Εμπόδιο η νομοθεσία της ΕΕ και οι αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου
Γιατί αρνείται η Κομισιόν να δώσει στη δημοσιότητα τις συμβάσεις για τα κορονοεμβόλια;
Οι πολυεθνικές πέτυχαν νομική ασυλία για το κορονοεμβόλιο σε ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδά, Αυστραλία
Απαιτούν νεοαποικιακού τύπου συμβάσεις στη Λατινική Αμερική
Την ώρα που κορυφώνεται παγκοσμίως το δεύτερο κύμα κορονοϊού με χιλιάδες θανάτους ανά την υφήλιο η γεωπολιτική μάχη γύρω από το κορονοεμβόλιο εντείνεται.
Έτσι όπως έχουμε ήδη αναλύσει η Δύση επιχειρεί να προωθήσει μόνο τα εμβόλια του ΝΑΤΟ, δηλαδή τα εμβόλια των αμερικανικών και γερμανικών πολυεθνικών και για τον λόγο αυτόν έχει αποκλείσει από ΗΠΑ, Καναδά και ΕΕ το ρωσικό και το κινεζικό εμβόλιο (political.gr 29/12/2020).
Ταυτόχρονα οι πολυεθνικές του κορονοεμβολίου εντείνουν τις πιέσεις τους προκειμένου να επιβάλλουν νεοαποικιακού τύπου συμβάσεις με τις διάφορες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου προκειμένου να αποκτήσουν νομική ασυλία έναντι οιονδήποτε ποινικών και αστικών ευθυνών για ενδεχόμενες παρενέργειες του εμβολίου.
Η νομική αυτή ασυλία λαμβάνει διάφορες μορφές ήτοι την απαγόρευση να ασκηθούν αγωγές αποζημιώσεως κατά των εταιρειών σε όλα τα εθνικά δικαστήρια καθώς και να διασφαλιστεί το ακαταδίωκτο ακόμη και για ποινικές ευθύνες των υπευθύνων των εταιρειών που παράγουν τα κορονοεμβόλια. Στην περίπτωση αυτή η εν λόγω νομική ασυλία των εταιρειών θα ισχύει τόσο έναντι των πολιτών όσο και έναντι των ίδιων των κρατών.
Πρόκειται για καταστάσεις «μπανανίας» που ισχύουν στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στον Καναδά και στην Αυστραλία, ενώ ασκούνται αφόρητες πιέσεις για να εφαρμοστούν και σε διάφορες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου. Ταυτόχρονα τεράστια ερωτηματικά υπάρχουν σε σχέση με τα ισχύοντα στην ΕΕ. Και αυτό επιτείνεται καθώς οι Βρυξέλλες αρνούνται να δώσουν όπως απαιτούμε τόσο εμείς (Κυριακάτικη Κόντρα News 7/12/2020) όσο και πολλοί άλλοι εδώ και καιρό στη δημοσιότητα τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί με τις εταιρeίες των κορονοεμβολίων. Η άρνηση εκ μέρους της Κομισιόν αφορά δήθεν σε όρους εμπιστευτικότητας αλλά πολλοί πλέον θεωρούν ότι δεν αποκλείεται στα εν λόγω συμβόλαια να υπάρχουν και ρήτρες για την νομική και δικαιοδοτική ασυλία των εταιρειών παραγωγής του κορονοεμβολίου.
Σε κάθε περίπτωση ακόμη και αν υπάρχουν τέτοιες ρήτρες στα συμβόλαια της Κομισιόν αυτές είναι άκυρες καθόσον προσκρούουν τόσο στο δίκαιο της ΕΕ που καθορίζει ρητά τους όρους και τις προϋποθέσεις της νομικής ευθύνης των εταιρειών που παράγουν εμβόλια όσο και στη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ η οποία είναι σαφής και απόλυτη.
Έτσι οι πολυεθνικές των εμβολίων κάνουν αγώνα προκειμένου να τροποποιηθεί η σχετική νομοθεσία της ΕΕ και κατ΄ αυτόν τον τρόπο να γλυτώσουν σε περίπτωση παρενεργειών του κορονοεμβολίου. Αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο εύκολο ενώ η μέχρι στιγμής ισχύουσα νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) επίσης δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.
Ειδικότερα η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) στην υπόθεση C-621/15 N. W κ.λπ. κατά Sanofi Pasteur MSD κ.λπ. η οποία εκδόθηκε στο Λουξεμβούργο, στις 21 Ιουνίου 2017, κλείνει το δρόμο στη νομική ασυλία των πολυεθνικών του κορονοεμβολίου εντός της ΕΕ, όπως αναλύουμε παρακάτω.
Η κοινωνία μπροστά στο κορονο-εμβόλιο νέου τύπου
Καθώς το δεύτερο κύμα της πανδημίας θερίζει με χιλιάδες θανάτους, κυβερνήσεις και συστημικά ΜΜΕ παρουσιάζουν το νέου τύπου κορονο-εμβόλιο ως μάνα εξ ουρανού, χαρακτηρίζοντας σαν ψεκασμένους όσους τυχόν διαφωνούν ή έστω τολμούν να θέτουν ερωτήματα. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο Μπιλ Γκέιτς επανέρχεται δριμύτερος προβλέποντας νέα πανδημία σε τρία χρόνια (see.news 23/11/2020 & El Financiero 25/11/2020).
Εκτός από τα «συμβατικού τύπου» εμβόλια κατά του κορονοϊού, όπως είναι το ρωσικό εμβόλιο, έχουμε σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την «ανάπτυξη ενός νέου εμβολίου με βάση το αγγελιαφόρο RNA (mRNA)» (ec.europa.eu 11/11/2020) για το οποίο ο καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ, Δημήτρης Κούβελας επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι «δεν είναι καν εμβόλιο με την κλασική έννοια του όρου, είναι κάτι τελείως καινούριο. Αυτό το προϊόν είναι ουσιαστικά συνθετικό, τεχνητό RNA του κορονοϊού, μια αλληλουχία βάσεων του RNA, το οποίο όταν θα το δώσουν στον οργανισμό, αυτό θα μπει και θα ενσωματωθεί στα δικά μας κύτταρα» (Sputnik 28/11/2020).
Έτσι σε μια φάση κρίσης νομιμοποίησης των κυβερνήσεων και κάθε τύπου δημόσιας και ιδιωτικής εξουσίας, η ανησυχία των πολιτών χτυπάει κόκκινο καθώς για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα γίνονται μαζικοί εμβολιασμοί όχι με ένα «συμβατικό εμβόλιο», αλλά με ένα νέου τύπου εμβόλιο το οποίο, παρότι αξιοποιεί νέες μεθόδους εντούτοις πέρασε όλα τα στάδια δοκιμών σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα και αδειοδοτήθηκε από τις δημόσιες Αρχές σε χρόνο d/t με κατεπείγουσες διαδικασίες. Όπως παρατήρησε η καναδική εφημερίδα The Star (28/11/2020) για τον Καναδά αυτό σημαίνει ότι η αίτηση αδειοδότησης για το κορονο-εμβόλιο έγινε καθώς ακόμη διεξάγονται τα σχετικά τεστ με τις εταιρείες να δεσμεύονται σταδιακά να επιδεικνύουν στις αρμόδιες αρχές τα αποτελέσματα.
Και ενώ η Βρετανία πρώτη άναψε το πράσινο φως στο νέο κορονο-εμβόλιο (Capital.gr 2/12/2020) η ΕΕ ακολούθησε χορηγώντας και αυτή άδεια υπό όρους καθώς εκτίμησε ότι τα οφέλη του νέου κορονο-εμβολίου υπερτερούν των κινδύνων, οπότε στην περίπτωση αυτή σύμφωνα με τη νομοθεσία οι εταιρείες πρέπει να παρέχουν μηνιαίες εκθέσεις, να διεξάγουν μελέτες για την παρακολούθηση της ασφάλειας των εμβολίων και να λάβουν ρυθμιστικά μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας εάν χρειαστεί (naftemporiki.gr 1/12/2020).
Ενόψει λοιπόν των παραπάνω ήδη από τις 7 Δεκεμβρίου 2020 με άρθρο μας (Κυριακάτικη Κόντρα News) είχαμε επισημάνει ότι θα πρέπει:
1.Να διοργανωθεί άμεσα μια αμερόληπτη ενημέρωση του ελληνικού λαού για το κορονο-εμβόλιο νέου τύπου με διαφάνεια και διάλογο, στον οποίο θα λάβουν μέρος επιστήμονες που εκφράζουν όλο το φάσμα των επιστημονικών προσεγγίσεων.
2.Να σταματήσει η μονομέρεια στην επιλογή εμβολίων κατά του κορονοϊού και να παύσει ο αποκλεισμός των εμβολίων λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Το κορονο-εμβόλιο έχει λάβει τεράστια γεωπολιτική διάσταση που επηρεάζει τις διεθνείς ισορροπίες (La Stampa 28/11/2020). Η Δύση πλάι στο στρατιωτικό και οικονομικό ΝΑΤΟ επιχειρεί να δημιουργήσει πλέον και ένα «εμβολιαστικό ΝΑΤΟ», ένα χώρο δηλαδή στον οποίο θα κυκλοφορούν ελεύθερα μόνο συγκεκριμένου τύπου εμβόλια αμερικανικής και ευρωπαϊκής προελεύσεως με παράλληλο αποκλεισμό του ρωσικού και του κινεζικού εμβολίου. Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται πανηγυρικά από τη δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που επισήμανε ότι «η κυβέρνηση της Ουγγαρίας έχει το δικαίωμα να εγκρίνει την χρήση του ρωσικού εμβολίου Sputnik-V, το οποίο όμως δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (naftemporiki.gr 30/11/2020).
3.Οι πολυεθνικές που παράγουν το κορονο-εμβόλιο νέου τύπου καθώς και κάθε άλλο κορονο-εμβόλιο συμβατικού τύπου πρέπει να έχουν πλήρη αστική και ποινική ευθύνη για όσες τυχόν παρενέργειες υπάρξουν τα επόμενα 30 χρόνια στην υγεία όσων εμβολιασθούν. Αυτό είναι κρίσιμο καθώς πληθαίνουν τα δημοσιεύματα ότι οι πολυεθνικές των εμβολίων ζητούν εξαίρεση και απαλλαγή για τυχόν αστικές και ποινικές ευθύνες λόγω ενδεχόμενων παρενεργειών του νέου κορονο-εμβολίου (Irish Times 23/11/2020).
4.Πλήρης διαφάνεια και δημοσιότητα των συμβολαίων που έχει υπογράψει η ΕΕ για την προμήθεια των κορονο-εμβολίων μιας και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικαλούμενη δήθεν ρήτρα εμπιστευτικότητας των σχετικών συμβολαίων αρνείται να τα δώσει στη δημοσιότητα και καλεί τους ευρωβουλευτές να τα μελετήσουν ατομικά και με την υποχρέωση να μην κοινολογήσουν τα όσα θα λάβουν γνώση (Financial Times 22/11/2020).
5.Διασφάλιση της μη σύγκρουσης συμφερόντων οποιωνδήποτε εξωτερικών επιστημόνων των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ανεξάρτητων αρχών αδειοδότησης, οι οποίοι θα ελέγξουν κύρια ή επικουρικά τους φακέλους που θα υποβληθούν για τη χορήγηση αδείας των κορονο-εμβολίων.
Γιατί η εμπειρία σε σχέση με τον ευρωπαϊκό και αντίστοιχο αμερικανικό οργανισμό έχει δείξει ότι η λίστα των επιστημόνων με τους οποίους συνεργάζονται προκειμένου να τεστάρουν εμβόλια και φάρμακα, πολλές φορές απαρτίζεται από επιστήμονες και ερευνητικά κέντρα που ήδη διασυνδέονται ποικιλοτρόπως με τις πολυεθνικές του φαρμάκου και των εμβολίων.
6.Καθώς ο εμβολιασμός δεν έχει κηρυχθεί υποχρεωτικός θα πρέπει να απαγορευθεί κάθε διάκριση και αποκλεισμός εκ μέρους του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε βάρος όσων δεν θα δεχθούν να εμβολιασθούν
Κατά συνέπεια:
OΧΙ στον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ελεύθερης επιλογής μεταξύ συμβατικού και νέου τύπου κορονο-εμβολίου.
Αδειοδότηση, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις, του ρωσικού και του κινεζικού εμβολίου.
Τραμπ και Μέρκελ χειραγωγούν τις «ανεξάρτητες» Αρχές για το κορονο-εμβόλιο
«Εν τέλει, εντός μίας εβδομάδας, το πρώτο εμβόλιο θα έχει εγκριθεί, κατά συνέπεια, οι εμβολιασμοί θα μπορέσουν να ξεκινήσουν αμέσως… είναι μία τεράστια επιχείρηση», δήλωσε στις 16 Δεκεμβρίου η Πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (protothema.gr 16/12/2020). Και όμως δεν βρέθηκε ούτε ένας ευρωβουλευτής να τη ρωτήσει πως ήταν άραγε τόσο σίγουρη ότι θα ξεκινούσαν οι εμβολιασμοί μιας και τότε ακόμη δεν είχε εκδοθεί καν η απόφαση του ανεξάρτητου (;) Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) για το αν θα προχωρούσε στην έγκριση του εμβολίου νέου τύπου κατά του κορονοϊού.
Πάντως η σιγουριά της Προέδρου της Κομισιόν αλλά και πολλών ευρωπαίων ηγετών που προεξοφλούσαν την έγκριση του νέου εμβολίου παρότι υποτίθεται ότι το όλο θέμα βρισκόταν ακόμη υπό τον ενδελεχή έλεγχο των ανεξάρτητων αδειοδοτικών Αρχών εμμέσως πλην σαφώς επιβεβαίωσε ότι η πολιτική είχε για άλλη μια φορά υπερισχύσει της επιστήμης ακόμη και σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα για την υγεία δισεκατομμυρίων συνανθρώπων μας στον πλανήτη.
Έτσι μεσούσης της διαδικασίας εξέτασης της καταλληλότητας του νέου εμβολίου από την ομοσπονδιακή Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου ο Τραμπ μέσω twitter αφού χαρακτήρισε την FDA σαν «μια μεγάλη γριά αργή χελώνα» κάλεσε την κατά τα άλλα ανεξάρτητη αυτή Αρχή να εγκρίνει άμεσα το νέο εμβόλιο κατά του κορονοϊού (AP News 11/12/2020). Και για να μην υπάρξει καμιά αμφιβολία ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου Mark Meadows απείλησε τον επικεφαλής της FDA Stephen Hahn ότι αν δεν εκδώσει σχετική απόφαση μέχρι το βράδυ θα απολυθεί (CNN.com 12/12/2020). Και ω του θαύματος 7 ώρες αργότερα η κατά τα άλλα ανεξάρτητη FDA αποφάσισε με ψήφους 17 υπέρ, 4 κατά και 1 αποχή (Capital.gr 16/12/2020) ότι το νέο εμβόλιο είναι καθ΄ όλα ασφαλές και εγκρίνεται. Σύμφωνα με δημοσιεύματα είχαν προηγηθεί δύο επεισοδιακές συναντήσεις του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου με τον επικεφαλής της FDA για το ζήτημα αυτό.
