Θυμάμαι τις πανηγυρικές δηλώσεις του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, πέρσι στις 09 Ιουνίου, μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τον Ιταλό ομόλογό του, για τον καθορισμό της ΑΟΖ στο Ιόνιο και την συμφωνία για την αλιεία.
Δυστυχώς με την συμφωνία αποδεχτήκαμε, ότι οι Οθωνοί, ένα νησί βορειοδυτικά της Κέρκυρας, ανάλογου του Καστελόριζου, δεν έχει πλήρη επήρεια στην διαμόρφωση της ΑΟΖ και οι Ιταλοί αλιείς θα μπορούν να ψαρεύουν και μέσα στα χωρικά ύδατα της χώρας μας, δηλαδή μέσα στην ζώνη των 6 μιλίων, όταν θα τα επεκτείνουμε στα 12 μίλια.
Ο Τσαβούσογλου τότε χαιρέτισε την συμφωνία και δήλωσε ότι αυτό προτείνουν και για το Καστελόριζο.
Για την ρύθμιση της αλιείας, όσοι δεν κατάλαβαν τότε την παραχώρηση της χώρας μας, θα την κατάλαβαν όταν έμαθαν την συμφωνία της Βρετανίας με την ΕΕ, για την αλιεία σε αντίστοιχες περιοχές της Βρετανίας, μετά το Brexit. Η συμφωνία επιτρέπει την αλιεία αλιευτικών στόλων χωρών της ΕΕ για 5,5 χρόνια μόνο.
Όσον αφορά το άλλο επιχείρημα του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, ότι με την Ελληνοιταλική συμφωνία κερδίζουμε την διπλωματική υποστήριξη της Ιταλίας, η αποτυχία είναι απόλυτη αφού η Ιταλία, είναι μαζί με την Μάλτα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, οι βασικές χώρες που δεν θέλουν να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, και ο βασικός λόγος είναι ο έλεγχος από την Τουρκία των προσφυγικών ροών προς τις χώρες αυτές, από την Λιβύη.
Την ίδια ημέρα ανακοινώθηκε και η ημερομηνία της συνάντησης των εκπροσώπων Ελλάδας και Τουρκίας, για την έναρξη διερευνητικών συζητήσεων, που θα οδηγήσουν σε διάλογο για τις διαφορές μεταξύ των δύο χωρών.
Για την πορεία των διερευνητικών υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα, επειδή η Τουρκία δεν δείχνει διάθεση ουσιαστικού διαλόγου, γιατί πιστεύει, ότι μπορεί να επιβάλλει λύσεις με την ισχύ που διαθέτει και την σημασία που έχει για τις χώρες της ΕΕ σε κρίσιμα θέματα, όπως το προσφυγικό και η οικονομία.
Υπάρχει όμως ένα ερώτημα, αν όλα πάνε καλά και ο διάλογος προχωρήσει, ποια θέση θα έχει η χώρα μας στο επίμαχο θέμα της ΑΟΖ του Καστελόριζου;