Ένας από τους ιστορικούς μύθους που έχουν για… ρομαντικούς, ιδεολογικούς λόγους καθιερωθεί αφορά τα πολεμικά κατορθώματα των Γάλλων «δημοκρατών» επί Γαλλικής Επανάστασης έναντι του «σκοταδισμού» του παλαιού καθεστώτος στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο μύθος θέλεις τους Γάλλους «Αβράκωτους», ενισχυμένους με τακτικούς στρατιώτες του πάλαι ποτέ στρατού των Βουρβόνων, να εφορμούν σε φάλαγγες προς τη νίκη, καλυπτόμενοι από χιλιάδες ακροβολιστές, έναντι των κινούμενων αργά σε άκαμπτους σχηματισμούς αντιπάλων τους.
Από: history-point.gr
Φυσικά όλα αυτά δεν ισχύουν, παρά εν μέρει, ειδικά όσον αφορά τον Πρωσικό στρατό που και ακροβολιστές διέθετε και άριστα εκπαιδευμένος ήταν. Άλλες ήταν οι αιτίες της γαλλικής επικράτησης. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι οι Γάλλοι «δημοκράτες» κήρυξαν τον πόλεμο κατά όλης, σχεδόν, της Ευρώπης, το 1792, τον λεγόμενο Πόλεμου του Πρώτου Συνασπισμού.
Το φθινόπωρο του 1793 η γαλλική Στρατιά του Μοζέλα είχε εισβάλει στη Γερμανία και συγκεκριμένα στην περιοχή του Παλατινάτου. Η γαλλική στρατιά διοικείτο από τον περίφημο στρατηγό Λουί Λαζάρ Ος. Η γαλλική στρατιά χωρίστηκε σε τρία τμήματα. Ο Ος με το μεγαλύτερη τμήμα (25.000 άνδρες) κινήθηκε προς το Μπιέζινγκεν, ένα μικρό οικισμό – τότε – στο σημερινό κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης, στο Μέλανα Δρυμό.
Την όδευση όμως φρουρούσε μια πρωσική δύναμη 7.000 μόλις ανδρών υπό τον στρατηγό Φρίντριχ Άντολφ φον Κάλκρουτ, έναν έμπειρο στρατιώτη που είχε ενταχθεί στον Πρωσικό στρατό σε ηλικία μόλις 15 ετών και είχε δράσει στον Επταετή Πόλεμο. Ο Πρώσος στρατηγός εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε καλύτερα το έδαφος. Το πρωσικό κέντρο τάχθηκε στα υψώματα Χιλσάιντερ, το δεξιό του πλευρό στην ανατολική όχθη του ποταμού Μπλίεζ και το αριστερό του στο δάσους του Χιλσάιντερ. Ωστόσο οι Γάλλοι υπερείχαν 4:1.
Στις 17 Νοεμβρίου 1793 οι Γάλλοι βρέθηκαν απέναντι από την πρωσική δύναμη και επιτέθηκαν. Αρχικά το γαλλικό πυροβολικό άνοιξε μανιασμένα πυρ κατά του πρωσικού κέντρου. Την ίδια ώρα ένα γαλλικό τάγμα πέρασε τον ποταμό Μπλίεζ στο Μπλιεζκάστελ με σκοπό να υπερφαλαγγίσει το πρωσικό δεξιό. Οι Πρώσοι όμως επικράτησαν και καταδίωξαν τους Γάλλους. Την ίδια ώρα ο στρατηγός Λομπάρ κινήθηκε με την μεραρχία του κατά του πρωσικού αριστερού.
Οι άνδρες του Λομπάρ κινήθηκαν μέσω του δάσους του Χιλσάιντερ με σκοπό να υπερκεράσουν το πρωσικό αριστερό πλευρό. Ωστόσο οι Πρώσοι, ταγμένοι στον κλασικό σχηματισμό της γραμμής τριών ζυγών ανέμενε τις γαλλικές φάλαγγες και τις θέρισε με μια ισχυρή ομοβροντία. Αμέσως μετά την ομοβροντία οι Πρώσοι εξόρμησαν με την λόγχη – σε σχηματισμό γραμμής – και έτρεψαν σε επαίσχυντη φυγή τους Γάλλους, αιχμαλωτίζοντας μάλιστα και τον τραυματισμένο στρατηγό Αντουάν ντε Σαγκν Λομπάρ.
