 |
| ΑFΡ |
gatestoneinstitute.org - Judith Bergman / Παρουσίαση Freepen.gr
Η China Daily έχει καταχωρηθεί ως ξένος πράκτορας στο πλαίσιο της FARA από το 1983, πράγμα που σημαίνει ότι υποχρεούται να αναφέρει τις δραστηριότητές της και τις οικονομικές συναλλαγές της στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Τον Ιούνιο, η China Daily κατέθεσε μια γνωστοποίηση στο υπουργείο Δικαιοσύνης που δείχνει ότι, από τον Νοέμβριο του 2016, είχε καταβάλει 19 εκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων 12 εκατομμυρίων δολαρίων σε εφημερίδες όπως η Washington Post και οι New York Times. Άλλες εφημερίδες περιελάμβαναν τους Los Angeles Times, τη Chicago Tribune, τη Boston Globe, τους Seattle Times, το Houston Chronicle και το Foreign Policy.
Οι διαφημίσεις της China Daily έρχονται με τη μορφή διαφημιστικών συμπληρωμάτων, που ονομάζονται "China Watch", σε μια στρατηγική γνωστή ως "δανείζομαι ένα σκάφος για να βγω στον ωκεανό". Σύμφωνα με τη Sarah Cook, ανώτερη ερευνητική αναλύτρια για το East Asia, Freedom House, το 2017 ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικής και ασφάλειας των ΗΠΑ-Κίνας:
"Αυτή η φράση αναφέρεται στη διάδοση του περιεχομένου των κινεζικών κρατικών μέσων ενημέρωσης μέσω των σελίδων, των συχνοτήτων ή της οθόνης των ιδιόκτητων μέσων ενημέρωσης που έχουν αναπτύξει το δικό τους τοπικό κοινό... Τα τελευταία χρόνια, η ισχυρή επέκτασή της στα μέσα ενημέρωσης της αγγλικής γλώσσας έχει συγκεντρώσει μεγάλη προσοχή και Δημόσια Συζήτηση. Ένα από τα πιο εξέχοντα παραδείγματα ήταν η εμφάνιση του China Watch — ένα πληρωμένο ένθετο που χρηματοδοτείται από την κρατική China Daily-που εμφανίστηκε τόσο σε έντυπη όσο και σε απευθείας σύνδεση σε εξέχουσες αμερικανικές εφημερίδες όπως οι New York Times, Washington Post και Wall Street Journal."
Αυτή η μορφή διαφήμισης είναι μερικές φορές γνωστή και ως advertorials ή εγγενής διαφήμιση: οι ιστορίες είναι καμουφλαρισμένες ώστε να μοιάζουν με το άλλο περιεχόμενο ειδήσεων των μέσων ενημέρωσης στα οποία εμφανίζονται.
Ο ιστότοπος "China Watch" της Wall Street Journal, για παράδειγμα, δημοσίευσε μια σειρά άρθρων που προωθούν το χειρισμό της πανδημίας από την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων άρθρων με τίτλους όπως "Apple CEO: Η Κίνα θέτει υπό έλεγχο την πανδημία", "Οι αδελφές πόλεις των ΗΠΑ λαμβάνουν βοήθεια από Κινέζους φίλους στην καταπολέμηση των ιών", "ο επικεφαλής του ΠΟΥ υπογραμμίζει τη συνεργασία Κίνας-Αφρικής για την καταπολέμηση του COVID-19" και ορισμένα άρθρα που επικρίνουν τις ΗΠΑ για την αμφισβήτηση του χειρισμού της Κίνας για την πανδημία, όπως τα "Αντίκρουση των ισχυρισμών της Washington για τα ταξίδια στη Γουχάν" και "Επίπληξη στην επισήμανση Τραμπ για την Κίνα".
Η Κίνα δεν είναι η μόνη ξένη κυβέρνηση που πληρώνει για να διαφημίσει την εθνική προπαγάνδα της στις ΗΠΑ. Το 2007, η Rossiyskaya Gazeta, μια ρωσική κυβερνητική εφημερίδα, άρχισε να δημοσιεύει τα διαφημιστικά της, "Η Ρωσία πέρα από τα πρωτοσέλιδα", στην Washington Post, αν και οι διαφημίσεις σύμφωνα με πληροφορίες εξαφανίστηκαν από την εφημερίδα το 2015. Στο παρελθόν, η Rossiyskaya Gazeta δημοσίευσε το ίδιο υλικό στους New York Times και την Wall Street Journal.