Την τακτική Τραμπ ζήλεψε και η Μέρκελ η οποία σύμφωνα με την Bild ανυπομονώντας για την έκδοση απόφασης άσκησε πιέσεις στον ΕΜΑ προκειμένου να εγκρίνει νωρίτερα το εμβόλιο και σε κάθε περίπτωση όχι στις 29 Δεκεμβρίου αλλά μέχρι 23 Δεκεμβρίου (protothema.gr 15/12/2020). Την ίδια πίεση άσκησε με δημόσια παρέμβασή του και ο Γερμανός υπουργός υγείας Γενς Σπαν (CNN Greece 15/12/20).
Τελικά o EMA ανακοίνωσε ότι θα εκδώσει την απόφαση του για το νέο εμβόλιο στις 21 Δεκεμβρίου (kathimerini.gr 15/12/2020), όπερ και έπραξε.
Βέβαια η ανακοίνωση μιλούσε για έκδοση απόφασης και όχι για χορήγηση αδείας, καθώς θεωρητικά υπήρχε και η περίπτωση απόρριψης. Κάτι τέτοιο βέβαια φάνταζε αδιανόητο για τη Μέρκελ και την παρέα της μιας και το γερμανικό κορονοεμβόλιο θα έπρεπε να εγκριθεί. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε και πριν καν δοθεί η άδεια όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ είχαν προχωρήσει σε προμήθεια ψυγείων στα οποία θα διατηρείται το εμβόλιο κλπ.
Οπότε μετά από όλα αυτά «τι χρείαν έχομεν» των δήθεν ανεξάρτητων Αρχών αφού Τραμπ και Μέρκελ είχαν ήδη εκδώσει την απόφαση τους για την καταλληλόλητα του κορονοεμβολίου;
Η Γεωπολιτική διάσταση του κορονοεμβολίου
Την ώρα που στην Αθήνα ο πολιτικός κόσμος διαγκωνιζόταν για μια θέση στην πασαρέλα των τηλεμβολίων, ο υπουργός υγείας της Ισπανίας ανακοίνωσε ότι η Μαδρίτη σχεδιάζε «να συντάξει κατάλογο με τους πολίτες της που θα αρνηθούν να εμβολιαστούν κατά του κορωνοϊού και να μοιραστεί τα ονόματά τους και με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (Η Καθημερινή 29/12/2020), ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για μια πανευρωπαϊκή Σπιναλόγκα. Όμως παρά την έγκριση των διαφόρων εμβολίων από ΗΠΑ και ΕΕ, η παγκόσμια κοινή γνώμη εμφανίζεται ιδιαίτερα προβληματισμένη γύρω από το ζήτημα αυτό, ιδίως μετά τις ανεπίτρεπτες πολιτικές παρεμβάσεις Τραμπ και Μέρκελ προς τις κατά τα άλλα ανεξάρτητες αδειοδοτικές Αρχές τις οποίες κυριολεκτικά χειραγώγησαν προκειμένου να εκδώσουν θετική απόφαση για το κορονοεμβόλιο νέου τύπου.
Στην Νέα Ζηλανδία πολιτική ηγεσία και πολίτες εμφανίστηκαν ιδιαίτερα αισιόδοξοι καθώς εκεί έχουν χτυπηθεί ελάχιστα από την πανδημία αριθμώντας μόνο 25 νεκρούς (The New Daily 23/12/2020). Την ίδια στιγμή στη Βραζιλία ήδη ξέσπασε σύγκρουση μεταξύ του Προέδρου της χώρας και του Κυβερνήτη της Πολιτείας του Σαν Πάολο ο οποίος αντίθετα με τον Μπολσονάρο επιμένει υπέρ του εμβολίου και μάλιστα έχει προκρίνει για την Πολιτεία του το κινεζικό εμβόλιο της Sinovac Biotech το οποίο όμως αντιμετώπισε συγκεκριμένα προβλήματα στη Βραζιλία, με τον Anvisa, δηλαδή τον αντίστοιχο ΕΟΦ της Βραζιλίας, να δηλώνει ότι η αποτελεσματικότητα του εμβολίου αυτού κυμαίνεται λίγο πάνω από το 50% (Merco Press 24/12/2020). Και καθώς Βραζιλία και Αργεντινή δεν έχουν κόντρα μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και σε πολλά άλλα θέματα, το Μπουένος Άιρες προέκρινε το ρωσικό εμβόλιο έχοντας προμηθευθεί 25 εκατ. δόσεις, με το Πρόεδρο της χώρας να δηλώνει ότι θα κάνει το ρωσικό εμβόλιο, ενώ ταυτόχρονα ήρθε σε ρήξη με αμερικανική πολυεθνική που παράγει το νέου τύπου εμβόλιο καθώς αυτή έθεσε απαράδεκτους νέους όρους για τη χορήγηση του εμβολίου στην Αργεντινή (Merco Press 24/12/2020), όπως θα αναλύσουμε παρακάτω.
Όπως τόνισα και σε δηλώσεις μου που έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα στη Ρωσία (ria.ru 13/12/2020, news.ru 13/12/2020, russpain.com/news 13/12/2020, rueconomics.ru 13/12/2020 κλπ), στη Δύση προχωρούν με τα «εμβόλια του ΝΑΤΟ», δηλαδή τα εμβόλια νέου τύπου συγκεκριμένων αμερικανικών και γερμανικών εταιριών ενώ συνεχίζουν εντελώς αναιτιολόγητα να αποκλείουν από ΗΠΑ, Καναδά και ΕΕ το ρωσικό εμβόλιο. Μάλιστα ενόψει της τεράστιας γεωπολιτικής διάστασης που έχει λάβει το κορονοεμβόλιο (La Stampa 28/11/2020) με πρωταγωνιστές ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα και Ρωσία, οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις προσαρμόζουν την τακτική τους προκειμένου να αποκομίσουν κέρδη στην τοπική πολιτική αγορά.
Τεράστια κέρδη όμως καταγράφουν ήδη οι διάφορες πολυεθνικές ιδίως στις ΗΠΑ ενώ την ίδια στιγμή δίνουν ψίχουλα στους εργαζομένους τους. Σύμφωνα με μελέτη του Brookings Institute (Brookings.edu 22/12/2020) οι πολυεθνικές Amazon και Walmart αύξησαν και οι δύο μαζί τα κέρδη τους κατά 10,7 δις δολάρια σε σχέση με το 2019, αύξηση περίπου 56% ενώ η τιμή των μετοχών τους εκτοξεύθηκε κατά 70% και 36% αντίστοιχα. Αυτό είχε ως συνέπεια την αύξηση της περιουσίας του ιδιοκτήτη της πρώτης κατά 75,6 δις δολάρια και των 3 ιδιοκτητών της δεύτερης κατά 40,7 δις δολάρια. Όμως το 1 εκατ. εργαζόμενοι της Amazon και το 1,5 εκατ. εργαζόμενοι της Walmart πήραν ως επιπλέον αμοιβές κινδύνου μόνο 1,8 δις δολάρια και 1,6 δις δολάρια αντίστοιχα, ήτοι κατά μέσο όρο 1.800 δολάρια και 1.066 δολάρια αντίστοιχα έκαστος για όλο το διάστημα της πανδημίας, αφού το ωρομίσθιο των 15 δολαρίων των εργαζομένων στην Amazon αυξήθηκε κατά 0,99 δολάρια, ήτοι 7%, ενώ το ωρομίσθιο των 11 δολαρίων της Walmart αυξήθηκε κατά 0,71 δολάρια, ήτοι αύξηση 6%.
Κατά τα άλλα Κογκρέσο και Τραμπ συγκρούστηκαν για το αν θα δοθούν 600 δολάρια ή 2.000 δολάρια ως ενίσχυση στις αμερικανικές οικογένειες λόγω πανδημίας (AP News 24/10/2020)
HΠΑ-Βρετανία-Καναδάς-Αυστραλία χορηγούν νομική ασυλία στις πολυεθνικές του κορονοεμβολίου
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ήδη η νομοθεσία των ΗΠΑ συνεπικουρούμενη και από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου τo 2011 έχει επί της ουσίας χορηγήσει ασυλία στις πολυεθνικές ήδη εδώ και χρόνια σε σχέση με τα εμβόλια. Δυστυχώς προς αυτή την κατεύθυνση βαίνει και η γαλλική νομολογία και νομοθεσία (PharmaNetwork Magazine, n°47 20/11/2020). Έτσι στις ΗΠΑ με το αιτιολογικό ότι θα έπρεπε λόγω της πανδημίας πάσει θυσία να φτιαχτεί εμβόλιο κατά του κορονοϊού ήδη τον Φεβρουάριο του 2020 ο υπουργός υγείας Alex Azar έθεσε σε ισχύ νόμο του 2005 ο οποίος προβλέπει νομική προστασία των εταιρειών που παράγουν εμβόλια, και στη βάση αυτή απαγόρευσε μέχρι το 2024 την άσκηση αγωγής αποζημίωσης κατά των πολυεθνικών του κορονοεμβολίου σε περίπτωση που υπάρξει βλάβη στην υγεία ενός προσώπου λόγω ενδεχόμενων παρενεργειών του εμβολίου αυτού (CNBC 17/12/2020). Αυτό στην πράξη σημαίνει πλήρη νομική ασυλία των πολυεθνικών του κορονοεμβολίου για τέσσερα χρόνια ιδίως στην πρώτη φάση χρήσης του εμβολίου οπότε και συνήθως εμφανίζεται ο μεγαλύτερος αριθμός των περιπτώσεων των παρενεργειών. Επιπλέον κανείς δεν γνωρίζει εάν μετά το 2024 θα υπάρξει ενδεχόμενα και νέα χρονική επέκταση της νομικής ασυλίας των εταιρειών που κατασκευάζουν το κορονοεμβόλιο. Βέβαια αρκετοί παρατηρητές θεωρούν ότι η προστασία των εταιρειών παραγωγής εμβολίων είναι τεράστια πλέον στην Αμερική και η αρχή έγινε το 2005 με την ψήφιση του παραπάνω σχετικού νόμου. Επισημαίνεται πάντως ότι έχει ιδρυθεί ένα Ταμείο αποζημίωσης λόγω βλάβης από εμβόλια όπου όμως η διαδικασία αποζημίωσης είναι εξαιρετικά δύσκολη καθώς μόνο το 6% των αιτήσεων αποζημίωσης έχει ευδοκιμήσει την τελευταία δεκαετία (CNBC 17/12/2020).
Στη Βρετανία η κυβέρνηση το Δεκέμβριο 2020 ψήφισε νομοθεσία με την οποία περιορίζει τη νομική προστασία οποιουδήποτε υποστεί βλάβη της υγείας του ένεκα εμβολίου το οποίο έχει εγκριθεί με την επείγουσα διαδικασία. Έτσι με βάση τη νομοθεσία αυτή δημιουργείται μια ασπίδα προστασίας υπέρ της βρετανικής κυβέρνησης, των επαγγελματιών της υγείας και των εταιρειών του κορονοεμβολίου έναντι απαιτήσεων αποζημίωσης (the conversation.com15/12/2020). Η νομική ασυλία κράτους και πολυεθνικών του κορονοεμβολίου αντιμετωπίστηκε με έντονη κριτική στη Βρετανία και επέτεινε τη δυσπιστία έναντι του κορονοεμβολίου. Γιατί άραγε να χρειάζεται εν προκειμένω τέτοιου είδους προστασία για ένα εμβόλιο το οποίο υποτίθεται ότι είναι ασφαλές διερωτάται πλέον η κοινή γνώμη στη Βρετανία. Η νομική ασυλία καλύπτει επίσης και το σύστημα υγείας της Βρετανίας το περίφημο NHS. Πρέπει να τονιστεί πάντως ότι το κορονοεμβόλιο έχει περιληφθεί στο υπάρχον Ταμείο αποζημιώσεων για εμβόλια το οποίο αποζημιώνει όποιον υποστεί αναπηρία άνω του 60% λόγω εμβολίου που σημαίνει σοβαρή αναπηρία. Επιπλέον σε περίπτωση ακόμη πιο σοβαρής αναπηρίας δεν υπάρχει δικαίωμα να απαιτήσει κανείς πιο αυξημένη αποζημίωση.
Ανάλογη νομική ασυλία χορηγήθηκε και στον Καναδά για τις πολυεθνικές του κορονοεμβολίου με τη μόνη διαφορά ότι Ταμείο αποζημίωσης για εμβόλια λειτουργεί μόνο στο Κεμπέκ και όχι στον υπόλοιπο Καναδά.
Τέλος αντίστοιχη νομική ασυλία έχει χορηγήσει στις πολυεθνικές του κορονοεμβολίου και η Αυστραλία (South China Morning Post 26/12/2020)
Νεοαποικιακές συμβάσεις στη Λατινική Αμερική για το κορονοεμβόλιο
Στην Λατινική Αμερική οι πολυεθνικές του κορονοεμβολίου ξεσάλωσαν κυριολεκτικά και απαίτησαν πλήρη νομική και δικαιοδοτική ασυλία. Και όχι μόνο αυτό αλλά επεδίωξαν να κατοχυρώσουν και το δικαίωμά τους να μπορούν να ασκούν αγωγές αποζημιώσεων κατά των κρατών της Λατινικής Αμερικής για ενδεχόμενη ζημία τους, αγωγές τις οποίες να εκδικάζουν σε δικαστήρια εκτός Λατινικής Αμερικής. Για τον λόγο αυτόν ζήτησαν να γίνει από τα κράτη της Λατινικής Αμερικής παραίτηση από την ασυλία τους λόγω εθνικής κυριαρχίας προκειμένου να μπορούν όχι μόνο να εκδικάζουν αγωγές εναντίον των εν λόγω κρατών αλλά και να κάνουν κατασχέσεις κατά της δημόσιας περιουσίας τους σε περίπτωση που ευδοκιμήσουν οι αγωγές τους. Για την Ελλάδα βέβαια αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο αφού αντίστοιχες διασφαλίσεις είχαν πετύχει οι δανειστές με την δανειακή σύμβαση Ελλάδας- κρατών Ευρωζώνης του πρώτου μνημονίου που είχε επιβάλλει άρση ασυλίας λόγω εθνικής κυριαρχίας, εκδίκαση υποθέσεων στα αγγλικά δικαστήρια και μάλιστα με βάση το αγγλικό δίκαιο όπως πρώτοι είχαμε αποκαλύψει από το 2010 (Επίκαιρα 17/6/2010, σελ. 28-29).
