Δε διαφεύγει κανενός ότι πραγματικός στόχος της Αγκύρας είναι να μετατρέψει τις διερευνητικές συνομιλίες, που άρχισαν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη, σε παζάρι, όπως η ίδια το αντιλαμβάνεται και το επιδιώκει, πάνω σε όλα τα θέματα και τις αυθαίρετες αξιώσεις που εγείρει έναντι της Ελλάδος. Ήδη, σε μια συστηματική διπλωματική εκστρατεία και επικοινωνιακή πολιτική, αναδεικνύει όλα τα θέματα, που θέλει να εντάξει στον υποτιθέμενο "διάλογο".
Περικλής Νεάρχου
Πρέσβυς ε.τ.
Δίνει σκοπίμως ιδιαίτερη θέση στο θέμα της στρατιωτικοποιησεως της Δωδεκάνησου και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Την ίδια στιγμή εντείνει τις αποβατικές ασκήσεις των Τούρκων πεζοναυτών στα παράλια της, απέναντι από τα Ελληνικά νησιά, αποκαλύπτει την κατασκευή νέων αποβατικών σκαφών, οπλισμένων με σύγχρονα πυραυλικά συστήματα και συνεχίζει τη ρητορική περί γκρίζων ζωνών και περί νησιών και νησίδων, με ακαθόριστη δήθεν κυριαρχία.
Η προβολή σε πρώτη θέση του θέματος της στρατιωτικοποιησεως των νησιών αποβλέπει, προφανώς, στη δημιουργία διπλωματικού αντίβαρου στην επίκληση εκ μέρους της Ελλάδος του διεθνούς δίκαιου για τα θέματα της υφαλοκρηπιδος, της ΑΟΖ και των χωρικών υδάτων. Στην άσκηση δηλαδή διεθνών πιέσεων σε βάρος της Ελλάδος και στη δημιουργία άλλοθι για τις Τούρκικες προκλήσεις στο Ανατολικό Αιγαίο.
Η φαινομενική αναδίπλωση της Αγκύρας και η επίδειξη προθυμίας για επανέναρξη "διερευνητικών συνομιλιών", δεν πρέπει να εξαπάτα. Η Άγκυρα επιδίδεται σε ελιγμούς για να βγάλει, πρώτον, εκτός ημερησίας διατάξεως το ενδεχόμενο και Ευρωπαϊκών κυρώσεων, μετά το Αμερικάνικο προηγούμενο των κυρώσεων, που έχουν επιβληθεί, με βάση το νόμο CAATSA. Δεύτερον, για να προβάλει διαλλακτικό προσωπείο μετά την αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον, να αναμείνει τη διευκρίνιση των Αμερικάνικων πολίτικων και να προσπαθήσει να ρίξει γέφυρες συνεργασίας με τη νέα Προεδρία. Τρίτον, για να ενισχύσει τους δεσμούς και την οικονομική συνεργασία με την Ευρώπη, προσβλέποντας στην αναβάθμιση της Τελωνειακής της Ενώσεως με την Ευρωπαικη Ένωση, από την οποίαν θα απεκόμιζε προσθετά κέρδη της τάξεως των 20 δισ. ευρώ περίπου. Τέταρτον, για να εμπλέξει και να παρασύρει την Ελλάδα σ' ένα παιχνίδι διπλωματικών διολισθήσεων προς τις αξιώσεις της, με τη βοήθεια τρίτων προθύμων διαμεσολαβητών, που θα ασκούν πιέσεις για συνεννόηση και συμβιβασμό. Υπάρχει και ένας, λιγότερο εμφανής, πέμπτος λόγος, που συνδέεται με τις εσωτερικές δυσκολίες και τις αμφισβητήσεις που αντιμετωπίζει ο Ερντογαν. Το γεγονός ότι ο πρώην Πρωθυπουργός του Νταβούτογλου τόλμησε να προφητεύσει ότι ο Ερντογαν θα ανατραπεί από τον Στράτο, δεν είναι τυχαίο. Είναι ενδεικτικό μιας εντεινόμενης αμφισβητήσεως. Το ίδιο καταδεικνύει και η δημοσιά κριτική κατά του Ερντογαν και η πρόσκληση στο Στράτο να επέμβει ενός από τους πιο προβεβλημενους Τούρκους Ιμάμηδες. Η αντίδραση αυτή από τους κόλπους της Μουσουλμανικής ιεραρχίας, που υποτίθεται ότι έχει την εύνοια και την υποστήριξη του Ερντογαν, είναι ιδιαιτέρως σημαντική και ενδεικτική μιας διευθυνόμενης πολιτικής δυσαρέσκειας.
