Από: echedoros-a.gr
Εξαιτίας της επιθετικής εξωτερικής του πολιτικής , ο «Σουλτάνος» Ερντογάν
έκανε πολλούς εχθρούς στην Ανατολική Μεσόγειο και περιπλέκει σοβαρά τις σχέσεις
με τη Ρωσία στον Εύξεινο Πόντο. Για να αποτρέψει πιθανούς αντιπάλους, η
Άγκυρα αναπτύσσει ενεργά τον μαχητικό της στόλο.
Συγκεκριμένα, η Τουρκία συμμετέχει στο μέγιστο στην παραγωγή υποβρυχίων του
γερμανικού σχεδιαστικού έργου «Type 214», που αναπτύχθηκε από την
Howaldtswerke-Deutsche Werft (HDW).
Κάθε τέτοιο υποβρύχιο με σύστημα πρόωσης ανεξάρτητο από τον αέρα (AIP) έχει αυτονομία 84 ημερών και είναι ικανό να βουτήξει σε βάθος 400 μέτρων.
Στο κοινό έργο «Type 214TN» (TN =Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό) το 80% αποτελείται από τούρκικα εξαρτήματα, ενώ το υπόλοιπο 20% είναι η γερμανική μονάδα παραγωγής ενέργειας και κυψέλες καυσίμου, που θα παραδοθούν από τη Γερμανία.
Το πρώτο υποβρύχιο αυτής της σειράς, με το όνομα Piri Reis, έχει ήδη ξεκινήσει και μέχρι το 2022 θα πρέπει να υπάρχουν έξι από αυτά σε λειτουργία.
Αν τους προσθέσουμε δεκατρία ακόμη που είχαν αποκτηθεί
προηγουμένως από τη Γερμανία, έχουμε μια εντυπωσιακή δύναμη, η οποία θα πρέπει
να υπολογίζεται τόσο για τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας όσο και για τους
γείτονές της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αλλά η κύρια επιβεβαίωση των «αυτοκρατορικών» φιλοδοξιών της Άγκυρας μπορεί να
θεωρηθεί η κατασκευή ενός αεροπλανοφόρου. Ο «Σουλτάνος» Ερντογάν το είπε
αυτό το 2016:
Μετά τη δημιουργία του αποβατικού πλοίου, η Τουρκία θα είναι σε θέση να
κατασκευάσει εγχώριο αεροπλανοφόρο. Και θα το χτίσουμε. Οι τουρκικές
ένοπλες δυνάμεις θα έχουν το δικό τους αεροπλανοφόρο. Θα το πετύχουμε
αυτό. Δεν υπάρχουν εμπόδια στην πορεία.
Παρεμπιπτόντως, η Τουρκία έχει ήδη το δικό της ελαφρύ αεροπλανοφόρο, αυτό το
πολύ «αποβατικό πλοίο», όπως το ονόμασε ο Ρετζέπ Ερντογάν ή το παγκόσμιο
αμφίβιο επιθετικό πλοίο Anadolu.
Τεχνικά, είναι αντίγραφο του ισπανικού αερομεταφορέα UDC «Juan Carlos I.» Αυτό, με τη σειρά του, είναι εννοιολογικά κοντά στα αμερικανικά αποβατικά επιθετικά πλοία κατηγορίας σφήκας.
Ο εκτοπισμός του τουρκικού ελαφρού αερομεταφορέα είναι
27,7 χιλιάδες τόνοι. Μπορεί να φιλοξενήσει 12 αμερικανικούς μαχητές F-35 και
12 ελικόπτερα NHI NH90, καθώς και UAV Anka ή Bayraktar. Δεδομένου ότι
είναι επίσημα αεροπλανοφόρο, το «Anadolu» θα μπορεί να μεταφέρει έως και 500
πεζοναύτες, καθώς και 46 δεξαμενές ή 77 μονάδες τεθωρακισμένων οχημάτων με
τροχούς. Κυκλοφόρησε το 2019.
Ένα τέτοιο εργαλείο για την «προβολή» της τουρκικής δύναμης, για παράδειγμα,
στη Λιβύη ή στα επίμαχα ελληνικά νησιά. Ή κάπου αλλού, ήδη στη Μαύρη
Θάλασσα. Δεδομένου ότι σύμφωνα με τα έγγραφα δεν είναι αεροπλανοφόρο, αλλά
ένα UDC, το «Anadolu» μπορεί εύκολα να περάσει τα Δαρδανέλια και το
Βόσπορο.
Και τώρα έχει προγραμματιστεί ένα πλήρες αεροπλανοφόρο. Δεν
είναι ακόμη γνωστό σε ποιο σχεδιαστικό έργο θα κατασκευαστεί, με ποια μονάδα
παραγωγής ενέργειας και ποια αεροσκάφη θα αναπτυχθούν σε αυτό. Αφού
αποκλείστηκε από το πρόγραμμα F-35 με το τελευταίο, η Τουρκία αντιμετώπισε
δυσκολίες που, ίσως, θα επιλυθούν υπό τη νέα διοίκηση στην Ουάσινγκτον.
Είναι πιθανό οι Αμερικανοί ή οι Βρετανοί να βοηθήσουν την Άγκυρα στην κατασκευή
του πλήρους αεροπλανοφόρου τους.
Δεν ενοχλείται το ΝΑΤΟ
Η αυξανόμενη όρεξη των Τούρκων στην Ανατολική Μεσόγειο επιβαρύνει πολλούς, αλλά το ΝΑΤΟ σαφώς δεν το πειράζει εάν ο σύμμαχος τους έχει αεροσκάφη με βάση αερομεταφορείς στη Μαύρη Θάλασσα για να συγκρατήσει τη Ρωσία.
Η κατασκευή του καναλιού παράκαμψης της Κωνσταντινούπολης μπορεί να βοηθήσει τον Πρόεδρο Ερντογάν να παρακάμψει τους περιορισμούς της Σύμβασης του Μοντρέ για την είσοδο πλοίων αυτής της κατηγορίας.