"Η Κίνα πρέπει να ενισχύσει την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης...και να χρησιμοποιήσει καινοτόμο προσέγγιση...για να "πείτε μια καλή κινεζική ιστορία και προωθήστε τις απόψεις της Κίνας διεθνώς", δήλωσε ο Xi Jinping στην Εθνική Συνάντηση για την προπαγάνδα και τη σκέψη τον Αύγουστο του 2013. Έκτοτε, επανέλαβε τακτικά αυτό το μήνυμα. "Για να παρουσιάσουμε καλές εικόνες", δήλωσε ο Xi σε μια εθνική συνάντηση του Αυγούστου 2018 για την ιδεολογία και την προπαγάνδα, "πρέπει να βελτιώσουμε τη διεθνή ικανότητα επικοινωνίας μας, να πούμε καλά τις ιστορίες της Κίνας, να διαδώσουμε τη φωνή της Κίνας, να δείξουμε μια αυθεντική και ολοκληρωμένη Κίνα στον κόσμο και να αυξήσουμε τη μαλακή δύναμη της χώρας και την επιρροή του κινεζικού πολιτισμού".
Όπως επεσήμανε ο James Fallows στο The Atlantic πίσω στο 2010, όταν η Washington Post είχε ήδη δημοσιεύσει το China Watch, είναι ένα πράγμα όταν ένα τέτοιο συμπλήρωμα είναι σαφώς επισημασμένο ως πληρωμένη διαφήμιση, αλλά αρκετά διαφορετικό όταν τέτοιες διαφημίσεις δημοσιεύονται στο διαδίκτυο και γίνονται παρόμοιες με τα άλλα άρθρα ειδήσεων του ενημερωτικού μέσου, όπου μόνο "οι μικροσκοπικές λέξεις" ως ένα πληρωμένο συμπλήρωμα στην Washington Post" στην επάνω δεξιά γωνία τις διακρίνουν από το υπόλοιπο περιεχόμενο".
"Όσοι ασχολούνται με αυτή τη μορφή προπαγάνδας ελπίζουν να εκμεταλλευτούν την υψηλότερη αξιοπιστία του ιστότοπου φιλοξενίας μέσων ενημέρωσης για να ενισχύσουν την πειστικότητα του μηνύματός τους", έγραψαν οι ερευνητές Yaoyao Dai και Luwei Luqiu, οι οποίοι πραγματοποίησαν μια ηλεκτρονική έρευνα σχετικά με την επίδραση των διαφημίσεων της China Daily στους Αμερικανούς και Βρετανούς αναγνώστες της Washington Post και της Daily Telegraph. Τα ευρήματά τους έδειξαν ότι οι αναγνώστες προσπάθησαν πραγματικά για "να διακρίνουν τις πολιτικές διαφημίσεις από τις τυποποιημένες ειδήσεις, ανεξάρτητα από το επίπεδο εκπαίδευσης και γραμματισμού των μέσων ενημέρωσης".
Η Κίνα δεν έχει έλλειψη για τους γίγαντες των μέσων ενημέρωσης της αγγλικής γλώσσας για να διαδώσει την αφήγηση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος για την Κίνα σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τον καθηγητή Anne-Marie Brady, ένας συνάδελφος στο Κέντρο Wilson:
"Στις αρχές του 2009, το Πεκίνο ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει ¥45 δισεκατομμύρια (περίπου 7,25 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) στα κύρια μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να ενισχύσει τη διεθνή ειδησεογραφική κάλυψη και την παγκόσμια παρουσία του. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας, γνωστή ως "μεγάλη προπαγάνδα" (da waixuan), η υπηρεσία ειδήσεων Xinhua αύξησε τον αριθμό των υπερπόντιων γραφείων από 100 σε 186. Την ίδια χρονιά, οι Global Times (ένα δημοφιλές ταμπλόιντ με διεθνή εστίαση που ανήκει στην People's Daily) ξεκίνησαν μια έκδοση στην αγγλική γλώσσα. Το CCTV International άρχισε επίσης να εκπέμπει στα αραβικά και τα ρωσικά και το 2010 μετονομάστηκε σε CCTV News. Η μαζική επένδυση της Κίνας σε αυτά τα μέσα ενημέρωσης προσέλκυσε σημαντικό διεθνές ενδιαφέρον και συζήτηση".
