Στο Ντουμπάι είδα τις παθογένειες της χώρας τα τελευταία 50 χρόνια

AhmadArdity / pixabay

Και αφού όλη η Ελλάδα ασχολείται αυτές τις μέρες με το Ντουμπάι ας πω κ εγώ μια γνώμη και μάλλον όχι πολύ δημοφιλή. Στο Ντουμπάι, εγώ είδα τις παθογένειες της χώρας τα τελευταία 50 χρόνια. Μια τάξη ανθρώπων που πλούτισε μέσα από σχέσεις διαπλοκής με την εξουσία και μυθοποιηθηκε μέσα από διαπλεκόμενα μηντια. Οι σχέσεις αυτές τους επιτρέπουν ακόμα να υπάρχουν στο απυρόβλητο.

Φραγκίσκα Μεγαλούδη

Το πρόβλημα δεν είναι ο Τσιτσιπάς, ο οποίος στην τελική μένει στο Ντουμπάι, ούτε το ότι όλοι αυτοί πήγαν να διασκεδάσουν εκεί (νόμιμα) και διοχετευσαν φωτογραφίες στον τύπο πιστεύοντας ότι έτσι διατηρούν το "μύθο" τους. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι στην Ελλάδα θεώρησαν ότι ο Τσιτσιπάς μπορεί να αναλάβει ένα ρόλο που δεν μπορεί να υποστηρίξει, κάνοντας τον κεντρικό πρόσωπο στην καμπάνια πρόληψης. 

Και αυτό γιατί η εξουσία αναπαράγει τον εαυτό της και μέσα στο φαντασιακό τους, ένα πάμπλουτο 20χρονο παιδί που ζει στο Μονακό, που ανησυχεί γιατί δεν έχει Harrods η Ελλάδα και που ζει στη δική του πραγματικότητα, είναι κοντά στις ανάγκες του μέσου πολίτη. Και το πίστεψαν αυτό επειδή και οι ίδιοι ζουν στη δική τους φαντασίωση όπου ο μέσος πολίτης είναι ένας μικρός Τσιτσιπάς. 

Τα υπόλοιπα σελέμπριτι και παράγοντες που είδαμε εκεί και που οι μισοί είναι υποδικοι για οικονομικά εγκλήματα, εξακολουθούν να έχουν δημόσιο λόγο, να ζουν πλούσιοπαροχα και να μην έρχονται ποτέ αντιμέτωποι με τις πράξεις τους. Είναι, αυτοι που φωτογραφιζονται με τους πολιτικούς εκείνους που κουνάνε το δάκτυλο, που μας λένε ότι θα γίνουμε 300 κιλά αν μας δώσουν επιδόματα, θα μας κόψουν τις συντάξεις αν μας φτιάξουν λεωφορεία, θα μας αφήσουν να πεθάνουμε για να φοβηθούμε και να μην είμαστε ανεύθυνοι. 

Και η αντιπολίτευση και η αριστερά γενικότερα μεσω των αρθρογράφων της και πρώτη την κ. Ακριτα, η οποία πιθανόν δεν κατάφερε να πάει στα διαμερισμάτακια της στο Λονδίνο που έχει για αποκούμπι στα γεράματα, εξάντλησαν όλη την κριτική σε τσιτάτα του Facebook. Δεν είναι αυτός πολιτικός λόγος. Πολιτικός λόγος είναι να φέρεις την κυβέρνηση απέναντι στις αντιφάσεις της και στις παραλείψεις της. Να μην απευθύνεσαι στο θυμικό του οπαδού σου λέγοντας αα πήγαν στο Ντουμπάι κ εσύ οπαδε δεν μπορείς να πας μέχρι το περίπτερο. Αυτά είναι για να γράφεις εξυπνάδες στο Twitter όχι για να άρθρωνεις πολιτικό λόγο.

Ας απαντηθούν σοβαρά ερώτηματα με επιχειρήματα γιατί ακόμα τα μμμ είναι γεμάτα, γιατί δεν διερευνώνται οι δεκάδες καταγγελίες για εργαζόμενους σε αναστολή που υποχρεώνονται να εργάζονται, γιατί απέτυχε το click away, γιατί ο ένας κυβερνητικός διαψεύδει τον άλλο, γιατί αγνοούνται οι οδηγίες των ειδικών και αποφασίζει ο πρωθυπουργός, γιατί τα μηνύματα είναι συνεχώς; διφορούμενα και κανείς πλέον δεν εμπιστεύεται τίποτα;

Σε αυτό το πλαίσιο το Ντουμπάι εμπεριέχει ένα συμβολισμό. Είναι ο τρόπος που ασκείται πολιτική και αντιπολίτευση στη χώρα. Ατιμωρησία και γκλάμουρια της δεκάρας αγκαλιά με τα στάτους στο Facebook.

Και όπως είπε και ο Αδωνις, ο οποίος μέσα από τη δήθεν γραφική του εικόνα στην ουσία ειναι ο καθρέφτης του πως μας βλέπει η εξουσία, γιατί γκρινιάζετε; Σε λίγο καιρό σας ετοιμάζουμε γιορτές για τα 200 χρόνια της επανάστασης.