ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ - Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ
Ένα εθνικό έγκλημα ,που τα απόνερα εκείνης της κρίσης σκιάζουν μέχρι και σήμερα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που ακόμη δεν εχουν κλείσει οι πληγές , που άνοιξαν εκείνη την σκοτεινή νυχτα στο Σώμα της Πατριδος μας. Έδωσε αφορμή στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών», αμφισβητώντας την κυριαρχια σε αρκετά μικρονήσια και βραχονησίδες του Αιγαίου.
Με την Συμφωνία απεμπλοκής από τα Ιμια, η Ελλάδα και η Τουρκία δεσμεύτηκαν να απομακρύνουν «στρατιώτες, πλοία, και σημαίες» από την περιοχή των Ιμιων και πέριξ αυτών, αλλα και να μην επιστρέψουν στην περιοχή . Η Συμφωνία αποτυπώθηκε γραπτώς σε ΕΠΙΣΗΜΗ επιστολή του Αμερικάνου Υπουργού Εξωτερικών Κριστοφερ με ημερομηνία 2 Φεβρουαρίου 1996. Με τον τρόπο αυτό, οι ΗΠΑ ανέλαβαν πέραν του ρόλου του μεσολαβητου και αυτόν του εγγυητή των συμφωνηθέντων εκείνο το βραδι. Την επιστολή την παρέδωσε ο Αμερικανός Πεσβης στην Αθήνα Νάιλς στον Υπουργό Εξωτερικών της Χώρας μας, Πάγκαλο.
Για τους ΕΛΛΗΝΕΣ, για αυτούς που υπηρέτησαν και γνωριζουν την περιοχή ,αυτες οι βραχονησίδες στην εσχατιά του Αιγαίου, δεν είναι γκρίζα ζώνη. Τα Ίμια (Λιμνιά) ανήκουν στην Επαρχία Καλύμνου και είναι Ελληνικά.
Οι υπεύθυνοι του «γριζαρισματος», οχι μόνο δεν είχαν καμία συνέπεια από τις άστοχες και εθνικά επιζήμιες ενέργειες τους εκείνη την αποφραδα βραδιά, αλλα εκλέχτηκαν από τον λαό να κυβερνήσουν και πάλι την Χώρα ορισμένοι από τους τοτε κρατούντες βρίσκονται σημερα και πάλι σε καίριες κυβερνητικές θέσεις με τις ίδιες αντιλήψεις και πρακτικές για τα εθνικά θεματα και την διακυβέρνηση της Χώρας.
Με την Συμφωνία της Μαδρίτης, ενάμισυ χρόνο αργότερα, οι «νάνοι» της πολιτικής, νομιμοποιήσαν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα τηςΤουρκίας στο Αιγαίο».
Η κρίση των Ιμίων έληξε με την θυσία του πληρώματος του ελικοπτέρου AB-212 (ΠΝ21) που «κατέπεσε» στα Ίμια. Ο Παναγιώτης Βλαχάκος, ο Έκτορας Γιαλοψός και ο Χριστόδουλος Καραθανάσης τήρησαν τον όρκο προς το Έθνος και την Πατρίδα και πέρασαν στο Πάνθεον της Αθανασίας και εντάχθηκαν στο πάνθεον των ηρώων. Έπεσαν για την πατρίδα, για την σημαία και όχι για ένα «πανί» που την αποκάλεσε κάποιος υψηλά ιστάμενος.
Σε αυτές τις εποχές η θυσία τους δεν εγγράφεται απλώς διατήρηση της μνήμης αλλά πολύ περισσότερο ως άντληση παραδείγματος, ως υπόμνηση καθήκοντος. Τη νύχτα εκείνη, η Ελλάδα πόνεσε, μάτωσε, διασύρθηκε, προδόθηκε, μίκρυνε!
Με την ελπίδα ότι δεν θα επαναληφθούν ανάλογα τραγικά λάθη, ευχόμαστε η θυσία των τριών στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού να μην πάει χαμένη. Αιωνία η μνήμη τους.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Στα ΙΜΙΑ, οι ταγοι της Χώρας δεν μετέβησαν, ούτε και φέτος, να καταθέσουν Στεφάνι ,στον υγρό τάφο η στο Μνημείο στην Καλύμνο, όπου ΑΦΗΣΑΝ ΟΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΕΙΧΑΝ, ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, οι Έλληνες ΗΡΩΕΣ, το βράδυ των Ιμίων, τον παγωμένο Ιανουάριο του 1996.
Οι ταγοι της Χώρας, γνωρίζουν μόνο να επικαλούνται «το Διεθνές Δίκαιο», να εκφωνούν πατριωτικές κορώνες, δίχως νόημα και περιεχόμενο αλλά φοβούνται να τιμήσουν τους ΗΡΩΕΣ μας ,στον τόπο της θυσίας, υποδηλώνοντας με την φυσική τους παρουσία συγχρόνως την εθνική κυριαρχία στην περιοχή.
Η χώρα μας έχει καταληφθεί από φοβικά σύνδρομα με απόλυτη ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας , η οποία και τωρα είναι κατώτερη των περιστάσεων.
Το σήμα του τότε Αρχηγου του Πολεμικού Ναυτικού αποδεικνύει την ετοιμότητα και την ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ των Ενοπλων Δυνάμεων εκείνο το βράδι.
MΙΑ ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ.