 |
| bsulunhat / pixabay |
Στη χρονιά που πέρασε, έγινε όλο και πιο σαφές ότι τα σύνορα δεν έχουν εξαφανιστεί όπως θέλουν να πιστεύουν οι διεθνιστές και ότι οι διαιρέσεις του κόσμου δεν έχουν υπερβεί το εθνικό συμφέρον. Αντ' αυτού, τα όρια επαναπροσδιορίζονται και συνεχίζεται μια λυσσώδης προσπάθεια ανταγωνισμού ισχύος. Οι γεωπολιτικές συζητήσεις για την αναγνώριση των εθνοτικών και θρησκευτικών δεσμών, σταδιακά αντικατέστησαν την πολιτική ιδεολογία και τη λογική των μπλοκ.
Δημήτρης Τσαϊλάς
υποναύαρχος ε.α.
Η Τουρκία ήταν μεταξύ των χωρών που πλήττονται σημαντικά καθώς βρέθηκε στο κέντρο μιας αποσταθεροποιημένης γειτονιάς από διάφορες εθνικές συγκρούσεις, αγωνίστηκε επίσης με τον επαναπροσδιορισμό της δικής της ταυτότητας και της θέσης της στη διεθνή πολιτική. Οι Τούρκοι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων, αξιοποιήσαν τις εξελίξεις στην άμεση γειτονιά μετατρέποντας την Τουρκία σε πιο ενεργό και ισχυρότερο παίκτη σε πολλές περιοχές.
Η Τουρκία δραστηριοποιήθηκε ταυτόχρονα στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, στον Καύκασο στην Κεντρική Ασία και τη Μεσόγειο.
Οι Τούρκοι, όσον αφορά τον Ελληνισμό θέλουν μια διαπραγμάτευση, με τη σκέψη όχι πώς μπορούν να δημιουργήσουν ένα κερδοφόρο αποτέλεσμα, αλλά πώς μπορούν να νικήσουν την άλλη πλευρά. Η δυσπιστία, και ο σκεπτικισμός, οι απειλές για εξαφάνιση του Ελληνισμού αποδεικνύεται από τον κατάλογο της τουρκικής συμπεριφοράς, όπως τον έχουμε συντάξει από τη συμπεριφορά της. Αυτός είναι:
1. Χρησιμοποιούνε αγένεια και κακοποίηση της ιστορίας
2. Χρησιμοποιούνε τη διαδικασία διαπραγμάτευσης για σκοπούς προπαγάνδας
3. Διατηρούνε μια αντίθετη στάση απέναντι σε εκείνους με τους οποίους ο Ελληνισμός διαπραγματεύεται
4. Είναι πεισματάρηδες και προσπαθούν να προκαλούν τον αντίπαλο
5. Θεωρούνε το συμβιβασμό ως αδυναμία
6. Χρησιμοποιούνε την εξαπάτηση με ελάχιστη ή καθόλου παρατήρηση για την αλήθεια
7. Αρνούνται να κάνουν παραχωρήσεις. Βλέπουν τις παραχωρήσεις ως ένδειξη αδυναμίας και όχι καλής θέλησης
8. Υπογραμμίζουν τα παράπονα που έχει η Τουρκία με τον αντίπαλο επιθυμώντας αλλαγή των συνθηκών
Από την πλευρά μας στηρίζουμε τη λογική ότι με τις Διεθνείς συμφωνίες, συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο λύνονται τα προβλήματα και ότι ποτέ δεν θα αλλάξουν τη συνθήκη της Λοζάνης. Όμως αναγνωρίζουμε ότι τα σύνορα μεταξύ των κρατών δεν αποτελούν χαράξεις νομικής φύσεως, αλλά στρατηγικούς στόχους ύπαρξης σε έναν περιορισμένης έκτασης πλανήτη. Διότι ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι τα σύνορα μπορούν να διαστέλλονται και να συστέλλονται ανάλογα με την ισχύ του κάθε κράτους και τη χρήση αυτής. Επίσης εμπεριέχουν την έννοια του ζωτικού χώρου και καταλήγουν στη διαίρεση του κόσμου ανάλογα με τον πολιτισμό. Άρα πρέπει να φροντίσουμε την εθνική μας ισχύ, τα υπόλοιπα είναι λόγια χωρίς αντίκτυπο.