Από: capital.gr - Της Shuli Ren / Bloomberg Opinion
Ο Lai επέβλεπε την China Huarong Asset Management Co. από το 2012 έως ότου ο ίδιος βρέθηκε αντιμέτωπος με διάφορα προβλήματα το 2018. Κρίθηκε ένοχος για λήψη 1,79 δισεκατομμυρίων γιουάν (277,3 εκατομμυρίων δολαρίων) σε δωροδοκίες, ενώ η διγαμία μπήκε στο κατηγορητήριο ως "κερασάκι στην τούρτα".
Μια μάλλον ασυνήθιστη αυστηρότητα
Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, η θανατική ποινή για τέτοιου είδους εγκληματικές πράξεις είναι ασυνήθιστη, αναφέρουν νομικοί. Ο Wu Xiaohui, πρώην πρόεδρος της Anbang Insurance Group Co., της οποίας η εκκαθάριση κοστίζει δισεκατομμύρια δολάρια στο Πεκίνο, καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλάκιση για απάτη συνολικού ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2018.
Τι προσπαθεί λοιπόν να σηματοδοτήσει το Πεκίνο; Ποιο είναι το προβλεπόμενο "κοινό" που πρέπει να λάβει το μήνυμα αυτής της σκληρής καταδίκης; Μήπως άλλα πλούσια και προνομιούχα πρόσωπα; Θα πρέπει να ανησυχεί ο ιδρυτής της Alibaba Group Holding Ltd., Jack Ma; Αν και δεν έχει κατηγορηθεί για κάποιο έγκλημα, έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο από την αναστολή της Αρχικής Δημόσιας Προσφοράς της Ant Group ύψους 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον Νοέμβριο.
Με μια πρώτη ματιά, μπορεί να ερμηνευθεί ως υπενθύμιση στους άτακτους επιχειρηματικούς μεγιστάνες του κυριολεκτικά "θανατηφόρου" νομικού οπλοστασίου που διαθέτει το κινεζικό κράτος. Ωστόσο το τιμωρητικό μέτρο εναντίον του Lai είναι πιθανότατα μέρος των εσωτερικών εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Με τον Ντόναλντ Τραμπ και την οικονομική επιβράδυνση που σχετίζεται με την Covid-19 να χάνονται από το προσκήνιο, ο πρόεδρος Xi Jinping επιστρέφει στον πόλεμό του ενάντια στις σκιώδεις τραπεζικές συναλλαγές, τον οποίο ξεκίνησε στα σοβαρά στα τέλη του 2017. Το Πεκίνο θέλει να δώσει ένα μάθημα και ένα παράδειγμα στους γραφειοκράτες, προκειμένου να τους δείξει τι μπορεί να συμβεί σε εκείνους που δεν λαμβάνουν υπ' όψη την εντολή που έχουν λάβει για εταιρική απομόχλευση.
Η ειδική περίπτωση
Σε αντίθεση με την Anbang, η Huarong είναι μια εντελώς και απόλυτα κρατική εταιρεία. Υποστηριζόμενη από το Υπουργείο Οικονομικών της Κίνας, η Huarong ιδρύθηκε για την εκκαθάριση των επισφαλών χρεών που βαραίνουν τα βιβλία των εμπορικών τραπεζών.
Ως εκ τούτου, ο ευρισκόμενος υπό πίεση διαχειριστής χρέους απολάμβανε πολλά προνόμια, συμπεριλαμβανομένης της σχεδόν κρατικού επιπέδου πιστοληπτικής ικανότητας και ενός ευρέος φάσματος χρηματοοικονομικών αδειών που ο ιδιωτικός τομέας επιθυμεί να έχει, αλλά αδυνατεί να λάβει.
Αντί όμως να αντιμετωπίζει το "κόκκινο" χρέος, ο Lai κατέστη αδίστακτος, εμπλεκόμενος σε κάθε είδους επενδυτική δραστηριότητα, από τα ιδιωτικά επιχειρηματικά κεφάλαια έως τις συναλλαγές ομολόγων επιπέδου junk. Στο τέλος του 2016, τα επισφαλή δάνεια αντιπροσώπευαν μόνο το 25% του συνολικού ενεργητικού της Huarong, έναντι 34% δύο χρόνια νωρίτερα. Αντ' αυτών, άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα αυξήθηκαν ως ποσοστό των περιουσιακών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των ομολόγων, τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να αποτελέσουν πηγή κέρδους.