Έτσι στις 29 Οκτωβρίου 2020 η Γερουσία της Αργεντινής ψήφισε νόμο με τον οποίο εξουσιοδότησε την εκτελεστική εξουσία να προχωρήσει στη σύναψη συμβάσεων για την προμήθεια κορονοεμβολίων. Ειδικότερα χαρακτηρίζει ως πράξη δημοσίου συμφέροντος την προμήθεια των εμβολίων και χορηγεί σειρά φοροαπαλλαγών και άλλων απαλλαγών υπέρ των πολυεθνικών του κορονοεμβολίου όπως και απαλλαγών από δασμούς εισαγωγής και άλλες επιβαρύνσεις (globalcompliancenews.com/argentina 9/12/2020).
Επιπλέον εξουσιοδοτείται η κυβέρνηση να υπογράψει συμβάσεις με ρήτρες εξαίρεσης υπέρ των πολυεθνικών του κορονοεμβολίου όπως είναι εν προκειμένω η δικαιοδοτική ασυλία των εταιρειών ενώπιον των δικαστηρίων της Αργεντινής και η παραπομπή και αναγνώριση δικαιοδοσίας επίλυσης διαφορών από δικαστήρια ή από σώματα διαιτησίας στο εξωτερικό. Επιπλέον η Αργεντινή αναγνωρίζει άρση της ασυλίας της λόγω εθνικής κυριαρχίας υπέρ των πολυεθνικών οι οποίες πλέον θα μπορούν να την ενάγουν ενώπιον δικαστηρίων εκτός Αργεντινής (globalcompliancenews.com/argentina 9/12/2020) Η εν λόγω ρήτρα συνδυάζεται με την επόμενη ρήτρα η οποία προβλέπει το δικαίωμα των πολυεθνικών να ζητήσουν υπό προϋποθέσεις και την καταβολή σ΄ αυτές αποζημιώσεων εκ μέρους της Αργεντινής. Τέλος κατοχυρώνεται η εμπιστευτικότητα των συμβολαίων καθώς και άλλες ρήτρες σύμφωνα με τις διεθνείς αγορές και τέλος αποζημίωση υπέρ των πολυεθνικών του κορονοεμβολίου.
Παρά ταύτα όμως όπως προκύπτει από δημοσίευμα της έκδοσης των Los Αngeles Τimes στα ισπανικά και δη στις 15/12/2020 «η αμερικανική φαρμακευτική εταιρεία Pfizer ζήτησε «κάπως απαράδεκτες» προϋποθέσεις για να εφοδιάσει τη χώρα της Νότιας Αμερικής με το εμβόλιο κορονοϊού». Μάλιστα ο υπουργός Υγείας, Ginés González García, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στις 15/12/2020 ότι στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, η Pfizer ζήτησε την έγκριση νόμου στο Κογκρέσο που θα εγγυάται ασυλία από την τοπική δικαιοσύνη. Το Κογκρέσο της Αργεντινής ενέκρινε έναν κανόνα στα τέλη Οκτωβρίου που επιτρέπει μια αλλαγή δικαιοδοσίας που έχει καθοριστεί εκ των προτέρων στη σύμβαση. Σύμφωνα με τον υπουργό González García, τα κεντρικά γραφεία της Pfizer στις Ηνωμένες Πολιτείες θεώρησαν ότι δεν ήταν αρκετό και ζήτησαν «νέο νόμο». Η εταιρεία είχε επίσης απαιτήσει την υπογραφή της σύμβασης όχι από το Υπουργείο Υγείας, αλλά από τον «Πρόεδρο της Αργεντινής». «Ακριβώς μιλώντας, είναι κάπως απαράδεκτες προϋποθέσεις», δήλωσε ο υπουργός Ginés González (Los Αngeles Τimes Spanish edition 15/12/2020).
Αλλά και στο Περού τα πράγματα φαίνεται ότι έχουν τραβήξει την ίδια ρότα.
Έτσι πρόβλημα προέκυψε μεταξύ Περού και Pfizer λίγο πριν την τελική υπογραφή της συμφωνίας των δύο πλευρών για την προμήθεια του κορονοεμβολίου. Μάλιστα ο Προέδρος της χώρας Francisco Sagasti επισήμανε ότι στην τελική συμφωνία υπήρχαν διατάξεις που δεν είχαν περιληφθεί στην προκαταρκτική συμφωνία στις 17 Σεπτεμβρίου και ως εκ τούτου έπρεπε να μελετηθούν σε βάθος (Αnatolu 17/12/2020). Για τον λόγο αυτόν δεν προχώρησε η συμφωνία η οποία προέβλεπε προμήθεια 9,9 εκατομμυρίων δόσεων που η Pfizer θα έστελνε στο Περού το 2020 και 2021, με πρώτη παράδοση 50.000 εμβολίων το Δεκέμβριο του 2020.
Για το ζήτημα αυτό έδωσε περισσότερες πληροφορίες η Υπουργός Υγείας του Περού Pilar Mazzetti μιλώντας όμως μάλλον με γρίφους ενώπιον της Επιτροπής COVID του Κογκρέσου επικαλούμενη την εμπιστευτικότητα που υπάρχει στις εν λόγω διαπραγματεύσεις (Εxpress Peru 5/1/2021) λέγοντας ότι η αγορά του εμβολίου έχει να κάνει με τις ρήτρες που έχει θεσπίσει η εταιρεία, αλλά ότι δεν μπορούσε να αποκαλύψει περισσότερες πληροφορίες επειδή πρέπει να υπάρχει εμπιστευτικότητα.
Και συμπλήρωσε ότι «με την Pfizer υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες όπου δεν υπάρχει συμφωνία. Υπάρχουν πτυχές που δεν μπορώ να σχολιάσω λεπτομερώς. Αυτό έχει να κάνει με τις τιμές και το πρόγραμμα παράδοσης, αλλά υπάρχει εμπιστευτικότητα ως προς αυτό». Στο πλαίσιο αυτό, υποστήριξε ότι το κράτος διαβουλεύεται με οργανισμούς ειδικούς σε διεθνείς διαπραγματεύσεις για την υπογραφή οριστικής συμφωνίας. Επιπλέον η υπουργός υγείας δήλωσε ότι «με την Pfizer, δεν έχουμε σπάσει τις σχέσεις, αλλά ότι πρέπει να προσαρμόσουμε ορισμένα μέρη του συμβολαίου, αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ενδιαφερόμαστε για την υγεία όλων μας» (gestion.pe/peru 26/12/2020).
«Υπάρχουν πτυχές της κυριαρχίας μας που πρέπει να προφυλάξουμε», δήλωσε επιπλέον η Mazzetti (periferiaciencia.com.ar 7/1/2021) διευκρινίζοντας ότι «σε όλες τις συμφωνίες λαμβάνουμε υπόψη ότι υπάρχουν πτυχές της κυριαρχίας μας που πρέπει να προστατεύσει η χώρα, οι οποίες χρησιμεύουν για τις επόμενες γενιές». Για τον λόγο αυτόν το Περού διαβουλεύεται προτού καταλήξει σε οριστική συμφωνία, η οποία θα περιλαμβάνει ρήτρες ασφαλείας για την επίλυση οποιουδήποτε τύπου μη συμμόρφωσης. Και αυτό γιατί εντοπίστηκαν ρήτρες που απαιτούσαν μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση για να προσδιοριστεί η συμβατότητα με τους Περουβιανούς νόμους.
Από δημοσιεύματα της El Comercio του Περού στις 5/1/2021 προκύπτει ότι η Mazzetti διαβεβαίωσε επίσης ότι η συμφωνία θα περιλαμβάνει ρήτρες ασφαλείας με τις οποίες θα συσταθούν ουδέτερα διεθνή δικαστήρια για την επίλυση πιθανών διαφορών ή παραβιάσεων από οποιαδήποτε πλευρά.
