 |
| Free-Photos / Pixabay |
Του Κωνσταντίνου Καράμπελα*
Θυμάμαι μια ομιλία του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Σημίτη, σε κάποια εκδήλωση το 2015, όπου ήταν ένας εκ των κεντρικών ομιλητών. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην παγκοσμιοποίηση, αποκαλώντας ανόητους(!) όλους εκείνους οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν να αντισταθούν και να τη σταματήσουν. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως θα πρέπει να το πάρουν απόφαση όλοι ότι η παγκοσμιοποίηση ήρθε για να μείνει και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε τα όποια θετικά προκύπτουν από αυτήν και να τα αξιοποιήσουμε.
Μοιάζει περίπου σαν νομοτέλεια, μια προκαθορισμένη μοίρα, κι ένας σκοπός μαζί. Ένα μέλλον από το οποίο, θέλουμε δε θέλουμε, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Λες και η ιστορία βρήκε το δρόμο της και τέλειωσε.
Όλα αυτά θυμίζουν κάποιες άλλες αντίστοιχες ανοησίες που είχαν κι εκείνες μεγάλη απήχηση, ενός Αμερικανού συγγραφέα, του Francis Fukuyama. Είχε ανακαλύψει κι εκείνος το τέλος της Ιστορίας την περίοδο που κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση, νομίζοντας ότι από εκείνη τη στιγμή και μετά ο λεγόμενος «φιλελευθερισμός» θα κατακτούσε τον κόσμο ολόκληρο και τίποτα δεν θα τον σταματούσε.
Έτσι και σήμερα! Ανακαλύψαμε ένα καινούργιο «τέλος της Ιστορίας». Τι κι αν μας έμαθε ο Ηράκλειτος ότι «τὰ πάντα ῥεῖ»! Πάει αυτό το ξεχάσαμε. Τελείωσε και φεύγει απ’ το κάδρο! Κι ούτε λόγος, βεβαίως, για αντίδραση! Σύμφωνα με την αξιότιμη κυρία Πρόεδρο «υποκινεί εσωστρεφή αναδίπλωση στη δήθεν εθνική ασφάλεια»!!
Το γεγονός ότι ισοπεδώνονται εθνικές ταυτότητες, παραδόσεις και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι «ψιλά γράμματα». Δεν τα χρειαζόμαστε αυτά. Τι να την κάνεις την παράδοση; Κι ας είναι κινητήριος μοχλός του ανθρώπου, «μηχανισμός παραγωγής πολιτισμού». Θα φτιάξουμε καινούργιο άνθρωπο, καλύτερο, με νέο πολιτισμό. Θα γίνουμε υπεράνθρωποι..!
Κι ακούς από παντού τα ίδια. Και από διαφορετικές πολιτικές πλευρές. Υπάρχουν βέβαια και οι διαφωνίες, αλλά όχι για τα βασικά. Παρατηρείς, λοιπόν, από τη μια μεριά τη μεγάλη μερίδα της λεγόμενης «αριστεράς» να στηρίζει το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, αφού πρώτα μας αποκάλυψε ότι η λύση για όλα τα προβλήματα του κόσμου έρχεται μέσα από τις διεθνιστικές της φαντασιώσεις, και από την άλλη το νεοφιλελευθερισμό να παρέχει κι αυτός τη στήριξή του, αφού πρώτα ανακάλυψε το «μυστικό» της λύσης για τα πάντα, μέσα στη δήθεν ελεύθερη αγορά και την οικονομική συνεργασία. Ελεύθερη αγορά όπου ο καθένας θα μπορεί να κάνει ότι θέλει κι όλοι μαζί θα «αυτορυθμιστούμε», για να έρθει η περιζήτητη ανάπτυξη και η ευημερία (το ότι ο μεγάλος τρώει τον μικρό πάει κι αυτό στα ψιλά γράμματα). Εδώ, προφανώς, έχουμε αυτόν τον οικονομίστικο φιλελευθερισμό που ο Κονδύλης αποκαλούσε «χυδαίο μαρξισμό με αντεστραμμένα πρόσημα»!
Έρχεται, όμως, τελικά, με βήματα γοργά ένας καινούργιος κόσμος που δεν τον περιμένανε. Με νέα εντελώς χαρακτηριστικά, καινούργιους ρόλους και νέους πρωταγωνιστές πλάι στους παλιούς. Και μέσα σ' αυτόν τον νέο κόσμο που δημιουργείται, όλοι μαζί θα παρακολουθούν τις συνεχείς και έμπρακτες διαψεύσεις κάθε τελειωτικής λύσης και κάθε φαντασίωσης περί παγκοσμιοποίησης ή άλλου τέτοιου είδους ολοκληρωτισμού, κι εμείς οι υπόλοιποι θα ελπίζουμε να μη μας βρουν οι εξελίξεις σε τέτοιο βαθμό απροετοίμαστους, που να μας πλήξουν περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να αντέξουμε..
*Ο Κωνσταντίνος Καράμπελας έχει σπουδές στην Αρχαιολογία, στις Διεθνείς Σχέσεις κ Διπλωματία και στη Φιλοσοφία