Οι επιτυχίες που προέβαλλε το καθεστώς σε διαδοχικά μέτωπα και η προπαγάνδα για τη Γαλάζια Πατρίδα φαίνονται, ολοένα και περισσότερο, να παραπαίουν στα ματιά της κοινής γνώμης. Η κατάσταση, π. χ.. στη Συριά δημιουργεί συνεχείς τριβές με τη Ρωσία του Πουτιν, αλλά και με το Ιράν. Το τελευταίο έχει επίσης ενοχληθεί από την πολυπραγμοσύνη της Αγκυραςκαι τις φιλοδοξίες της στο Αζερμπαιτζαν. Η κατάσταση είναι επίσης προβληματική στη Λιβύη. Η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά στο βάθος και η Γαλλία φαίνονται αποφασισμένες να μη επιτρέψουν στην Άγκυρα να αποκτήσει στρατιωτικό πλεονέκτημα και ιδίως να αναλάβει επιθετική ενεργεία εναντίον της Συρτεως στην Ανατολική Λιβύη του στρατάρχη Χάφταρ.
Η Γαλάζια Πατρίδα δέχθηκε ένα πρώτο πλήγμα από, τη μερική έστω, οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου και ένα δεύτερο από την αποτελμάτωση, στην οποία κατέληξε η επιθετική τακτική της Αγκύρας στη Λιβύη. Ο προβληματισμός για τη Γαλάζια Πατρίδα εκδηλώθηκε ανοικτά από προβεβλημένο αρθρογράφο της Τουρκικής εφημερίδας "Τζουμχουριέτ", ο οποίος αμφισβήτησε ανεπιφύλακτα το δόγμα αυτό, υποδεικνύοντας την ασυνέπεια της Τουρκικής πολιτικής ως προς την υπεράσπιση και την εφαρμογή του. Γιατί δεν έγιναν παραβιάσεις, αναρωτήθηκε, στην οριοθετημένη από την Ελλάδα και την Αίγυπτο περιοχή, μεγάλο μέρος της οποίας περιλαμβάνεται στην προβαλλόμενη Γαλάζια Πατρίδα;
Η πολιτική των απειλών και των προκλήσεων έναντι της Ελλάδος γίνονται ατελέσφορες, στο μετρό που η Ελλάδα ενισχύει την άμυνα της και τις στρατηγικές συμμαχίες της και ιδίως στο μετρό που κατορθώνει να διαμορφώσει μια σταθερή και αποφασιστική στρατηγική, χωρίς υπαναχωρήσεις, παλινωδίες και υπερβολική ανταπόκριση σε παραινέσεις και υποβολές άσπονδων φίλων και εταίρων. Η στρατηγική αυτή πρέπει να περιλαμβάνει και τις υβριδικές απειλές, όπως είναι η αντιμετώπιση της παράνομης μεταναστεύσεως, απέναντι στην οποίαν η Κυβέρνηση, αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις επιδεικνύουν και διακηρύσσουν μια ακατανόητη, ψευδεπίγραφη και επικίνδυνη ανοχή, Χρειάσθηκε να επισύρει την προσοχή των Ευρωπαίων ο ίδιος ο Ινδός Α/ΓΕΕΘΑ, ο οποίος ζήτησε από την Ευρώπη να δώσει προσοχή και να ελέγξει τη μετανάστευση Μουσουλμάνων στην Ευρώπη. Ο ίδιος τάχθηκε υπέρ μιας στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Ελλάδος και Ινδίας ως απάντηση στην Τουρκική συμμαχία με το Πακιστάν. Ανησυχία για το ίδιο θέμα εξέφρασε και η Πρωθυπουργός της Δανίας, η οποία εξήγγειλε ότι η χωρά της δεν θα δέχεται πλέον αιτήσεις άσυλου. Αυτά κάνει η Δανία, που είναι στην άλλη άκρη της Ευρώπης και όχι χωρά εισόδου από την Τουρκία.
Αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής έναντι της Τουρκίας και της αμυντικής μας πολιτικής, είναι η αναδιοργάνωση και ανάπτυξη της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Η νεοφιλελεύθερη αλλεργία, με την οποίαν αντιμετωπίζεται κάθε δημοσιά επιχείρηση και επένδυση και η ξενοκίνητη επιταγή για την ιδιωτικοποίηση των πάντων, είναι πολύ κακός σύμβουλος για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Ας δει κανείς το παράδειγμα του Ισραήλ, το οποίο δεν είναι το μόνο, αλλά είναι πολύ ενδεικτικό. Το Ισραήλ είναι μια από τις πρωτοπόρες χώρες του κόσμου στην αμυντική καινοτομία και τεχνολογία. Η ανάπτυξη της αμυντικής τεχνολογίας του στηρίχθηκε σε κρατικές κυρίως βιομηχανίες.
Το Τούρκικο προβάδισμα στην αμυντική βιομηχανία είναι πολλαπλώς επικίνδυνο, γιατί είναι ταυτόχρονα προβάδισμα στην τεχνολογική ανάπτυξη. Είναι γνωστό ότι η ποσότητα και ο όγκος μπορούν ν' αντισταθμισθούν με την ποιότητα και την τεχνολογία. Η Ελλάδα δεν έχει περιθώριο να επιτρέψει τη μόνιμη υποσκέλιση της από την Τουρκία στην επιστήμη και την τεχνολογία. Με τη βοήθεια της εγχώριας της βιομηχανίας, η Τουρκία κατασκευάζει σήμερα νέα όπλα, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και στους στόχους της. Σε ορισμένους, τουλάχιστον τομείς, η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει, χωρίς καθυστέρηση, πρωτοβουλίες, προγράμματα και διεθνείς συνεργασίες και συμπαραγωγές.
Το πιο αδύνατο και τρωτό σημείο της Ελληνικής παρατάξεως φαίνεται σήμερα στην Κύπρο, για τους λογούς που αναπτυχηκαν στο προηγούμενο άρθρο και προς αυτήν στρέφεται η αιχμή του δόρατος της Τουρκικής επιθετικότητας, στη σημερινή συγκυρία. Προφανής στόχος είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η υποκατάσταση της από ένα συνεταιρικού τύπου δίδυμο συνομοσπονδιακό μόρφωμα δυο ισοτίμων και ισοκυριαρχων "κρατών". Ο διάδοχος του μεγάλου Μόλτκε στο Γερμανικό Γενικό Επιτελείο Σλιφφεν συνήθιζε να λέει ότι "η τελική συντριβή του αντιπάλου επιτυγχάνεται με τη συνεργασία του". Αυτό κάνουν, δυστυχώς, οι ηγεσίες των δυο μεγάλων κομμάτων στην Κύπρο, υπό την επιρροή ξένου παράγοντα, συνεταίρου των Τούρκων από παλιά και τη στιγμή μάλιστα που η Κύπρος έχει στο πλευρό της ένα ισχυρό συνασπισμό φιλικών δυνάμεων και συμμάχων.
Η Ελλάδα της σημερινής Κυβερνήσεως τηρεί και απέναντι στηνΚυπρο μια πολιτική εφάμιλλη της πολιτικής των διερευνητικών συνομιλιών που εγκαινίασε σήμερα με την Άγκυρα. Ίσως να είναι μια προειδοποίηση η παρέμβαση Σαμαρά ότι υπάρχουν και εντός της Νέας Δημοκρατίας δυνάμεις, οι οποίες θα αντιταχθούν ενεργά στις κατευναστικές πολιτικές ΕΛΙΑΜΕΠ. Όταν επιχειρείται η ουσιαστική απαγωγή της Κύπρου από την Άγκυρα, με τη φενάκη μιας δήθεν "λύσεως", η Ελλάδα δεν μπορεί ν' ακολουθεί πολιτική αποστασιοποιήσεως, με άλλοθι το γνωστό "η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται". Συμπαρίσταται σε τι;
Ανησυχίες προκαλεί επίσης η θετική απάντηση που έδωσε ο Πρωθυπουργός, στην Ευρωπαικη Σύνοδο Κορυφής, για συμμετοχή της Ελλάδος σε Διεθνή Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο, υπό την αιγίδα της Ευρωπαικης Ενώσεως. Μεθοδεύεται μάλιστα από την Άγκυρα η "ισότιμη" δήθεν συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων, του ψευδοκράτους δηλαδή των κατεχόμενων.
Περικλής Νεάρχου
Πρέσβυς ε.τ.