Στην ίδια γραμμή και τα δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου με το Reuters να επισημαίνει ότι η αντιδικία έχει σχέση τόσο με θέματα άρσης της δικαιοδοτικής ασυλίας του Περού όσο και με την παραίτηση αξιώσεων του Περού λόγω ενδεχόμενης ευθύνης (Reuters 5/1/2021) της κατασκευάστριας εταιρίας η οποία επιδιώκει νομική ασυλία έναντι ενδεχόμενων μελλοντικών αγωγών αποζημιώσεως. Το ίδιο άλλωστε προκύπτει και από δημοσιεύματα του RT που μιλά για σύγκρουση του Περού με την πολυεθνική για θέματα που έχουν σχέση με τη νομική της ασυλία καθώς και για ενδεχόμενη παραίτηση του Περού από την δικαιοδοτική του ασυλία (Russia Today 6/1/2021).
Επομένως αυτό που παρατηρεί κανείς είναι ότι οι πολυεθνικές του κορονοεμβολίου αρνούνται την υπογραφή συμβολαίων πώλησης του εμβολίου στο Περού εάν δεν διασφαλίσουν νομική ασυλία.
Παρόμοια ζητήματα φαίνεται ότι έχουν ανακύψει σύμφωνα με δημοσιεύματα και στη Βραζιλία (South China Morning Post 26/12/2020), καθώς η Pfizer επιδιώκει και στη Βραζιλία να έχει νομική ασυλία σε περίπτωση παρενεργειών του κορονοεμβολίου, γεγονός που την οδήγησε σε σύγκρουση με τον Μπολσονάρο ο οποίος δήλωσε «στο συμβόλαιο της Pfizer είναι ξεκάθαρο: Δεν είμαστε υπεύθυνοι για οποιαδήποτε παρενέργεια». Για να συμπληρώσει δεικτικά: «Δηλαδή εάν μετατραπείς σε κροκόδειλο μετά το εμβόλιο είναι πρόβλημά σου» (South China Morning Post 26/12/2020).
Από τα παραπάνω λοιπόν προκύπτει ότι οι πολυεθνικές του κορονοεμβολίου απαιτούν την υπογραφή συμβάσεων νεοαποικιακού τύπου με τις κυβερνήσεις των χωρών της Λατινικής Αμερικής προκειμένου να τις εφοδιάσουν με εμβόλια. Για τον λόγο αυτόν πλέον η Αργεντινή έχει στραφεί αποφασιστικά στη Μόσχα για το ρωσικό εμβόλιο και η κυβέρνηση του Σαν Πάολο στη Βραζιλία στο κινεζικό εμβόλιο παρά τις αντιρρήσεις του Μπολσονάρο.
Η νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία των εμβολιαζομένων
Στα άρθρα 168, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 35, δεύτερη περίοδος, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προβλέπεται ότι κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή όλων των πολιτικών και δράσεων της Ένωσης πρέπει να διασφαλίζεται υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας.
Έτσι κατά το μέτρο που οι απαιτήσεις προστασίας της ανθρώπινης υγείας πρέπει να ενσωματώνονται σε όλες τις πολιτικές της Ένωσης, μια τέτοια προστασία πρέπει να θεωρηθεί σκοπός που αποτελεί μέρος επίσης της πολιτικής εναρμονίσεως των διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την ευθύνη λόγω ελαττωματικών προϊόντων. Με γνώμονα τον σκοπό αυτόν, η επιδίωξη υγειονομικών σκοπών των προϊόντων υγείας που προορίζονται για τον άνθρωπο δίνει στα προϊόντα αυτά μια αναμφισβήτητη ιδιαιτερότητα η οποία πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την εκτίμηση της έννοιας του ελαττώματος.
Εν προκειμένω σχετική είναι η Οδηγία 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουλίου 1985, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σε θέματα ευθύνης λόγω ελαττωματικών προϊόντων (ΕΕ1985, L210, σ. 29).
Μολονότι οι διατάξεις της Οδηγίας 85/374 έχουν προορισμό να εφαρμόζονται σε όλα τα προϊόντα όποια και αν είναι αυτά, παρά ταύτα ένα εμβόλιο δεν είναι προϊόν όπως τα άλλα.
Η νομολογία του ΔΕΕ σε θέματα προστασίας της υγείας των καταναλωτών και ιδίως όσων εμβολιάζονται είναι ιδιαίτερα αυστηρή. Αυτό προέκυψε ήδη από το 2017 όταν το ΔΕΕ κλήθηκε να αποφανθεί για τα δικαιώματα αποζημίωσης εμβολιασθέντος ο οποίος υπέστη βλάβη της υγείας του λόγω εμβολίου.
Πρόκειται για την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) στην υπόθεση C-621/15 N. W κ.λπ. κατά Sanofi Pasteur MSD κ.λπ. η οποία εκδόθηκε στο Λουξεμβούργο, στις 21 Ιουνίου 2017.
Και παρότι δεν υπάρχει αυτοτελής νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της υγείας λόγω εμβολιασμού εντούτοις η νομολογία του ΔΕΚ βρήκε τον τρόπο να δικαιώσει τους συγγενείς ενός ατυχούς εμβολιασθέντος ο οποίος έχασε τη ζωή του λόγω του εμβολίου όπως ισχυρίστηκαν οι συγγενείς τους ενάγοντες. Και αυτό έγινε από το ΔΕΕ μέσω μιας εξαιρετικά ευρείας ερμηνείας της παραπάνω Οδηγίας 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουλίου 1985, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σε θέματα ευθύνης λόγω ελαττωματικών προϊόντων (ΕΕ1985, L210, σ. 29). Μάλιστα η εν λόγω απόφαση του ΔΕΕ προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις εκ μέρους των πολυεθνικών του φαρμάκου καθώς θεωρούσαν ότι πλέον με βάση τη νομολογία του ΔΕΕ ήταν ιδιαίτερα εκτεθειμένες σε αγωγές αποζημιώσεως λόγω παρενεργειών διαφόρων φαρμάκων και εμβολίων. Η απόφαση του ΔΕΕ αποτελεί συνέχεια μιας άλλης απόφασης που εξέδωσε το ΔΕΕ στις 5 Μαρτίου 2015 στις υποθέσεις C‑503/13 και C‑504/13 και η οποία αφορούσε στην περίπτωση ελαττωματικού καρδιακού βηματοδότη και εμφυτεύσιμου αυτόματου απινιδωτή. Μάλιστα τότε το ΔΕΕ έκρινε ότι «στην έννοια της «ζημίας λόγω θανάτου ή σωματικών βλαβών», κατά το άρθρο 9, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α΄, της Οδηγίας 85/374, πρέπει, σε σχέση με τους σκοπούς προστασίας της ασφάλειας και της υγείας των καταναλωτών τους οποίους επιδιώκει η Οδηγία αυτή, κατά την πρώτη και την έκτη αιτιολογική της σκέψη, να δίδεται ευρεία ερμηνεία», υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι «όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 1 και 9, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α΄, της εν λόγω Οδηγίας, ο παραγωγός είναι υπεύθυνος της ζημίας λόγω θανάτου ή σωματικών βλαβών που είναι η συνέπεια του ελαττώματος του προϊόντος του».
Το ιστορικό της υπόθεσης
Στην συγκεκριμένη υπόθεση C-621/15 N. W κ.λπ. κατά Sanofi Pasteur MSD κ.λπ., ο J. W εμβολιάσθηκε κατά της ηπατίτιδας Β με εμβόλιο παρασκευασθέν από τη Sanofi Pasteur, σε τρεις δόσεις, οι οποίες έγιναν, διαδοχικά, στις 26 Δεκεμβρίου 1998, στις 29 Ιανουαρίου 1999 και στις 8 Ιουλίου 1999. Τον Αύγουστο του 1999, ο W παρουσίασε διάφορες διαταραχές κατόπιν των οποίων, τον Νοέμβριο του 2000, διαγνώσθηκε σκλήρυνση κατά πλάκας.
Την 1η Μαρτίου 2005, οι δικαστικοί πραγματογνώμονες συμπέραναν ότι, από τις 20 Ιανουαρίου 2001, η σκλήρυνση κατά πλάκας από την οποία υπέφερε ο J. W δεν του επέτρεπε πλέον να ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα. Στη συνέχεια, η κατάσταση του J. W επιδεινώθηκε σταδιακά έως ότου επήλθε λειτουργική ανικανότητα σε ποσοστό 90 %, οπότε είχε ανάγκη συνεχούς παρουσίας τρίτου προσώπου, τούτο δε μέχρι τον θάνατό του, στις 30 Οκτωβρίου 2011.
Το 2006, ο J. W και οι W κ.λπ., δηλαδή τρία μέλη της οικογένειάς του, άσκησαν αγωγή αποζημιώσεως, βάσει των άρθρων 1386-1 επ. του αστικού κώδικα, ζητώντας να υποχρεωθεί η Sanofi Pasteur να αποκαταστήσει τη ζημία που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν λόγω της χορηγήσεως του εμβολίου στον J. W. Προς στήριξη της αγωγής αυτής, προέβαλαν ότι η χρονική σύμπτωση μεταξύ του εμβολιασμού και της εμφανίσεως της σκληρύνσεως κατά πλάκας, καθώς και η έλλειψη προσωπικού ή οικογενειακού ιστορικού του J. W όσον αφορά την ασθένεια αυτή, μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρά, ακριβή και συγκλίνοντα τεκμήρια ως προς την ύπαρξη ελαττώματος του εμβολίου και αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του εμβολιασμού και της εκδηλώσεως της εν λόγω ασθένειας.
Το Cour d’Appel de Paris (Εφετείο Παρισίων, Γαλλία), το οποίο επιλήφθηκε της υποθέσεως, απέρριψε την αγωγή κρίνοντας ότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας, για τους παρακάτω λόγους:
Πρώτον, ότι δεν υπήρχε ομοφωνία στην επιστημονική κοινότητα υπέρ της υπάρξεως αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του εμβολιασμού κατά της ηπατίτιδας B και της σκληρύνσεως κατά πλάκας και ότι όλες οι εθνικές και διεθνείς υγειονομικές αρχές είχαν απορρίψει τη σχέση μεταξύ του κινδύνου προσβολής από απομυελίνωση του κεντρικού και του περιφερειακού νευρικού συστήματος (χαρακτηριστικό της σκληρύνσεως κατά πλάκας) και του εν λόγω εμβολιασμού.
Δεύτερον, ότι όπως προέκυπτε από πολυάριθμες ιατρικές μελέτες, το αίτιο της σκληρύνσεως κατά πλάκας είναι μέχρι σήμερα άγνωστο.
Τρίτον, πρόσφατη ιατρική δημοσίευση συμπέραινε ότι, κατά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της σκληρύνσεως κατά πλάκας, η παθοφυσιολογική διαδικασία είχε πιθανόν αρχίσει πριν από πολλούς μήνες, ή ακόμα και πριν από πολλά έτη.
Τέταρτον, και τελευταίο, ότι από επιδημιολογικές μελέτες προέκυψε ότι το 92 % έως 95 % των ασθενών που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας δεν έχουν κανένα σχετικό οικογενειακό ιστορικό. Βάσει των ως άνω στοιχείων, το Cour d’Appel de Paris (Εφετείο Παρισίων) κατέληξε ότι το κριτήριο της χρονικής εγγύτητας μεταξύ του εμβολιασμού και της εμφανίσεως των πρώτων συμπτωμάτων και το κριτήριο της ελλείψεως προσωπικού και οικογενειακού ιστορικού που επικαλέσθηκαν οι W κ.λπ. δεν μπορούσαν να συνιστούν, από κοινού ή αυτοτελώς, σοβαρά, συγκεκριμένα και συγκλίνοντα τεκμήρια από τα οποία να μπορεί να συναχθεί η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του εμβολιασμού και της εν λόγω ασθένειας.
Το Cour de Cassation (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, Γαλλία), ενώπιον του οποίου ασκήθηκε αναίρεση κατά της αποφάσεως του Cour d’Appel de Paris (EφετείουΠαρισίων), έθεσε προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΕ ρωτώντας το Δικαστήριο εάν, παρά την έλλειψη ομοφωνίας στην επιστημονική κοινότητα και λαμβανομένου υπόψη ότι, κατά την Oδηγία της Ένωσης για την ευθύνη λόγω ελαττωματικών προϊόντων1, εναπόκειται στον ζημιωθέντα να αποδείξει τη ζημία, το ελάττωμα και την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας, ο δικαστής μπορεί να στηριχθεί σε σοβαρές, ακριβείς και συγκλίνουσες ενδείξεις προκειμένου να διαπιστώσει την ύπαρξη ελαττώματος ενός εμβολίου και αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του εμβολίου και της ασθένειας. Εν προκειμένω, έγινε ιδίως μνεία της προηγούμενης εξαιρετικής καταστάσεως της υγείας του J. W., της ελλείψεως οικογενειακού ιστορικού και του χρονικού συνδέσμου μεταξύ του εμβολιασμού και της εκδηλώσεως της ασθένειας.
Το ΔΕΕ κλείνει το δρόμο στη νομική ασυλία των πολυεθνικών των εμβολίων
Το ΔΕΕ λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα τις οποίες έκανε δεκτές αποφάνθηκε ότι ελλείψει ομοφωνίας στην επιστημονική κοινότητα, το ελάττωμα ενός εμβολίου και η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ αυτού και μιας ασθένειας μπορούν να αποδειχθούν με δέσμη σοβαρών, ακριβών και συγκλινουσών ενδείξεων οι οποίες είναι:
1.Η χρονική εγγύτητα μεταξύ της χορηγήσεως εμβολίου και της εκδηλώσεως ασθένειας.
2.Η έλλειψη προσωπικού ή οικογενειακού ιστορικού του εμβολιασθέντος.
3.Καθώς και η ύπαρξη σημαντικού αριθμού καταγεγραμμένων περιπτώσεων εκδηλώσεως της ασθένειας αυτής κατόπιν της χορηγήσεως του εν λόγω εμβολίου.
Επομένως όλα αυτές οι ενδείξεις μπορούν, ενδεχομένως, να συνιστούν επαρκείς ενδείξεις για την απόδειξη των ανωτέρω.
