Από: militaire.gr
Σύμφωνα με όσα μας λένε λοιπόν, η Τουρκία ούτε λίγο ούτε πολύ, “είναι πολύ στριμωγμένη” και “ο Ερντογάν πρέπει να πάρει μια βαθειά ανάσα για να ανακοινώσει την ημερομηνία των διερευνητικών”. Με αστραφτερό χαμόγελο, μας λένε ότι “η Τουρκία τρέμει πιθανές κυρώσεις από την ΕΕ και τις ΗΠΑ” και ότι θα αναγκαστεί τελικά να κάνει πίσω.
Θεωρούν “κίνηση καλής θέλησης” το γεγονός ότι το Oruc Reis βρίσκεται με αναμμένες τις μηχανές έξω από την Αττάλεια, μετά από 82 ημέρες ξεδιάντροπης αμφισβήτησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Επιμένουν ότι η Τουρκία χάνει σ΄ όλα τα μέτωπα που έχει ανοίξει, στη Σύρια και στη Λιβύη. Για το Ναγκόρνο Καραμπάχ, ακόμη δεν έχουν τολμήσει να το υποστηρίξουν.
Αυτή συνοπτικά είναι η “εικονική πραγματικότητα” ,την οποία θέλουν να μας πείσουν ότι είναι η πραγματικότητα…
Αν δεν κάνουμε λάθος τα γεγονότα δείχνουν ότι η κατάσταση είναι διαφορετική:
•Δεν θυμόμαστε πριν από τις 20 Ιουλίου, όταν για πρώτη φορά ο τουρκικός στόλος βγήκε στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, να υπήρχε κάποια αγωνία στην Αθήνα για να πάμε σε διερευνητικές συζητήσεις. Εκτός αν αυτή ήταν μη ομολογημένη πρόθεση της κυβέρνησης.
•Η Τουρκία έχει πράγματι πολλά και μεγάλα προβλήματα. Πρώτα απ΄ όλα την οικονομία της που δεν πάει καλά. Ωστόσο η πολυαναμενόμενη από πολλούς κατάρρευση της όλο αναβάλλεται.
Στα μέτωπα που λένε ότι χάνει, η Τουρκία παραμένει ζωντανή στο παιχνίδι της επόμενης μέρας, είτε μας αρέσει είτε όχι. Δεν κατέκτησε τη Συρία αλλά έχει λόγο στις εξελίξεις. Δεν θα πάρει όλη τη Λιβύη και τα πετρέλαια της, αλλά θα είναι στο τραπέζι της μοιρασιάς και σίγουρα κάτι θα κερδίσει. Αν και στις δύο περιπτώσεις έχει απέναντι της τη Ρωσία, φαίνεται ότι καταφέρνει να διαπραγματεύεται με τη Μόσχα και αυτό φάνηκε στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου η Τουρκία έκανε ότι ήθελε, με ρωσικές πλάτες.
Το πόσο …στριμωγμένη είναι η Τουρκία από τη Δύση το καταλάβαμε όλοι στις δύο τελευταίες Συνόδους Κορυφής της ΕΕ, που ήταν Βατερλό για την Ελλάδα και την Κύπρο. Όσο για τις ΗΠΑ; Οι προσδοκίες ακόμη και με τον Μπάϊντεν πρόεδρο είναι περιορισμένες.
Τι μένει ως τελευταία …ελπίδα όσων αναμένουν “κάτι” να αλλάξει υπέρ μας τις ισορροπίες; “Να πέσει ο Ερντογάν”! Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μετά από σχεδόν 20 χρόνια στην εξουσία ,έχει απώλειες. Αλλά το ποσοστό αποδοχής του παραμένει εξαιρετικά υψηλό μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία. Ακόμη κι αν ο Ερντογάν ηττηθεί και αποχωρήσει από το πολιτικό προσκήνιο, τι ακριβώς μας κάνει αισιόδοξους ότι η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά θα βελτιωθεί; Αντιθέτως και στο ΥΠΕΘΑ και στα Γενικά Επιτελεία και στο ΥΠΕΞ, όσοι παρακολουθούν και γνωρίζουν την Τουρκία, υποστηρίζουν με επιχειρήματα, ότι η μετά-Ερντογάν εποχή θα είναι πιθανότατα χειρότερη.
Όπως φαίνεται η πιθανότητα να αποφύγουμε τώρα τις διερευνητικές είναι μηδενική. Ελπίζουμε ότι η “εικονική πραγματικότητα” την οποία μας σερβίρουν κάθε μέρα υπουργοί, κυβερνητικοί βουλευτές και αξιωματούχοι, αφορά μόνο στο πως διαχειρίζονται την κοινή γνώμη και τα δημοσκοπικά ποσοστά της κυβέρνησης και δεν θα αποτελέσει “οδηγό” για τις διερευνητικές. Το αποτέλεσμα τους είναι προδιαγεγραμμένο: με τα θέματα που ετοιμάζεται να θέσει η Τουρκία συζήτηση δεν μπορεί να γίνει. Συνεπώς το πιο πιθανό είναι να επιστρέψουμε σε μία περίοδο κλιμακούμενης έντασης, στην οποία θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την στρατιωτική πίεση της Τουρκίας. Και κάπου εδώ επανέρχεται η συζήτηση για τον εξοπλισμό της χώρας! Εδώ κι αν έχει δημιουργήσει “εικονική πραγματικότητα” η κυβέρνηση! Γι΄ αυτή όμως θα τα πούμε αύριο σε άλλο άρθρο. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει τη ψευδαίσθηση στον κόσμο ότι βρισκόμαστε σε “εξοπλιστικό οργασμό” και ποια είναι η μέχρι στιγμής πραγματικότητα…