Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
«Εν τω μεταξύ – το λέω και στην Ντόρα καθημερινώς, το λέω και στην τωρινή κυβέρνηση (Κώστα Καραμανλή) – θα ζούμε με τα προβλήματά μας (σ.σ. με την Τουρκία) ώσπου να τα λύσουμε. Θα ζούμε με τα προβλήματά μας και θα προσπαθούμε αυτό το οποίο γίνεται σήμερα – το οποίο είναι πάρα πολύ σωστό και δεν γίνεται μόνο σήμερα, είναι μια γραμμή που και το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε – να πετύχουμε τα μέτρα εμπιστοσύνης και ταυτόχρονα την άμεσο επικοινωνία των ηγετών των ενόπλων δυνάμεων και των πολιτικών ηγετών των δυο χωρών. Να μπορεί να πάρει ο Έλληνας πρωθυπουργός τηλέφωνο και να μιλήσει με τον Ερντογάν, που δυστυχώς δεν το κάνει ο Καραμανλής, δεν του πάει δεν είναι το στυλ του. Αλλά η Ντόρα μπορεί να το κάνει με τον ομόλογό της. Το ανοικτό τηλέφωνο, η ανοικτή γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρέπει πάντα να υπάρχει…».
Κυβερνήσεις “Yes men” στην Τουρκία…
Από τις παραπάνω διατυπωμένες θέσεις του πρώην Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στον Αλέξη Παπαχελά, διαπιστώνουμε ότι πάντα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση της ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν υπέρ των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Τουρκία. Μια απόλυτα υποτελής πολιτική στάση της Ελλάδος απέναντι στον άρπαγα και ταραχοποιό Ρ. Τ. Ερντογάν, που δυστυχώς έχει και ο σημερινός Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Αφού για περισσότερα από τριάντα χρόνια, ενώ αυτές οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση της ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δουλικά υποχωρούσαν συνεχώς στην επιθετικότητα της Τουρκίας, η Τουρκία ποτέ δεν πίστευε πραγματικά σε αυτά τα περίφημα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την γείτονά της Ελλάδα.
Η επιπλέον διαπίστωση από τα λεγόμενα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, είναι πως προόριζε για Πρωθυπουργό την Ντόρα Μπακογιάννη (μη κάνοντας καμιά ουσιαστική αναφορά στο εν λόγω βιβλίο στον Κυριάκο Μητσοτάκη), επειδή η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν το alter ego εκείνου, πρεσβεύοντας την ίδια ακριβώς πολιτική με εκείνον στα Ελληνοτουρκικά.
Άλλωστε αυτό απέδειξε κατά τη διάρκεια των ετών από τότε, η πολιτική προσέγγιση της Ντόρας Μπακογιάννη μέσω και του ΕΛΙΑΜΕΠ περί των Ελληνοτουρκικών. Άλλωστε η Ντόρα Μπακογιάννη – κατά την ομολογία του πατέρα της Κωνσταντίνου Μητσοτάκη - μπορεί ανά πάσα στιγμή και ώρα να μιλήσει με τον ΥΠΕΞ της Τουρκίας, αλλά και με τον ίδιο τον ισλαμοφασίστα Πρόεδρο της Ρ. Τ. Ερντογάν.
Δυστυχώς όμως την ίδια προσέγγιση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την ατύπως πρωθυπουργεύουσα Ντόρα Μπακογιάννη, έχει και ο σημερινός Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, παρ΄ ότι επί των ημερών του ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος, η Τουρκία εξαπέλυσε ανεπιτυχή επίθεση κατά της Ελλάδος στα χερσαία σύνορά μας στον Έβρο (τέλη Φεβρουαρίου και Μάρτιο 2020) και την επί μήνες συνεχιζόμενη επιθετική – προκλητική αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ν.Α. Μεσόγειο.
Τέλος, πιστεύω πως είναι από τα λεγόμενα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά, εκ των κορυφαίων, η τοποθέτηση του πρώην Πρωθυπουργού ότι πρέπει να έχουν άμεσο επικοινωνία εκτός των πολιτικών ηγετών των δυο χωρών και οι ηγέτες των ενόπλων δυνάμεων.
