Myriams-Fotos / pixabay |
Του Στέλιου Συρμόγλου
Οι "λοιμωξιολόγοι ξέρουν", μπορεί να αντιτάξουν οι καλόπιστοι και μονίμως εκφοβισμένοι. Άλλωστε, τα τηλεοπτικά δελτία της ενημέρωσης με τους αργυρώνητους και εν πολλοίς απαίδευτους της εγχώριας δημοσιογραφίας, φροντίζουν να "ενδύσουν" τον έρποντα κυβερνητικό φασισμό με τις καλύτερες των προθέσεων...
Ντρέπεται η αντιπολίτευση; Όχι βέβαια. Αγώνας δρόμου αδιαντροπιάς γίνεται στο πολιτικό προσκήνιο, με την ευθύνη να εμφαίζεται μετέωρη ανάμεσα των συγκυριών, εύγλωττων συμφερόντων και ευκαιριακής λογικής.
Οι πολιτικοί της συμφοράς του τόπου τούτου δεν ντρέπονται. Δεν διακινδυνεύουν να απωλέσουν τα κεκτημένα, που πλουσιοπάροχα τους παρέχει το σαπρόφυτο πολιτικό σύστημα. Χρειάζεται υπόβαθρο ψυχικό η ντροπή. Δεν ντρέπεται κανείς επειδή κάνει ντροπής πράγματα, αλλά επειδή έχει μέσα του την αρετή της ντροπής!
Από ποιους στο χώρο της πολιτικής ζητούμε ντροπή που αποτελεί μάλιστα έννοια ταυτόσημη με την ευαισθησία; Από όλους αυτούς τους οσφυοκάμπτες που από τις πολλές επικύψεις στα εγχώρια και ξένα συμφέροντα παρουσίαζουν μόνιμη κατάσταση "λουμπάγκο" ή εντάσσονται στη δικαιοδοσία της ψυχιατρικής;
Πολιτικοί που...χειρουργήθηκαν συναισθηματικά και ψυχικά. Σκοπός; Η δημιουργία ενός αντιανθρώπινου πειράματος με δημοκρατικές αποφύσεις, ιδεολογικές προρρήσεις και ανικανότητας έως γελοιότητας προσφύσεις.
Ένας εσμός ντόμπερμαν πολιτικών και δημοσιογράφων, που σε κάποιο σφύριγμα υπερήχων είναι έτοιμα να αλληλοσπαραχθούν, ενώ σε νορμάλ κατάσταση και με δέλεαρ την εξουσία και το ασύδοτο κέρδος, είναι προγραμματισμένα να μας ταλαιπωρούν...
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι χωρίς στοιχειώδη ντροπή εκτρέπονται. Μας τρομοκρατούν με τον κορονοιό ή για να μας αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα, αναδεικνύουν θέματα που "αρπάζουν" την, ούτως ή αλλέως, συγκεχυμένη κοινωνική ευαισθησία.
Γινόμαστε θεατές ενός πολιτικού και δημοσιογραφικού χουλιγκανισμού, με την έλλειψη της ντροπής να υπονομεύει και να ναρκοθετεί τα πάντα. Με το ψεύδος να προάγεται σε αλήθεια. Και με την χωρίς ντροπή πολιτική και την χωρίς ντροπή κοινωνική ανοχή, να πληθαίνουν και να μαζοποιούνται οι ήδη αποβλακωμένοι και ποικιλοτρόπως εκφοβισμένοι, με αποτέλεσμα να επέρχεται η πλήρης αναστροφή. Να θεωρείται το ψεύδος, αλήθεια. Και η κοινωνία να μετατρέπεται σε "τσιμέντινη" ή "γύψινη" ή "αναπολητική" παλαιών καλών εποχών.
Μια δημοκρατία εξαθλιωμένη. Αυτή είναι η δημοκρατία μας!