Αυτό το «φονικό δίπολο» είναι που υποδαυλίζει τον πολύμορφο διχασμό της μεταλλαγμένης τις τελευταίες δεκαετίες αμερικανικής κοινωνίας, η οποία γίνεται όλο και πιο άδικη, όλο και πιο χαοτική, όλο και πιο συγκρουσιακή.
Ένας διχασμός που τρέφει όμως ήδη και την αμερικανική εσωστρέφεια, συμβάλλοντας έτσι στην αμερικανική υποχώρηση διεθνώς - με ότι αυτό σημαίνει για τους επίδοξους «καλοθελητές» (Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Τουρκία, Πακιστάν, κ.α.) που θα φροντίσουν να καλύψουν το «κενό». Άλλωστε, όλες οι αυτοκρατορίες έχουν κάποτε ένα τέλος!
Ο χθεσινός αμερικανικός, παρακμιακός τραγέλαφος όμως μπορεί να αποτελέσει και το έναυσμα μιας αυτονόμησης (στρατιωτικής, πολιτικής, οικονομικής, πνευματικής, …) της Ευρώπης από το ξεφτισμένο εδώ και καιρό «αμερικανικό όνειρο». Γιατί μόνο στο πλαίσιο μιας ισότιμης συνεργασίας ΗΠΑ και Ευρώπης μπορεί πλέον η Δύση να σταθεί στο μέλλον απέναντι στην νέα αναδυόμενη υπερδύναμη, την Κίνα.