Δίνει σκοπίμως ιδιαίτερη θέση στο θέμα της στρατιωτικοποιησεως της Δωδεκάνησου και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Την ίδια στιγμή εντείνει τις αποβατικές ασκήσεις των Τούρκων πεζοναυτών στα παράλια της, απέναντι από τα Ελληνικά νησιά, αποκαλύπτει την κατασκευή νέων αποβατικών σκαφών, οπλισμένων με σύγχρονα πυραυλικά συστήματα και συνεχίζει τη ρητορική περί γκρίζων ζωνών και περί νησιών και νησίδων, με ακαθόριστη δήθεν κυριαρχία.
Η προβολή σε πρώτη θέση του θέματος της στρατιωτικοποιησεως των νησιών αποβλέπει, προφανώς, στη δημιουργία διπλωματικού αντίβαρου στην επίκληση εκ μέρους της Ελλάδος του διεθνούς δίκαιου για τα θέματα της υφαλοκρηπιδος, της ΑΟΖ και των χωρικών υδάτων. Στην άσκηση δηλαδή διεθνών πιέσεων σε βάρος της Ελλάδος και στη δημιουργία άλλοθι για τις Τούρκικες προκλήσεις στο Ανατολικό Αιγαίο.
Η φαινομενική αναδίπλωση της Αγκύρας και η επίδειξη προθυμίας για επανέναρξη "διερευνητικών συνομιλιών", δεν πρέπει να εξαπάτα. Η Άγκυρα επιδίδεται σε ελιγμούς για να βγάλει, πρώτον, εκτός ημερησίας διατάξεως το ενδεχόμενο και Ευρωπαϊκών κυρώσεων, μετά το Αμερικάνικο προηγούμενο των κυρώσεων, που έχουν επιβληθεί, με βάση το νόμο CAATSA. Δεύτερον, για να προβάλει διαλλακτικό προσωπείο μετά την αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον, να αναμείνει τη διευκρίνιση των Αμερικάνικων πολίτικων και να προσπαθήσει να ρίξει γέφυρες συνεργασίας με τη νέα Προεδρία. Τρίτον, για να ενισχύσει τους δεσμούς και την οικονομική συνεργασία με την Ευρώπη, προσβλέποντας στην αναβάθμιση της Τελωνειακής της Ενώσεως με την Ευρωπαικη Ένωση, από την οποίαν θα απεκόμιζε προσθετά κέρδη της τάξεως των 20 δισ. ευρώ περίπου. Τέταρτον, για να εμπλέξει και να παρασύρει την Ελλάδα σ' ένα παιχνίδι διπλωματικών διολισθήσεων προς τις αξιώσεις της, με τη βοήθεια τρίτων προθύμων διαμεσολαβητών, που θα ασκούν πιέσεις για συνεννόηση και συμβιβασμό. Υπάρχει και ένας, λιγότερο εμφανής, πέμπτος λόγος, που συνδέεται με τις εσωτερικές δυσκολίες και τις αμφισβητήσεις που αντιμετωπίζει ο Ερντογαν. Το γεγονός ότι ο πρώην Πρωθυπουργός του Νταβούτογλου τόλμησε να προφητεύσει ότι ο Ερντογαν θα ανατραπεί από τον Στράτο, δεν είναι τυχαίο. Είναι ενδεικτικό μιας εντεινόμενης αμφισβητήσεως. Το ίδιο καταδεικνύει και η δημοσιά κριτική κατά του Ερντογαν και η πρόσκληση στο Στράτο να επέμβει ενός από τους πιο προβεβλημενους Τούρκους Ιμάμηδες. Η αντίδραση αυτή από τους κόλπους της Μουσουλμανικής ιεραρχίας, που υποτίθεται ότι έχει την εύνοια και την υποστήριξη του Ερντογαν, είναι ιδιαιτέρως σημαντική και ενδεικτική μιας διευθυνόμενης πολιτικής δυσαρέσκειας.
Οι επιτυχίες που προέβαλλε το καθεστώς σε διαδοχικά μέτωπα και η προπαγάνδα για τη Γαλάζια Πατρίδα φαίνονται, ολοένα και περισσότερο, να παραπαίουν στα ματιά της κοινής γνώμης. Η κατάσταση, π. χ.. στη Συριά δημιουργεί συνεχείς τριβές με τη Ρωσία του Πουτιν, αλλά και με το Ιράν. Το τελευταίο έχει επίσης ενοχληθεί από την πολυπραγμοσύνη της Αγκυραςκαι τις φιλοδοξίες της στο Αζερμπαιτζαν. Η κατάσταση είναι επίσης προβληματική στη Λιβύη. Η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά στο βάθος και η Γαλλία φαίνονται αποφασισμένες να μη επιτρέψουν στην Άγκυρα να αποκτήσει στρατιωτικό πλεονέκτημα και ιδίως να αναλάβει επιθετική ενεργεία εναντίον της Συρτεως στην Ανατολική Λιβύη του στρατάρχη Χάφταρ.