Μήπως λοιπόν, ένας από τους λόγους που υποσκάπτεται η αποστρατικοποίηση του Α΄ ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου στις κρίσεις του προσεχούς Μαρτίου, είναι και αυτός; Δηλαδή, η μη δουλική συμπεριφορά του αρχηγού του Στρατού μας προς τον αντίστοιχο της Τουρκίας;
Ποια είναι τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ);
Ωστόσο στην προσπάθειά μου για αναζήτηση και ενημέρωσή σας, του τι ακριβώς είναι τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), βρήκα και σας δημοσιεύω την ανάλυση της διαδικτυακής πλατφόρμας www.thetoc.gr:
«Τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ως πρακτική διεθνούς πολιτικής, μας προέκυψαν μετά την ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου του 1987. Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες, μεταξύ των τότε Υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας Κάρολου Παπούλια και της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ για την υιοθέτηση ΜΟΕ, ξεκίνησαν τον Μάιο του 1988 στην Βουλιαγμένη. Κατόπιν διαπραγματεύσεων, οι δυο πλευρές κατέληξαν στο ομώνυμο μνημόνιο το οποίο προέβλεπε:
Αμφότερα τα μέρη θα αναγνώριζαν το δικαίωμα στη χρήση της ανοιχτής θάλασσας και του διεθνούς εναέριου χώρου.
Κατά την διεξαγωγή εθνικών στρατιωτικών δραστηριοτήτων, θα επιδίωκαν την αποφυγή της παρακώλυσης της ομαλής ναυσιπλοΐας και εναέριας κυκλοφορίας.
Ο σχεδιασμός ασκήσεων, που απαιτούν έκδοση ΝΟΤΑΜ, να υλοποιείται με τρόπο ώστε να αποφεύγεται η απομόνωση περιοχών.
Με στόχο την επίτευξη των ανωτέρω, οι δυο πλευρές θα επικοινωνούσαν δια της διπλωματικής οδού.
Λίγους μήνες μετά, τον Σεπτέμβριο του 1988, υπέγραψαν στην Κωνσταντινούπολη ένα δεύτερο μνημόνιο, το οποίο περιείχε τις παρακάτω πρόνοιες.
Τα πλοία και αεροσκάφη θα δρούσαν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες καλής συμπεριφοράς.
Οι ναυτικές μονάδες των μερών θα απείχαν από πράξεις παρενόχλησης.
Οι ναυτικές μονάδες επιτήρησης δεν θα παρεμπόδιζαν τα πλοία του άλλου μέρους, κατά διάρκεια ασκήσεων, με ή χωρίς πυρά.
Οι πιλότοι των αεροσκαφών των δυο πλευρών θα επιδείκνυαν την ύψιστη προσοχή, όταν θα βρίσκονταν πλησίον σε αεροσκάφος της άλλης πλευράς και δεν θα έκαναν επικίνδυνους ελιγμούς για την ασφάλεια της πτήσης ή της αποστολής τους.
Οι δυο πλευρές θα ενημέρωναν κατ’ αρχήν η μία την άλλη μέσω διπλωματικών διαύλων, προτού προβούν σε επίσημες δηλώσεις.».
Αλήθεια, τι από τα παραπάνω συμφωνηθέντα των δυο χωρών του Μαΐου και Σεπτεμβρίου ΄88 τήρησε η Τουρκία;
Ή μήπως τήρησε η Τουρκία τις τελευταίες υποσχέσεις της, δεσμεύσεις της, προς την Ευρωπαϊκή Ένωση περί αποκλιμάκωσης της πολύμηνης κρίσεως, που η ίδια προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί στο Αιγαίο και την Ν.Α. Μεσόγειο;
Καμιά συζήτηση δεν πρέπει να γίνει με την Τουρκία…
Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση εξαγγέλλει, ότι στις 25 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη θα ξεκινήσει ένας νέος γύρος διερευνητικών επαφών Ελλάδος - Τουρκίας, την ίδια ώρα ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μελβούτ Τσαβούσογλου ανεβάζει πάλι την ένταση, απειλώντας πως αν η ΕΕ παρέμβει στις επαφές των δυο χωρών (σ.σ. και βέβαια δεν υπονοεί τη Γερμανία), η Τουρκία θα συνεχίσει να κάνει τα τσαμπουκαλέματά της στην περιοχή. Επιχειρηματολογώντας πως:
«κάποιες χώρες μέλη της Ε.Ε., τα πολυετή διμερή προβλήματα τους με την Τουρκία τα μετέφεραν στην ΕΕ».
