Myriams-Fotos / Pixabay |
Ουσιαστικά το αδίστακτο
κινεζικό καθεστώς χρησιμοποίησε ένα βιολογικό όπλο δικής του επινόησης
και κατασκευής κατά του ίδιου του λαού του, με σκοπό να καταστείλει
ανώδυνα μία επικίνδυνη εξέγερση που το είχε φέρει προ αδιεξόδου. Η
κομματική μαφία που κυβερνά την Κίνα ήθελε να κλείσει τον λαό του Χονγκ
Κονγκ στα σπίτια του με μια εύσχημη δικαιολογία, αλλά όχι και να τον
αποδεκατίσει. Γι' αυτό ο κορωνοϊός κατασκευάστηκε κατά τέτοιον τρόπο
ώστε να είναι εκπληκτικά μεταδοτικός (ώστε να δικαιολογεί τη χρήση
δρακόντειων περιοριστικών μέτρων στον πληθυσμό) αλλά με ελάχιστη
θνητότητα.
Στην Ελλάδα το κυριότερο πρόβλημα που βλέπω να διαγράφεται πλέον σε
ό,τι αφορά τη λεγόμενη πανδημία (διότι ο κορωνοϊός δεν πληροί τα ιατρικά
επιστημονικά κριτήρια ώστε να χαρακτηριστεί ως πανδημία) είναι το
τεράστιο χάσμα που ανοίγεται μεταξύ κυβέρνησης και λαού. Η αναξιοπιστία
της κυβέρνησης με όλα αυτά που κάνει στο ζήτημα του κορωνοϊού αλλά και
στο μεταναστευτικό και στα ελληνοτουρκικά, έχει φθάσει σε πρωτοφανή
επίπεδα. Μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού η οποία διαρκώς
αυξάνεται δεν πιστεύει πλέον απολύτως τίποτα από όσα της λέει η
κυβέρνηση και τα πληρωμένα απ' αυτή ΜΜΕ. Αυτός θεωρώ πως είναι και ο
κύριος λόγος που παρατηρείται αντίδραση ή επιφύλαξη έναντι του
εμβολιασμού για τον κορωνοϊό. Αν έχεις μία πολιτική κάστα η οποία
ψεύδεται ασύστολα απέναντί σου από το πρωί μέχρι το βράδυ, από το πιο
ασήμαντο ζήτημα έως και το πιο σημαντικό, με τόσο χοντροκομμένο τρόπο
ώστε να δείχνει επανειλημμένα ότι σε περνάει για ηλίθιο, πώς μπορείς να
πιστέψεις ότι ειδικά στο ζήτημα του κορωνοϊού την έχει πιάσει κρίση
ειλικρίνειας και νοιάστηκε για την υγεία σου; Είναι τόσο καθολική πλέον η
αναξιοπιστία των κυβερνώντων, ώστε ακόμη κι όταν ο πρωθυπουργός έκανε
το εμβόλιο μπροστά στις κάμερες, η αντίδραση πάρα πολλών Ελλήνων ήταν
ότι και πάλι τους κορόιδευε και ότι εμβολιάστηκε με φυσιολογικό ορό!
Οι Έλληνες έχουν κάθε λόγο να είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι
απέναντι στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Τις δεκαετίες πριν από την
οικονομική κρίση η πολιτική ζωή στην Ελλάδα θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί ως φαρσοκωμωδία αφού είχε τουλάχιστον και μερικά στοιχεία
γελοιότητας, αλλά τώρα πια έχει γίνει σκέτος εφιάλτης. Υπάρχει διάχυτη η
αίσθηση ότι το κράτος εχθρεύεται ανοιχτά τον πολίτη, ότι τον
αντιμετωπίζει ως ζώο, ότι τον χειραγωγεί ασύστολα μη σεβόμενο ούτε τα
στοιχειώδη δικαιώματά του, και από πάνω τον παραπληροφορεί και του
κρύβει τις σπουδαιότερες αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην του και που θα
επηρεάσουν όχι μόνο τις παρούσες γενιές της πατρίδας μας αλλά και
εκείνες που θα ακολουθήσουν τις επόμενες πολλές δεκαετίες. Ουσιαστικά η
λεγόμενη πολιτική ελίτ έχει αποκοπεί εντελώς από τον κορμό του λαού,
ενεργεί συχνά και απροκάλυπτα ενάντια στο συμφέρον του και τον λοιδορεί
και τον απειλεί κι από πάνω! Ζούμε μία εποχή δραματικής πολιτικής
παρακμής, με φαινόμενα που ξεπερνούν σε νοσηρότητα ακόμη και τα πλέον
απαισιόδοξα σενάρια που διακινούσαν πριν λίγα χρόνια οι συνωμοσιολόγοι.
Μακάρι να αποδειχθεί ότι έχω άδικο και ότι είμαι υπερβολικά
απαισιόδοξος, αλλά θεωρώ πως έχουμε πάρει πολύ στραβό δρόμο και σύντομα
θα δούμε τις ολέθριες συνέπειες τόσο στην οικονομία όσο και στα εθνικά
θέματα να παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας.