 |
| Tama66 / pixabay |
Από: capital.gr - Του Γιώργου Κράλογλου
Με τέτοια βιομηχανική "ζαλάδα", μπήκε και το 2021. Ζαλάδα που φουντώνει, γιατί οι βιομήχανοι τόλμησαν, λέει, να αντιδράσουν. Να έχουν άποψη για το βιομηχανικό κόστος και το κόστος ρεύματος. Για την ανταγωνιστικότητα στην παραγωγή. Για την ανάκαμψη. Σιγά τώρα...
Έβγαλαν και γλώσσα... Η βιομηχανία, λέει, μπορεί και πάλι να γίνει ο συρμός να βγούμε από το τούνελ της κρίσης. Η βιομηχανία θα κάνει επενδύσεις της προκοπής. Η βιομηχανία θα χτίσει θέσεις εργασίας. Θα ακολουθήσει και τη βιομηχανία στην Ε.Ε. που θα μετέχει στο 20% του ΑΕΠ. Θα αυξήσει το δικό της (λέει) από το 8,5% σε 12%.
Ποιοι τα λένε; Οι "επάρατοι" βιομήχανοι. Πώς όμως να εμφανιστείς στη Βουλή του "Κρατιστάν" χωρίς να έχεις ανεβάσει (μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο) τις τιμές του ηλεκτρικού στον "υπόκοσμο της οικονομίας", γνωστό και με το όνομα..., βιομηχανία...
Πώς θα ανέβεις στο βήμα, αν δεν έχεις αλαλιάσει τη βιομηχανία σε κόστος φυσικού αερίου.
Τολμάς να αμφισβητήσεις την απαίτηση (όλης της Βουλής -μαζί με τα δεκανίκια της-), να εξασφαλιστούν κέρδη στα κρατικά μονοπώλια, μπας και κρατηθούν μακριά από τα δόντια του χάρου... των ιδιωτικοποιήσεων; Μακριά (συνεπώς) από το γνωστό κομματικό και πολιτικό αλισβερίσι, με όλο το πελατειακό δυναμικό του τόπου, έτσι όπως σου το έχει παραδώσει η μεταπολίτευση;
Τι πάει να πει μας ζητάει η Κομισιόν από το 2000 να απελευθερώσουμε όλη την αγορά ενέργειας, όπως συμβαίνει στην Ε.Ε. και κάνουμε πως δεν ακούμε, μια 20ετία τώρα. Ότι η Κομισιόν μας τραβολόγησε και στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου και τα πληρώσαμε αυτά με κόψιμο επιδοτήσεων και πόρων σε άλλους τομείς (αγροτικά και άλλα).
Τι σημασία έχει για το "Κρατιστάν" ότι, από το 2009, ο ΟΟΣΑ μας συνιστά να τελειώνουμε τα κρατικά μονοπώλια και να μην ανταγωνιζόμαστε την ιδιωτική οικονομία σβήνοντας τις ζημιές τους με λεφτά των φορολογούμενων.
Τι και αν οι δανειστές θεωρούν κορυφαίο προαπαιτούμενο την κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων με αντίστοιχες ιδιωτικοποιήσεις. Τι και αν το συνέδεσαν με τα μνημόνια (2010 ως το 2018) και τη συμφωνία ενισχυμένης εποπτείας που ψήφισαν, το 2018, στη Βουλή οι "ναι σε όλα...".
Οι οδηγίες της Κομισιόν, οι "συνταγές" του ΟΟΣΑ, οι συμφωνίες ενισχυμένης εποπτείας εκτός μνημονίου (για να έχουν οι δανειστές ήσυχο το κεφάλι τους) είναι μόνο για Ευρώπη. Για τους κουτόφραγκους.
Εδώ δεν περνάνε. Δόθηκαν μάχες για να γκρεμιστεί η βιομηχανία. Να γίνει η Ελλάδα Βαλκανική βιοτεχνική χώρα, σχεδόν στο 100%. Δόθηκαν "ιστορικές" κομματικές μάχες για όλα αυτά.
Το 1975 μέχρι το 1985 έπεσαν όσα φουγάρα δεν κάπνιζαν. Και ας ήταν ο λόγος η πετρελαϊκή κρίση. Ποιος νοιαζόταν τότε για τέτοιες λεπτομέρειες...
Στη χώρα και στην οικονομία είχε ήδη ξεκινήσει η πολιτική σκυταλοδρομία... προσφοράς του καλύτερου σοσιαλισμού.
"Έπαθλο", τα πολιτικά κέρδη από με τις ισχυρότατες κρατικοποιήσεις σε Τράπεζες, ναυπηγεία, διυλιστήρια, αερομεταφορές, χημικές βιομηχανίες, ενέργεια.
Η μια ομάδα έτρεχε στον σοσιαλιστικό διάδρομο του ανατολικού μπλοκ με τις ευλογίες και της Μόσχας. Αντιπαροχή, από τη Μόσχα, η ενεργειακή συνεργασία στα Βαλκάνια.
Στον άλλο διάδρομο, τον αντιπολιτευτικό τότε, ο τριτοκοσμικός σοσιαλισμός με υποσχέσεις για κρατική βιομηχανία, έξω από το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ και τα κάστρα της ολιγαρχίας. Κλείσιμο στους "καταχραστές" της μοιρασιάς του σχεδίου Μάρσαλ. Στους πελάτες της Ελβετίας. Στους φταίχτες για τη δουλεία στις ντόπιες φάμπρικες (το μέχρι και 1.000.000 εργατοϋπαλλήλων που απασχολούσε τότε η ελληνική βιομηχανία).
Εμείς και δύο γενιές, από τότε ως τώρα, μετράμε τα "κέρδη μας". Ερείπια οι προβληματικές ιδιωτικές βιομηχανίες. Όχι θα τις πουλάγαμε να πάνε σε χέρια, για να δουλέψουνε ξανά. Να είναι καλά οι ιθαγενείς που πλήρωσαν πάνω από 10 δισ. σημερινά ευρώ για να τις αναλάβει το πολιτικό σύστημα. Ανάμεσά τους (από τότε) ΛΑΡΚΟ, Βιομηχανία Όπλων, Σκαραμαγκάς, ζάχαρη, λιπάσματα χημικές και ό,τι προέκυψε στον δρόμο... Τι μας μένουν; Λιγότερες από 7 ιδιωτικές ενεργοβόρες και άλλες 300-400 υψηλής και μέσης τάσης που (ακόμη) δεν μετανάστευσαν. Μια σπρωξιά λοιπόν με γερή αύξηση του ενεργειακού κόστους και γλιτώσαμε. Τόσο απλά...