Υπονοώντας φυσικά την Ελλάδα και την Κύπρο. Δηλαδή, “εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι”.
Έτσι αντιλαμβανόμαστε, ότι η ελληνική κυβέρνηση θα ξεκινήσει συζήτηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ως η χαμένη ενός ακήρυκτου πολέμου. Γιατί δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις. Αφού ο ξένος παράγοντας επιζητά να γίνουν αυτές οι Ελληνοτουρκικές συζητήσεις εφ΄ όλης της ύλης και όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Αφού μας τρομάζει το γεγονός, πως η Γερμανία θεώρησε τη νέα αρχή διαλόγου της Ελλάδος με την Τουρκία, ως σημαντικό βήμα και μια καλή είδηση για την ευρύτερη περιοχή.
Όταν μάλιστα πρόσφατα η Καγκελαρία της Γερμανίας είπε:
«Το θέμα ασαλώς είναι να αποκατασταθεί πρώτα η χαμένη εμπιστοσύνη και μετά να ξεκινήσει ένας εποικοδομητικός και προσανατολισμένος στο αποτέλεσμα διάλογος».
Ξεκάθαρος λοιπόν ο στόχος της Γερμανίας, που θα φορτώσει το ανάθεμα (το κόστος) στην ελληνική πλευρά, της όποιας αποτυχίας (σ.σ. την θεωρώ δεδομένη) των συνομιλιών, δίνοντας το δικαίωμα στη φίλη της Τουρκία να το εκμεταλλευτεί σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο.
Έτσι αν η ελληνική κυβέρνηση αποδεχτεί να συζητήσει εφ΄ όλης της ύλης με την Τουρκία, αυτό θα συνιστά Εσχάτη Προδοσία κατά των συμφερόντων της Πατρίδος μας. Μια προδοσία πολύ μεγαλύτερη της “Συμφωνίας των Πρεσπών” της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρα – Κοτζιά). Αλλά ακόμη και η αρχή της όποιας συζητήσεως με την Τουρκία θα συνιστά ήττα για την Ελλάδα. Γιατί αυτή ζητάει το μισό Αιγαίο και τα νησιά του κι εμείς δεν ζητούμε απολύτως τίποτε.
Συμφωνήσαμε να συζητήσουμε με τους πειρατές;
Επιστρέφοντας στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά, διαβάζουμε πως ο πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήταν άκαμπτος σε τακτική υποχωρήσεων προς την Τουρκία. Που μακάρι να διατηρεί και σήμερα αυτές τις θέσεις και απόψεις.
Ωστόσο, άλλος ένας Πρωθυπουργός της Ελλάδος, ο Αντώνης Σαμαράς, στις αρχές του Ιουνίου 2020 μέσω συνεντεύξεώς του σε Κυριακάτικη εφημερίδα, έστειλε σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα για τα Ελληνοτουρκικά και για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Τουρκία, λέγοντας:
«Η Τουρκία κοντεύει να “γκριζάρει” το μισό Αιγαίο και γι΄ αυτό διάλογο με “πειρατές” δεν κάνει κανείς. Θα πρέπει να τους πείσουμε ότι αν έμπρακτα παραβιάσουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, είμαστε αποφασισμένοι για όλα».
Άρα όταν ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν συντάσσεται με τους δυο τελευταίους Πρωθυπουργούς της ΝΔ, αλλά συντάσσεται με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του πατέρα του, τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
Αλλά δυστυχώς σήμερα και ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς δείχνουν να απολαμβάνουν την πολιτική συνταξιοδότησή τους, μη παρεμβαίνοντας στην αρχή διαλόγου που ξεκινάει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με του Τούρκους “πειρατές”.
Που αλήθεια βρίσκονται; Στην Ραφήνα και στην Πύλο; Παρακολουθούν τις επώδυνες εξελίξεις για την Πατρίδα απολαμβάνοντας τον ήλιο του χειμώνα χωρίς να αντιδρούν; Κρίμα και μόνο κρίμα.