των περιοχών Ασπροπύργου-Ελευσίνας-Μαγούλας
Η αλήθεια είναι ότι οι συνέπειες όλων των ανωτέρων δεν είναι ποσοτικά γνωστές ούτε στα Όργανα Διοίκησης, ούτε στην τοπική Κοινωνία, όσο κι αν η τελευταία έχει ένα μέτρο εκτίμησης, από τις προσωπικές συναστροφές του κάθε μέλους της και την εικόνα που αποκομίζει σε σχέση με ασθενείς και θύματα του κύκλου του από συγκεκριμένες (κι επαναλαμβανόμενες) σοβαρές ασθένειες. Και δεν είναι γνωστές οι συνέπειες, επειδή ποτέ δεν έγινε μια ολοκληρωμένη επιδημιολογική μελέτη στην περιοχή, μέχρι πρόσφατα που ξεκίνησαν κάποιες προσπάθειες, αρκετά σπασμωδικές και φοβισμένες.
Ωστόσο το ίδιο το υγειονομικό πρόβλημα, αντί να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του και με ενωμένες προσπάθειες από όλο το φάσμα των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων, έγινε εύκολο θέμα φτηνού εντυπωσιασμού και εκμετάλλευσης, σε ένα συστημικό γαϊτανάκι που ήθελε την κάθε αντιπολίτευση (σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο) να παίρνει τη σειρά της στις καταγγελίες και τις εύκολες εξαγγελίες και να ξεχνά τον «ελέφαντα στο δωμάτιο», όταν ερχόταν η ώρα να ασκήσει Διοίκηση.
Σήμερα πλέον, που τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στη Δυτ. Αττική για άλλη μία φορά για λόγο ουδόλως τιμητικό, πρέπει να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους:
ΝΑΙ, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη Δυτ. Αττική [6] με τη μετάδοση του Covid-19 για πολλούς λόγους όπως η κακή νοοτροπία συγκεκριμένης μερίδας πολιτών [7], η έλλειψη μέτρων ασφάλειας και υγιεινής στους καταυλισμούς αθίγγανων της περιοχής, η απουσία διαδικασιών πρόληψης και ελέγχων σε μεγάλες επαγγελματικές δομές (ανοικτές ή κλειστές) και η υπερσυγκέντρωση και συστέγαση –υπό άθλιες συνθήκες συνήθως- μεγάλου αριθμού αλλοδαπών εργατών γης (νομίμων και μη).
ΝΑΙ, έχει πληρώσει ακριβά σε θανάτους η περιοχή την έκρηξη των κρουσμάτων Covid-19 (πλέον αγγίζουν τον προσωπικό περίγυρο των περισσοτέρων μας), ενώ έχει πληγεί πολύ έντονα –όπως σε όλη την Ελλάδα- ένα κρίσιμο παραγωγικό κέντρο της ελληνικής οικονομίας, το οποίο είναι εγκατεστημένο στο Θριάσιο πεδίο.
Ωστόσο, ακόμη κι όταν τελειώσει η έκρηξη των κρουσμάτων Covid-19, στη Δυτ. Αττική δε θα έλθει ποτέ η κανονικότητα. Και δε θα έλθει επειδή δεν υπήρξε ποτέ υγειονομική κανονικότητα τα τελευταία 40 χρόνια στην περιοχή. Και οι συνέπειες αυτής της χαίνουσας πληγής ήταν -και θα συνεχίσουν να είναι- αθροιστικά μεγαλύτερες από εκείνες της οξύτατης κρίσης του Covid-19, τόσο σε αριθμό θανάτων όσο και σε αριθμό νεαρών ατόμων που νοσούν από την τοξικότητα του περιβάλλοντος της Δυτ. Αττικής.
Αυτό ας το έχουν κατά νου όσοι έρθουν να ζητήσουν την ψήφο μας την επόμενη φορά και όσοι προσπαθούν να εξιλεωθούν για την εγκατάλειψη και την εγκληματική συμπεριφορά απέναντι στη Δυτ. Αττική μέσα από τα μέτρα που επέβαλαν για τον Covid-19. Οι λύσεις στη Δυτ. Αττική ξεκινούν μετά το κλείσιμο της Χωματερής και με την πραγματική παρουσία του Κράτους σε ότι αφορά το περιβάλλον και την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής.
Δρ. Αναστάσιος Κοπανίδης
Κάτοικος Δυτ. Αττικής
Παραπομπές:
[1]: https://www.tanea.gr/2018/06/15/greece/epithesi-patoyli-kata-doyroy-gia-ton-kleisto-xyta-fylis/
[2]: https://lawnet.gr/law-news/ellada/epistoli-tis-komision-gia-to-xyta-fulis/
[3]:
https://www.ethnos.gr/ellada/85524_kolasi-radienergeias-sto-hyta-fylis-pente-hronia-krymmenes-sta-syrtaria-oi-metriseis
[4]:
https://www.kathimerini.gr/society/561154327/kampanaki-gia-ton-chyta-fylis/
[5]:
https://www.enikos.gr/society/580082/perivallontiki-vomva-ston-aspropyrgo-anixneftike-xromio-500-fores
[6]:
https://covid19.gov.gr/covid-map/
[7]: http://www.pontos-news.gr/article/218322/aspropyrgos-entasi-me-feromenoys-arnites-toy-koronoioy