Σε μια νέα προσπάθεια να ανατρέψει την κατάσταση ο Ος έστειλε 3.000 ιππείς του προς το χωριό Βολφερσχάιμ με σκοπό να διασπάσει και να κόψει τη μέση την πρωσική παράταξη. Δύο φορές οι Πρώσοι απέκρουσαν τις γαλλικές επιθέσεις. Μια τρίτη γαλλική επίθεση κατάφερε να διασπάσει τις πρωσικές γραμμές, αλλά οι Πρώσοι ανασυγκροτήθηκαν και – σε σχηματισμό γραμμής, ούτε φάλαγγας, ούτε τετραγώνου – απώθησαν τους Γάλλους με πυκνά πυρά μουσκέτων και τυφεκίων ραβδωτής κάννης – που διέθεταν οι επίλεκτοι ακροβολιστές τους, οι Κυνηγοί, αλλά και οι ακροβολιστές των λόχων των κοινών ταγμάτων πεζικού – και με τις ξιφολόγχες τους έτρεψαν σε φυγή.
Οι Γάλλοι εκτόξευσαν μια ακόμα τελική, όπως αποδείχθηκε, και εξίσου αποτυχημένη επίθεση κατά του πρωσικού δεξιού πλευρού και πάλι. Ύστερα από τη νέα αποτυχία ο Ος υποχώρησε έχοντας υποστεί συνολικές απώλειες 1.000 ανδρών (νεκροί, τραυματίες, αιχμάλωτοι). Οι Πρώσοι είχαν μόλις 160 νεκρούς και τραυματίες. Παρά τη νίκη του όμως ο Κάλκρουτ γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει επ’ άπειρον έναντι της γαλλικής υπεροχής και υποχώρησε προς το Καϊζερσλάουτεν όπου στις 28 Νοεμβρίου έμελλε να νικήσουν και πάλι τους Γάλλους.
Η μάχη Μπιέζιγνκεν έδειξε ότι η «γραμμική» τακτική κάθε άλλο παρά χρεοκοπημένη ήταν, τελικά. Άλλωστε ο Βρετανικός στρατός πολέμησε χρησιμοποιώντας την γραμμική τακτική έναντι των Γάλλων και πολύ λίγες μάχες έχασε, κερδίζοντας τις περισσότερες από αυτές.
Από: history-point.gr
Φυσικά όλα αυτά δεν ισχύουν, παρά εν μέρει, ειδικά όσον αφορά τον Πρωσικό στρατό που και ακροβολιστές διέθετε και άριστα εκπαιδευμένος ήταν. Άλλες ήταν οι αιτίες της γαλλικής επικράτησης. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι οι Γάλλοι «δημοκράτες» κήρυξαν τον πόλεμο κατά όλης, σχεδόν, της Ευρώπης, το 1792, τον λεγόμενο Πόλεμου του Πρώτου Συνασπισμού.
Το φθινόπωρο του 1793 η γαλλική Στρατιά του Μοζέλα είχε εισβάλει στη Γερμανία και συγκεκριμένα στην περιοχή του Παλατινάτου. Η γαλλική στρατιά διοικείτο από τον περίφημο στρατηγό Λουί Λαζάρ Ος. Η γαλλική στρατιά χωρίστηκε σε τρία τμήματα. Ο Ος με το μεγαλύτερη τμήμα (25.000 άνδρες) κινήθηκε προς το Μπιέζινγκεν, ένα μικρό οικισμό – τότε – στο σημερινό κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης, στο Μέλανα Δρυμό.
Την όδευση όμως φρουρούσε μια πρωσική δύναμη 7.000 μόλις ανδρών υπό τον στρατηγό Φρίντριχ Άντολφ φον Κάλκρουτ, έναν έμπειρο στρατιώτη που είχε ενταχθεί στον Πρωσικό στρατό σε ηλικία μόλις 15 ετών και είχε δράσει στον Επταετή Πόλεμο. Ο Πρώσος στρατηγός εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε καλύτερα το έδαφος. Το πρωσικό κέντρο τάχθηκε στα υψώματα Χιλσάιντερ, το δεξιό του πλευρό στην ανατολική όχθη του ποταμού Μπλίεζ και το αριστερό του στο δάσους του Χιλσάιντερ. Ωστόσο οι Γάλλοι υπερείχαν 4:1.