Η Γαλάζια Πατρίδα δέχθηκε ένα πρώτο πλήγμα από, τη μερική έστω, οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου και ένα δεύτερο από την αποτελμάτωση, στην οποία κατέληξε η επιθετική τακτική της Αγκύρας στη Λιβύη. Ο προβληματισμός για τη Γαλάζια Πατρίδα εκδηλώθηκε ανοικτά από προβεβλημένο αρθρογράφο της Τουρκικής εφημερίδας "Τζουμχουριέτ", ο οποίος αμφισβήτησε ανεπιφύλακτα το δόγμα αυτό, υποδεικνύοντας την ασυνέπεια της Τουρκικής πολιτικής ως προς την υπεράσπιση και την εφαρμογή του. Γιατί δεν έγιναν παραβιάσεις, αναρωτήθηκε, στην οριοθετημένη από την Ελλάδα και την Αίγυπτο περιοχή, μεγάλο μέρος της οποίας περιλαμβάνεται στην προβαλλόμενη Γαλάζια Πατρίδα;
Η πολιτική των απειλών και των προκλήσεων έναντι της Ελλάδος γίνονται ατελέσφορες, στο μετρό που η Ελλάδα ενισχύει την άμυνα της και τις στρατηγικές συμμαχίες της και ιδίως στο μετρό που κατορθώνει να διαμορφώσει μια σταθερή και αποφασιστική στρατηγική, χωρίς υπαναχωρήσεις, παλινωδίες και υπερβολική ανταπόκριση σε παραινέσεις και υποβολές άσπονδων φίλων και εταίρων. Η στρατηγική αυτή πρέπει να περιλαμβάνει και τις υβριδικές απειλές, όπως είναι η αντιμετώπιση της παράνομης μεταναστεύσεως, απέναντι στην οποίαν η Κυβέρνηση, αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις επιδεικνύουν και διακηρύσσουν μια ακατανόητη, ψευδεπίγραφη και επικίνδυνη ανοχή, Χρειάσθηκε να επισύρει την προσοχή των Ευρωπαίων ο ίδιος ο Ινδός Α/ΓΕΕΘΑ, ο οποίος ζήτησε από την Ευρώπη να δώσει προσοχή και να ελέγξει τη μετανάστευση Μουσουλμάνων στην Ευρώπη. Ο ίδιος τάχθηκε υπέρ μιας στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Ελλάδος και Ινδίας ως απάντηση στην Τουρκική συμμαχία με το Πακιστάν. Ανησυχία για το ίδιο θέμα εξέφρασε και η Πρωθυπουργός της Δανίας, η οποία εξήγγειλε ότι η χωρά της δεν θα δέχεται πλέον αιτήσεις άσυλου. Αυτά κάνει η Δανία, που είναι στην άλλη άκρη της Ευρώπης και όχι χωρά εισόδου από την Τουρκία.
Αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής έναντι της Τουρκίας και της αμυντικής μας πολιτικής, είναι η αναδιοργάνωση και ανάπτυξη της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Η νεοφιλελεύθερη αλλεργία, με την οποίαν αντιμετωπίζεται κάθε δημοσιά επιχείρηση και επένδυση και η ξενοκίνητη επιταγή για την ιδιωτικοποίηση των πάντων, είναι πολύ κακός σύμβουλος για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Ας δει κανείς το παράδειγμα του Ισραήλ, το οποίο δεν είναι το μόνο, αλλά είναι πολύ ενδεικτικό. Το Ισραήλ είναι μια από τις πρωτοπόρες χώρες του κόσμου στην αμυντική καινοτομία και τεχνολογία. Η ανάπτυξη της αμυντικής τεχνολογίας του στηρίχθηκε σε κρατικές κυρίως βιομηχανίες.
Το Τούρκικο προβάδισμα στην αμυντική βιομηχανία είναι πολλαπλώς επικίνδυνο, γιατί είναι ταυτόχρονα προβάδισμα στην τεχνολογική ανάπτυξη. Είναι γνωστό ότι η ποσότητα και ο όγκος μπορούν ν' αντισταθμισθούν με την ποιότητα και την τεχνολογία. Η Ελλάδα δεν έχει περιθώριο να επιτρέψει τη μόνιμη υποσκέλιση της από την Τουρκία στην επιστήμη και την τεχνολογία. Με τη βοήθεια της εγχώριας της βιομηχανίας, η Τουρκία κατασκευάζει σήμερα νέα όπλα, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και στους στόχους της. Σε ορισμένους, τουλάχιστον τομείς, η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει, χωρίς καθυστέρηση, πρωτοβουλίες, προγράμματα και διεθνείς συνεργασίες και συμπαραγωγές.
