Το 1973, επί δικτατορίας, χιλιάδες στρέμματα από την πιο εύφορη περιοχή του κάμπου των Μεγάρων, εκριζώθηκαν μέσα σε λίγες ώρες!!!
Ήταν μία απ τις αρχαιότερες τοποθεσίες του ελαιώνος, με ελαιόδενδρα πολλά εκ των οποίων αριθμούσαν πολλούς αιώνες ζωής…
Ήθελαν, λοιπόν, να φτιάξουν… εργοστάσιο! Διυλιστήριο! Και απροειδοποίητα, κι ενώ ακόμα δεν είχαν γίνει απαλλοτριώσεις, έβαλαν… μπουλντόζες και ξερρίζωσαν όλα τα δένδρα, που ήταν κυρίως ελαιόδενδρα – πολλά από τα οποία υπεραιωνόβια. Τελικώς, μετά από μεγάλες αντιδράσεις το εργοστάσιο δεν έγινε…
Σήμερα η περιοχή έχει φυστικιές, τον σταθμό προαστιακού και την… πίστα F1…
ΔΕΙΤΕ το βραβευμένο[1] ντοκιμαντέρ του 1973, των Γιώργου Τσεμπερόπουλου – Σάκη Μανιάτη[2], που καταγράφει τον αγώνα των κατοίκων των Μεγάρων κατά της βίαιης απαλλοτρίωσης της γης τους προκειμένου να κατασκευαστεί στην περιοχή ένα συγκρότημα διυλιστηρίων.
Η ταινία αποτυπώνει την βίαιη αλλαγή που υπέστη το φυσικό τοπίο, μαρτυρίες των κατοίκων σχετικά με τις συνέπειες της μαζικής απαλλοτρίωσης της γης, τις διαδηλώσεις των Μεγαρέων στους δρόμους της Αθήνας και την είσοδό τους στο Πολυτεχνείο, το οποίο βρισκόταν υπό κατάληψη από τους φοιτητές, λίγες ώρες πριν από την εισβολή του τανκ και την καταστολή της εξέγερσης από το δικτατορικό καθεστώς στις 17 Νοεμβρίου του 1973.
Ένα σημαντικό πολιτικό τεκμήριο και μια από τις πρώτες ταινίες με οικολογική διάσταση στον ελληνικό κινηματογράφο.
Στα τέλη του 1968, οι πραξικοπηματίες διαπραγματεύονται με τον Αριστοτέλη Ωνάση το σχέδιο «Ω», δηλαδή την κατασκευή και εκμετάλλευση του 3ου για την χώρα συγκροτήματος διυλιστηρίων και άλλων μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, στις περιοχές Πάχη (Βασιλικά) και Λάκκα Καλογήρου των Μεγάρων. Το σχέδιο αφορούσε μια επένδυση ύψους 400.000.000-500.000.000 δολαρίων.
Οι παρασκηνιακές συγκρούσεις μεταξύ των ισχυρών οικονομικών παραγόντων της εποχής οδηγούν τελικά την ανάθεση του έργου στην εταιρεία Στραν Α. Ε. του επιχειρηματία και τραπεζίτη Στρατή Ανδρεάδη, το 1972. Η σχετική σύμβαση καταγγέλθηκε, από την πλευρά του ελληνικού Δημοσίου, το 1977…
[1] Βραβεία: 1974 FIPRESCI Award, Berlin Film ForumInternational of the Young Cinema και 1974 Best Production Award, Thessaloniki Film Festival of Greek Cinema.
[2] Φωτογραφία-μοντάζ: Σάκης Μανιάτης.