Σε μια έκθεση του Δεκεμβρίου 2018, "αξιολόγηση των αμυντικών επιπτώσεων των ΗΠΑ από την επέκταση της παγκόσμιας πρόσβασης της Κίνας", το Πεντάγωνο αξιολόγησε την επέκταση των μέσων ενημέρωσης της Κίνας:
"Το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, το επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Κίνας, ξεκίνησε 40 νέα ξένα γραφεία και διπλασίασε τον αριθμό των υπερπόντιων ανταποκριτών μεταξύ 2009 και 2011. Το Xinhua μέτρησε 162 συνολικά ξένα γραφεία το 2017 και στοχεύει να έχει 200 μέχρι το 2020. Η επέκταση της επίσημης παρουσίας των μέσων ενημέρωσης της Κίνας αντικατοπτρίζει μια συντονισμένη προσπάθεια εκ μέρους της ηγεσίας της να διαμορφώσει απόψεις για τη χώρα και να προωθήσει την άποψη της Κίνας σε βασικά θέματα. Ο Πρόεδρος Xi Jinping προέτρεψε το παγκόσμιο τηλεοπτικό δίκτυο της Κίνας, τη διεθνή υπηρεσία μέσων ενημέρωσης του Xinhua, να "πει καλά την ιστορία της Κίνας" και να " διαδώσει τη φωνή της Κίνας... μια έκθεση του Reuters του 2015 αποκάλυψε ότι η China Radio International (CRI), μια κινεζική κρατική οντότητα, χρησιμοποίησε θυγατρικές για να καλύψει τον έλεγχό της σε 33 ραδιοφωνικούς σταθμούς σε 14 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτοί οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μεταδίδουν περιεχόμενο υπέρ της Κίνας, αλλά δεν έχουν εγγραφεί ως πράκτορες ξένης κυβέρνησης βάσει του νόμου περί αλλοδαπών πρακτόρων (FARA)".
Ο λόγος για τον οποίο η Κίνα δεν βασιζόταν αποκλειστικά στα δικά της κρατικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με τον Brady, ήταν επειδή η στρατηγική χρήσης των κρατικών μέσων ενημέρωσης "θεωρήθηκε ευρέως από τους κινέζους εμπειρογνώμονες μαζικής επικοινωνίας ως αποτυχία. Εάν τα ξένα ακροατήρια γνωρίζουν ότι μια πληροφορία προέρχεται από μια επίσημη κινεζική πηγή μέσων ενημέρωσης, είναι πιθανό να την ερμηνεύσουν ως "προπαγάνδα" και όχι ως "ειδήσεις".'"
Με την "κοινωνική δικαιοσύνη" να έχει γίνει κάτι σαν μάντρα σε όλο το δυτικό τοπίο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η προώθηση της προπαγάνδας του κινεζικού καθεστώτος σε ανυποψίαστους Αμερικανούς αποτελεί μια παραδόξως ασυμβίβαστη και ανήθικη επιχειρηματική πρακτική που η βιομηχανία των μέσων ενημέρωσης δεν φαίνεται να αντανακλά δημόσια, αν όχι καθόλου. Ενώ αρκετές εφημερίδες δεν συμμετέχουν πλέον στην πρακτική-η Wall Street Journal, oι Washington Times και οι New York Times μεταξύ τους-η πρακτική δεν φαίνεται να έχει προκαλέσει πραγματική αναταραχή στους κύκλους των μέσων ενημέρωσης που ασχολούνται με αυτήν, όπως οι Los Angeles Times, to Foreign Policy, oι Financial Times με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, η Chicago Tribune και οι Seattle Times. Αυτή η επιφυλακτικότητα είναι περίεργη, όχι τόσο επειδή αυτές οι εφημερίδες θέλουν και χρειάζονται έσοδα, κάτι που είναι κατανοητό, αλλά επειδή τόσοι πολλοί δημοσιογράφοι και συντάκτες θεωρούν ότι αντιστέκονται στον ρατσισμό, τις εθνοτικές και θρησκευτικές διακρίσεις και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η λήψη χρημάτων από το κινεζικό Κομμουνιστικό καθεστώς σε αντάλλαγμα για τη διάδοση της προπαγάνδας του φαίνεται να δείχνει ότι αυτή η στάση είναι απλώς κενή στάση.