Το πιο αδύνατο και τρωτό σημείο της Ελληνικής παρατάξεως φαίνεται σήμερα στην Κύπρο, για τους λογούς που αναπτυχηκαν στο προηγούμενο άρθρο και προς αυτήν στρέφεται η αιχμή του δόρατος της Τουρκικής επιθετικότητας, στη σημερινή συγκυρία. Προφανής στόχος είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η υποκατάσταση της από ένα συνεταιρικού τύπου δίδυμο συνομοσπονδιακό μόρφωμα δυο ισοτίμων και ισοκυριαρχων "κρατών". Ο διάδοχος του μεγάλου Μόλτκε στο Γερμανικό Γενικό Επιτελείο Σλιφφεν συνήθιζε να λέει ότι "η τελική συντριβή του αντιπάλου επιτυγχάνεται με τη συνεργασία του". Αυτό κάνουν, δυστυχώς, οι ηγεσίες των δυο μεγάλων κομμάτων στην Κύπρο, υπό την επιρροή ξένου παράγοντα, συνεταίρου των Τούρκων από παλιά και τη στιγμή μάλιστα που η Κύπρος έχει στο πλευρό της ένα ισχυρό συνασπισμό φιλικών δυνάμεων και συμμάχων.
Η Ελλάδα της σημερινής Κυβερνήσεως τηρεί και απέναντι στηνΚυπρο μια πολιτική εφάμιλλη της πολιτικής των διερευνητικών συνομιλιών που εγκαινίασε σήμερα με την Άγκυρα. Ίσως να είναι μια προειδοποίηση η παρέμβαση Σαμαρά ότι υπάρχουν και εντός της Νέας Δημοκρατίας δυνάμεις, οι οποίες θα αντιταχθούν ενεργά στις κατευναστικές πολιτικές ΕΛΙΑΜΕΠ. Όταν επιχειρείται η ουσιαστική απαγωγή της Κύπρου από την Άγκυρα, με τη φενάκη μιας δήθεν "λύσεως", η Ελλάδα δεν μπορεί ν' ακολουθεί πολιτική αποστασιοποιήσεως, με άλλοθι το γνωστό "η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται". Συμπαρίσταται σε τι;
Ανησυχίες προκαλεί επίσης η θετική απάντηση που έδωσε ο Πρωθυπουργός, στην Ευρωπαικη Σύνοδο Κορυφής, για συμμετοχή της Ελλάδος σε Διεθνή Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο, υπό την αιγίδα της Ευρωπαικης Ενώσεως. Μεθοδεύεται μάλιστα από την Άγκυρα η "ισότιμη" δήθεν συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων, του ψευδοκράτους δηλαδή των κατεχόμενων.
Η ιδέα μιας τέτοιας Διασκέψεως είναι Τουρκικής προελεύσεως και αποσκοπεί στην προβολή των Τούρκικων αμφισβητήσεων, ενάντια στο διεθνές θαλάσσιο δίκαιο, ως δήθεν προβλημάτων της Ανατολικής Μεσογείου, τα οποία θα προσκληθούν να συζητήσουν αυτοί που θα συμμετάσχουν. Αποσκοπεί επίσης να θέσει από την πίσω πόρτα όλα τα θέματα που ζητά να περιληφθούν στον Ελληνο - Τούρκικο διάλογο.
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να συμπράξει σε τέτοιους σχεδιασμούς και να συμμετάσχει σε μια τέτοια Διάσκεψη, που θα δώσει και άλλοθι στους Ευρωπαίους εταίρους να αποστασιοποιηθούν από την οφειλόμενη αλληλεγγύη προς δυο χώρες - μελή. Σημειώνεται σχετικά ότι το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο είναι μέρος του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, εφόσον έχει επικυρωθεί τόσο από την Ευρωπαικη Ένωση ως σύνολο αλλά και από όλες τις χώρες - μελή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επομένως υποχρέωση να το υπερασπίζει, όταν ιδίως αυτό αμφισβητείται από τρίτες χώρες σε βάρος κρατών - μελών.