Ειδικότερα το ΔΕΕ θεώρησε ότι δεν αντιβαίνουν στην υπό κρίση Οδηγία κανόνες αποδείξεως που επιτρέπουν στον δικαστή, ελλείψει βέβαιων και αδιάσειστων αποδείξεων, να συναγάγει την ύπαρξη ελαττώματος του εμβολίου και αιτιώδους συνάφειας μεταξύ αυτού και της ασθένειας, στηριζόμενος σε δέσμη σοβαρών, ακριβών και συγκλινουσών ενδείξεων, εφόσον βάσει της εν λόγω δέσμης ενδείξεων πιθανολογείται επαρκώς ότι το συμπέρασμα αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πράγματι, οι εν λόγω κανόνες αποδείξεως δεν μπορούν να αντιστρέψουν το βάρος αποδείξεως που φέρει ο ζημιωθείς, δεδομένου σ’ αυτόν εναπόκειται να αποδείξει ότι συντρέχουν οι διάφορες ενδείξεις ο συνδυασμός των οποίων θα παράσχει στον δικαστή που επιλήφθηκε της υποθέσεως τη δυνατότητα να σχηματίσει την πεποίθηση ότι υφίσταται ελάττωμα του εμβολίου και αιτιώδης συνάφεια μεταξύ αυτού και της επελθούσας ζημίας.
Εξάλλου, συνέχισε το ΔΕΕ ο αποκλεισμός κάθε άλλου τρόπου αποδείξεως εκτός από την βέβαιη απόδειξη που προκύπτει από την ιατρική έρευνα θα είχε ως αποτέλεσμα να καταστήσει υπερβολικά δυσχερή ή και αδύνατη, όταν από την ιατρική έρευνα δεν κατέστη δυνατό ούτε να αποδειχθεί ούτε να αποκλειστεί η ύπαρξη μιας τέτοιας αιτιώδους συνάφειας, τη στοιχειοθέτηση της ευθύνης του παραγωγού, πράγμα που θα διακύβευε την πρακτική αποτελεσματικότητα της Οδηγίας, καθώς και τους σκοπούς της (δηλαδή την προστασία της ασφάλειας και της υγείας των καταναλωτών και τη διασφάλιση της δίκαιης κατανομής, μεταξύ ζημιωθέντος και παραγωγού, των εγγενών στη σύγχρονη τεχνική παραγωγή κινδύνων).
Στη συνέχεια το ΔΕΕ διευκρίνισε ότι τα εθνικά δικαστήρια πρέπει να ελέγχουν ότι οι ενδείξεις των οποίων γίνεται επίκληση είναι πράγματι αρκούντως σοβαρές, ακριβείς και συγκλίνουσες, ώστε να είναι δυνατό να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η ύπαρξη ελαττώματος του προϊόντος, λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων που προσκόμισε ο παραγωγός και των επιχειρημάτων που προέβαλε προς άμυνά του, είναι η πλέον εύλογη εξήγηση για την επέλευση της ζημίας. Ο εθνικός δικαστής πρέπει να διατηρήσει την ελευθερία εκτιμήσεως ως προς το αν αποδείχθηκαν ή όχι επαρκώς κατά νόμο τα ανωτέρω, μέχρις ότου κρίνει ότι είναι σε θέση να αποφανθεί οριστικώς επί της υποθέσεως.
Έτσι εν προκειμένω, το ΔΕΕ έκρινε «ότι η χρονική εγγύτητα μεταξύ της χορηγήσεως του εμβολίου και της εκδηλώσεως της ασθένειας, η έλλειψη προσωπικού ή οικογενειακού ιστορικού όσον αφορά την ασθένεια αυτή, καθώς και η ύπαρξη σημαντικού αριθμού καταγεγραμμένων περιπτώσεων εκδηλώσεως της ασθένειας αυτής κατόπιν χορηγήσεως του εν λόγω εμβολίου, φαίνονται apriori να συνιστούν ενδείξεις βάσει του συνδυασμού των οποίων ο εθνικός δικαστής μπορεί, ενδεχομένως, να κρίνει ότι ο ζημιωθείς ανταποκρίθηκε στο βάρος αποδείξεως που φέρει. Τούτο ισχύει, ιδίως, εάν βάσει των εν λόγω ενδείξεων ο δικαστής κρίνει, αφενός, ότι η χορήγηση του εμβολίου συνιστά την πλέον εύλογη εξήγηση για την εκδήλωση της ασθένειας και, αφετέρου, ότι το εμβόλιο δεν παρέχει συνεπώς την ασφάλεια που δικαιούται κανείς να αναμένει».
Και το Δικαστήριο κατέληξε διευκρινίζοντας ότι «ούτε ο εθνικός νομοθέτης ούτε τα εθνικά δικαστήρια μπορούν να υιοθετήσουν έναν τρόπο αποδείξεως βάσει τεκμηρίων ο οποίος να παρέχει τη δυνατότητα να αποδεικνύεται αυτομάτως η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας όταν συντρέχουν ορισμένες συγκεκριμένες προκαθορισμένες ενδείξεις: πράγματι, ένας τέτοιος τρόπος αποδείξεως θα είχε ως συνέπεια την παράβαση του προβλεπόμενου από την Οδηγία κανόνα περί του βάρους αποδείξεως».
Είναι λοιπόν πασιφανές από την παραπάνω απόφαση του ΔΕΕ και την σχετική ερμηνεία της Οδηγίας 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου σε σχέση με την περίπτωση των εμβολίων ότι δεν είναι πλέον δυνατή η χορήγηση οιασδήποτε νομικής ασυλίας ή και δικαιοδοτικής ασυλίας υπέρ των πολυεθνικών του κορονοεμβολίου όπως έχει συμβεί στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Βρετανία και στην Αυστραλία.
Ομοίως δεν είναι δυνατόν στην ΕΕ να εφαρμοστούν οι νεοαποικιακού τύπου συμβάσεις και νομοθεσία που επιχειρούν να επιβάλουν οι πολυεθνικές του εμβολίου στις χώρες της Λατινικής Αμερικής προκειμένου να διασφαλίσουν την νομική τους ασυλία.
Επιπλέον καθώς η Οδηγία 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου αποτελεί δευτερογενές δίκαιο της ΕΕ δεν μπορούν τα κράτη μέλη της Ένωσης με μεταγενέστερη νομοθεσία να παρεκκλίνουν από την εφαρμογή της εν λόγω Οδηγίας ούτε μπορούν να θεσπίζουν μεταγενέστερα οιασδήποτε εθνική νομοθεσία η οποία να χορηγεί νομική ασυλία στις πολυεθνικές του κορονοεμβολίου για ενδεχόμενες παρενέργειες του εμβολίου βλαπτικές για την υγεία των πολιτών της ΕΕ.
Τέλος ούτε η Κομισιόν μπορεί μέσω των συμβολαίων ανάθεσης και αγοράς των εμβολίων να χορηγήσει οποιαδήποτε σχετική νομική ασυλία στις πολυεθνικές του κορονοεμβολίου προκειμένου να μην είναι υπόλογες σε αγωγές αποζημιώσεως από τους πολίτες σε περίπτωση που αυτοί υποστούν βλάβη στην υγεία τους λόγω παρενεργειών του κορονοεμβολίου.
Επομένως οποιαδήποτε τέτοια ρήτρα στις συμβάσεις Κομισιόν με τις πολυεθνικές των εμβολίων είναι άκυρη και παράνομη.
Ομοίως εξίσου παράνομη θα είναι και οιαδήποτε ρήτρα με την οποία η Κομισιόν εκ μέρους της ΕΕ θα παραιτείται από οποιαδήποτε μελλοντική διεκδίκηση της έναντι των πολυεθνικών του εμβολίου.
Αλλά βέβαια είναι στο χέρι της Κομισιόν να άρει τις οποιεσδήποτε αμφιβολίες δίνοντας απλά στη δημοσιότητα τις συμβάσεις που έχει υπογράψει με τις πολυεθνικές του κορονοεμβολίου.
Θα τολμήσει να το πράξει άραγε;