Να ανοίξει τα αρχεία του ο κατοχικός στρατός για ομαδικούς τάφους

ΔΥΟ συγκλονιστικές μαρτυρίες υπάρχουν για  ομαδικούς τάφους, Ελληνοκυπρίων, που είναι στον κατάλογο των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής του 1974. Τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, επιβεβαιώνονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καταγράφεται δήλωση του Επιτρόπου Προεδρίας Φώτη Φωτίου, στον «Φιλελεύθερο» για τη μια περίπτωση και στο ΡΙΚ και για τις δύο.  Όπως συναφώς ανέφερε, «η περισυλλογή των νεκρών αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο για το θέμα των αγνοουμένων…Αφορούν το μείζον θέμα των περισυλλογών των νεκρών που έγιναν από τον τουρκικό στρατό από τα πεδία των μαχών. Από μαρτυρίες, σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό αυτό και Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι». Υπενθύμισε δε πως «πριν χρόνια και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ είχε ζητήσει με επιστολή του να κατατεθούν στη ΔΕΑ όλες οι πληροφορίες που αφορούσαν τις περισυλλογές νεκρών από τα πεδία των μαχών».

Από: philenews.com

Η πρώτη περίπτωση αφορά ομαδικό τάφο περίπου 100 ατόμων στην περιοχή της Κερύνειας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Φ», η περίπτωση αυτή, δόθηκε ως μαρτυρία από τον γιατρό και αντιδήμαρχο τότε Κερύνειας Ξάνθο Χαραλαμπίδη. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, επρόκειτο για νεκρούς, αγνώστου ταυτότητας, οι οποίοι περισυνελέγησαν μία βδομάδα μετά την πρώτη εισβολή από συνεργεία καθαρισμού της πόλης. Υπάρχουν πληροφορίες ότι τάφηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή των αποθηκών των χαρουπιών και του δρόμου που ήταν ο υποσταθμός της Αρχής Ηλεκτρισμού, στο δρόμο που οδηγούσε προς το παρεκκλήσι της Αγίας Φανερωμένη. Η δεύτερη περίπτωση αφορά ομαδικό τάφο στην περιοχή του Πενταδάκτυλου. Κάτω ή γύρω από την κατοχική σημαία. Αυτήν που πρόσφατα έχουν «φρεσκάρει» οι Τούρκοι και όπως είναι γνωστό τα έργα επιθεώρησε ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ.

ΟΙ υποθέσεις αυτές δεν έχουν διερευνηθεί. Παρά τις πληροφορίες που υπάρχουν, οι προσπάθειες προσκρούουν στην άρνηση της κατοχικής δύναμης. Προσκρούουν στην άρνηση της Τουρκίας να ανοίξει τα αρχεία του κατοχικού στρατού, για την περίοδο της τουρκικής εισβολής. Σαράντα επτά χρόνια μετά την εισβολή, ένα ανθρωπιστικό ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί επειδή δεν συνεργάζεται η Τουρκία. Όπως δεν συνεργάζεται για την επίλυση του Κυπριακού.

ΑΝΤΙ να αναζητούνται διάφορα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, θα πρέπει να αρθούν τα εμπόδια για τη διαλεύκανση της τύχης των αγνοουμένων. Αντί να αναζητούνται τρόποι προσέγγισης, που διαχρονικά αποδείχθηκε πως δεν έχουν αποδώσει, θα πρέπει η κατοχική Τουρκία να προχωρήσει επιτέλους και να συνεργασθεί σε ένα κατ’ εξοχήν ανθρωπιστικό ζήτημα. Κι αυτό μπορεί, ως  πρώτο βήμα, να γίνει με το να επιτρέψει την πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού, όπου σύμφωνα με τον κ. Φωτίου, «είναι καταχωρημένες όλες οι πληροφορίες για τους χώρους ταφής που δημιούργησε ο κατοχικός στρατός από τις περισυλλογές των νεκρών από τα πεδία των μαχών αλλά και τις πληροφορίες που αφορούν την επαναταφή των λειψάνων που σκόπιμα μετακινήθηκαν από τους πρωτογενείς χώρους ταφής».

ΕΑΝ η Τουρκία δεν θέλει να συνεργασθεί, υπάρχουν τρόποι να αλλάξει στάση και συμπεριφορά. Πώς; Για παράδειγμα, να «παγώσουν» τα κονδύλια που απορροφά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκεί έχουμε λόγο και ρόλο. Εύκολο δεν είναι. Παράλληλα, θεωρούμε πως θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για ανάδειξη αυτού του ανθρωπιστικού ζητήματος.