Η κίνηση αυτή της Τουρκίας είναι παρόμοια με την ενέργεια που έκανε στις 27 Μαρτίου του 1987, όταν έβγαλε στην ίδια περιοχή και πάλι σε διεθνή ύδατα το ωκεανογραφικό Πίρι Ρέις, γνωστό από την κρίση του ’76 και ως Σισμίκ.
Εκείνη την εποχή του 1987, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν μάσησε τα λόγια του και έδωσε δυναμική απάντηση στους Τούρκους, αλλά και στους συμμάχους μας Ευρωπαίους, Αμερικανούς και Νατοϊκούς, οι οποίοι και τότε έπαιρναν το μέρος της Τουρκίας, παίζοντας τα γνωστά υπονομευτικά παιχνίδια κατά της Ελλάδος.
Χωρίς δεύτερες σκέψεις ο Ανδρέας Παπανδρέου, έδωσε τις ακόλουθες οδηγίες στον τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ πτέραρχο Νίκο Κουρή: «Πρέπει να κινητοποιήσουμε τους πάντες. Αλλά να τους κάνεις σαφές ότι αν οι Τούρκοι επιχειρήσουν γεώτρηση θα χτυπήσουμε. Πρέπει όλοι να καταλάβουν τις ευθύνες τους, Νατοϊκοί, Ευρωπαίοι, κοινοτικοί, όλοι. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι προειδοποιήσεις μας δεν ήταν μόνο λόγια. Κυρίως οι Αμερικανοί. Αν δεν παρέμβουν να συγκρατήσουν τους Τούρκους, κάλεσε τον πρέσβη Κίλι και πες του ότι κλείνουμε τη βάση της Νέας Μάκρης, όπως προβλέπει η συμφωνία του ‘83».
Υπήρξε άμεση κινητοποίηση του Ελληνικού στρατού. Στον Έβρο εκκενώθηκαν από κατοίκους τα παραμεθόρια χωριά.
Δόθηκε εντολή να τεθούν σε ετοιμότητα τα χειρουργεία όλων των στρατιωτικών νοσοκομείων.
Οι έφεδροι κλήθηκαν σε επιστράτευση. Υπήρξε εντολή να χτυπήσουν κάθε εχθρικό στόχο τα αντιαεροπορικά συστήματα που βρίσκονταν στα νησιά του Αιγαίου. Τα πολεμικά πλοία και τα αεροπλάνα μας ήταν σε θέση μάχης με το δάχτυλο στη σκανδάλη.
Τότε κατάλαβαν όλοι, πως η Ελλάδα ήταν αποφασισμένη να χτυπήσει τους Τούρκους. Δηλαδή, αυτό που έλεγε ο Έλληνας πρωθυπουργός το εννοούσε. Έτσι ο Τούρκος πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ, αναγκάστηκε να προβεί σε αναδίπλωση και διπλωματική και στρατιωτική υποχώρηση για να αποφευχθεί μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δυο χωρών.
Σήμερα οι Τούρκοι δοκιμάζουν ακριβώς το ίδιο σενάριο. Μένει να δούμε κι αυτή τη φορά, πως θα χειριστεί αυτή την κρίση, η Ελληνική πολιτική ηγεσία.