Στις 17 Νοεμβρίου 1793 οι Γάλλοι βρέθηκαν απέναντι από την πρωσική δύναμη και επιτέθηκαν. Αρχικά το γαλλικό πυροβολικό άνοιξε μανιασμένα πυρ κατά του πρωσικού κέντρου. Την ίδια ώρα ένα γαλλικό τάγμα πέρασε τον ποταμό Μπλίεζ στο Μπλιεζκάστελ με σκοπό να υπερφαλαγγίσει το πρωσικό δεξιό. Οι Πρώσοι όμως επικράτησαν και καταδίωξαν τους Γάλλους. Την ίδια ώρα ο στρατηγός Λομπάρ κινήθηκε με την μεραρχία του κατά του πρωσικού αριστερού.
Οι άνδρες του Λομπάρ κινήθηκαν μέσω του δάσους του Χιλσάιντερ με σκοπό να υπερκεράσουν το πρωσικό αριστερό πλευρό. Ωστόσο οι Πρώσοι, ταγμένοι στον κλασικό σχηματισμό της γραμμής τριών ζυγών ανέμενε τις γαλλικές φάλαγγες και τις θέρισε με μια ισχυρή ομοβροντία. Αμέσως μετά την ομοβροντία οι Πρώσοι εξόρμησαν με την λόγχη – σε σχηματισμό γραμμής – και έτρεψαν σε επαίσχυντη φυγή τους Γάλλους, αιχμαλωτίζοντας μάλιστα και τον τραυματισμένο στρατηγό Αντουάν ντε Σαγκν Λομπάρ.
Σε μια νέα προσπάθεια να ανατρέψει την κατάσταση ο Ος έστειλε 3.000 ιππείς του προς το χωριό Βολφερσχάιμ με σκοπό να διασπάσει και να κόψει τη μέση την πρωσική παράταξη. Δύο φορές οι Πρώσοι απέκρουσαν τις γαλλικές επιθέσεις. Μια τρίτη γαλλική επίθεση κατάφερε να διασπάσει τις πρωσικές γραμμές, αλλά οι Πρώσοι ανασυγκροτήθηκαν και – σε σχηματισμό γραμμής, ούτε φάλαγγας, ούτε τετραγώνου – απώθησαν τους Γάλλους με πυκνά πυρά μουσκέτων και τυφεκίων ραβδωτής κάννης – που διέθεταν οι επίλεκτοι ακροβολιστές τους, οι Κυνηγοί, αλλά και οι ακροβολιστές των λόχων των κοινών ταγμάτων πεζικού – και με τις ξιφολόγχες τους έτρεψαν σε φυγή.
Οι Γάλλοι εκτόξευσαν μια ακόμα τελική, όπως αποδείχθηκε, και εξίσου αποτυχημένη επίθεση κατά του πρωσικού δεξιού πλευρού και πάλι. Ύστερα από τη νέα αποτυχία ο Ος υποχώρησε έχοντας υποστεί συνολικές απώλειες 1.000 ανδρών (νεκροί, τραυματίες, αιχμάλωτοι). Οι Πρώσοι είχαν μόλις 160 νεκρούς και τραυματίες. Παρά τη νίκη του όμως ο Κάλκρουτ γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει επ’ άπειρον έναντι της γαλλικής υπεροχής και υποχώρησε προς το Καϊζερσλάουτεν όπου στις 28 Νοεμβρίου έμελλε να νικήσουν και πάλι τους Γάλλους.
Η μάχη Μπιέζιγνκεν έδειξε ότι η «γραμμική» τακτική κάθε άλλο παρά χρεοκοπημένη ήταν, τελικά. Άλλωστε ο Βρετανικός στρατός πολέμησε χρησιμοποιώντας την γραμμική τακτική έναντι των Γάλλων και πολύ λίγες μάχες έχασε, κερδίζοντας τις περισσότερες από αυτές.