Στην ηπειρωτική Κίνα, η Huarong ίδρυσε εκατοντάδες εταιρείες κοινοπρακτικού χαρακτήρα, με μοναδικό σκοπό την αγορά ακινήτων, ανέφερε η Caixin, διαδικτυακό και έντυπο επιχειρηματικό περιοδικό. Στο Χονγκ Κονγκ, η εταιρεία του Lai συγκέντρωσε μεγάλα ποσά από εκδόσεις ομολόγων σε δολάρια, χρησιμοποιώντας στη συνέχεια τα έσοδα για την αγορά χρεογράφων υψηλών αποδόσεων και ρίσκου.
Η εταιρεία trading ενέργειας, CEFC Shanghai International Group Ltd., μία από τις επενδύσεις της, στη συνέχεια χρεοκόπησε. Στο πλαίσιο αυτού του παιχνιδιού, η Huarong δημιούργησε έναν λαβύρινθο εταιρειών - βιτρίνων, στις οποίες ο ακτιβιστής επενδυτής David Webb καλούσε τους επενδυτές να μην επενδύουν.
Εάν ο Lai ήταν ένας απλός trader ευκαιρίας, ίσως να μην αντιμετώπιζε τόσο σοβαρές συνέπειες. Ωστόσο, ο σκιώδης δανεισμός του είχε ως αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες που τελικά κατέληξαν ως βάρος στα βιβλία του Πεκίνου. Για παράδειγμα, χωρίς κατάλληλα πρωτόκολλα, η Huarong παρείχε ένα μεγάλο ποσό δομημένης χρηματοδότησης στη Ningxia Tianyuan Manganese Industry Co., η οποία επέτρεψε την ταχεία παγκόσμια επέκταση της τελευταίας, βασισμένη σε χρέος.
"Έθεσε σε κίνδυνο την χρηματοοικονομική σταθερότητα της Κίνας"
Μπορεί κανείς απλώς να "ακούει" στην καταδίκη την οργή του Πεκίνου για τα όσα έπραξε ο Lai. Παρέκαμψε κάθε ιεραρχική κλίμακα αναφοράς και παρενέβη σε επενδυτικά σχέδια χαμηλού επιπέδου, επιδιώκοντας ακατάλληλα οφέλη για ορισμένα πρόσωπα, δήλωσε το δικαστήριο της Τιαντζίν το οποίο τον καταδίκασε σε θάνατο. "Έθεσε σε κίνδυνο την χρηματοοικονομική σταθερότητα της [Κίνας]".
Υπό αυτήν την έννοια, η κατηγορία από πλευράς Πεκίνου περί διγαμίας είναι, κατά τραγική ειρωνεία, μια τέλεια αναλογία. Στον Lai δόθηκαν τόνοι "προίκας" με μοναδικό σκοπό τη μείωση του φόρτου επισφαλών χρεών των τραπεζών. Αντ' αυτού, εκείνος ανέπτυξε πρωτοφανείς διακλαδώσεις, δημιούργησε άλλες "φωλιές" και απέκτησε απογόνους τους οποίους το Πεκίνο δεν επιζητούσε. Αντί να λύσει το πρόβλημα του "κόκκινου" χρέους, ο Lai έγινε ο ίδιος ένα πρόβλημα.
Το μάθημα για τους γραφειοκράτες
Βεβαίως, ο Wu της Anbang ήταν επίσης "ταραχοποιό" στοιχείο, χρησιμοποιώντας έσοδα τα οποία συλλέχθηκαν από βραχυπρόθεσμα ασφαλιστικά προϊόντα για να αγοράσει μακροπρόθεσμου χαρακτήρα περιουσιακά στοιχεία, όπως το φημισμένο ξενοδοχείο Waldorf Astoria της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για ιδιώτη πολίτη ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τη σχέση του με την οικογένεια του Deng Xiaoping προκειμένου να ανοίγει πόρτες για τον εαυτό του και να διαπράττει απάτες. Αξιωματούχοι όπως ο Lai, από την άλλη πλευρά, έρχονται με μεγάλη ισχύ την οποία τους παρέχει το ίδιο το κράτος - με αρκετό χώρο για κατάχρηση αυτής της εξουσίας.
Στον εκτεταμένο κρατικό χρηματοοικονομικό κλάδο της Κίνας, οι γραφειοκράτες μερικές φορές ξεχνούν ότι πρέπει να ενεργούν υπεύθυνα και παρέχουν δάνεια σε οικογένεια και φίλους, χωρίς σωστή διαχείριση των κινδύνων. Πώς λοιπόν μπορεί να διασφαλίσει το Πεκίνο τη συμπεριφορά των γραφειοκρατών του; Οι εξαιρετικοί καιροί απαιτούν εξαιρετικά μέτρα.
Με το συνολικό χρέος της να φθάνει το 300% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, η Κίνα είναι μια από τις πλέον χρεωμένες χώρες του κόσμου. Μια θανατική ποινή μπορεί να καταστεί αρκετά αποτρεπτική.