Από: sportime.gr - Ελευθέριος Ανδρώνης
Ο κορονοϊός κυριολεκτικά σαρώνει τις ζωές των καρκινοπαθών, όχι τόσο γιατί τους απειλεί ο ίδιος ο ιός (που και αυτό είναι αναμφισβήτητα μια σοβαρή απειλή), όσο διότι η εγχώρια και παγκόσμια εργαλειοποίηση του κορονοϊού που έχει σχεδόν μετατρέψει τα συστήματα υγείας σε κέντρα περίθαλψης μίας νόσου (covid – 19), τους έχει εξοστρακίσει σε ένα εφιαλτικό περιθώριο όπου βασιλεύει η ανεπάρκεια και η αδιαφορία του κράτους.
Ακόμα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας που δεν εκφράζει και τις ψυχραιμότερες των εκτιμήσεων σε σχέση με τον κορονοϊό, σήμανε συναγερμό για το θέμα του καρκίνου. Εξετάζοντας τα συστήματα υγείας 53 χωρών, απεφάνθη πως μία στις τρείς χώρες έχει διακόψει μερικώς ή εντελώς (!) τις ογκολογικές υπηρεσίες στην επικράτεια της, εν μέσω κορονοϊού. Μία στις τρείς χώρες!
Μπορούμε να διανοηθούμε τι σημαίνει αυτό για τους καρκινοπαθείς μίας χώρας;
Κρίσιμα και σωτήρια χειρουργεία μπαίνουν σε αναστολή και ποσόστωση λόγω της covid. Η έγκαιρη διάγνωση (ή και η παρακολούθηση) της νόσου σκοντάφτει στο υγειονομικό κομφούζιο του κορονοϊού, σε φρακαρισμένες ή υποστελεχωμένες μονάδες υγείας και νοσοκομεία, όπου -μην ξεχνάμε πως- παραμονεύουν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Ο φόβος που τροφοδοτείται (κυρίως) από τα μέσα ενημέρωσης, οδηγεί σε μεγάλη μείωση των προληπτικών εξετάσεων. Το άγχος και η αγωνία που δημιουργείται στους καρκινοπαθείς λόγω αυτών των χαοτικών συνθηκών και λόγω της κρισιμότητας της νόσου που αντιμετωπίζουν, δρουν καταλυτικά εναντίον τους.
Οι συνθήκες της παρατεταμένης καραντίνας πέρα του ότι προωθούν την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού, ευνοούν και την καθιστική ζωή, την έλλειψη άσκησης, τη κακή διατροφή, το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ, και όλα μαζί αποτελούν ένα ολέθριο κοκτέιλ σοβαρών υποτροπών της νόσου.
Σε ορισμένες χώρες παρατηρούνται ελλείψεις αντικαρκινικών φαρμάκων και σημαντική μείωση των νέων διαγνώσεων καρκίνου, ακόμα και σε πλούσια κράτη. Οι ρευστές συνθήκες στα αεροδρόμια, με τα κλεισίματα των συνόρων και τις αεροπορικές συνδέσεις που αλλάζουν συνεχώς, αποτρέπουν σε τεράστιο βαθμό την δυνατότητα ταξιδιών των ασθενών με καρκίνο, για να λάβουν κάποια -πολλά υποσχόμενη- θεραπεία στο εξωτερικό.
Και βέβαια όσο οι συνθήκες της Covid-19 (με τη αμέριστη συμπαράσταση των κρατών) επιδεινώνουν μέρα με τη μέρα τις κοινωνικές ανισότητες, (ειδικά) οι καρκινοπαθείς χαμηλών εισοδημάτων γίνονται έρμαια αυτού του νεοταξικού χάους που συντηρείται από την παγκόσμια υγειονομική φρενίτιδα.
Στην Ελλάδα το 2018 είχαμε 67.000 νέα κρούσματα καρκίνου και 32.000 θανάτους. Είναι πρώτη αιτία θανάτου με δεύτερα τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Το 2020 οι θάνατοι από (ή με) κορονοϊό ήταν 4838. Σε ετήσια βάση, ένας στους έξι θανάτους παγκοσμίως οφείλεται σε καρκίνο. Αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου για τα άτομα ηλικίας από 65 μέχρι 74 ετών και τη δεύτερη αιτία θανάτου για τις ηλικίες από 75 ετών και άνω.
Έχει υπολογισθεί πως περισσότερο από το 1/3 των καρκίνων θα μπορούσε να προληφθεί με την ενημέρωση του κοινού και τη λήψη μέτρων για υιοθέτηση κανόνων υγιεινής διαβίωσης και διατροφής, όπως η διακοπή του καπνίσματος, η αποφυγή του αλκοόλ, η αποφυγή ανθυγιεινών τροφίμων και ποτών και κυρίως της ζάχαρης, την ελάττωση της παχυσαρκίας και τη σωματική άσκηση.
Όλα αυτά είναι ακριβώς ό, τι ενθαρρύνει η καθημερινότητα της καραντίνας!
Δηλαδή το ένα τρίτο των 67.000 ετήσιων κρουσμάτων (22.000 συνάνθρωποί μας) θα μπορούσαν να αποφύγουν αυτόν τον εφιάλτη αν δεν βρίσκονταν υπό το αυστηρό καθεστώς ασυλοποίησης των ζωών τους και αν είχαν απέναντι τους ένα κράτος που θα αντιμετώπιζε με τη δέουσα σοβαρότητα την υπόθεση του καρκίνου.
Η ενημέρωση για την πρόληψη του καρκίνου στα κανάλια σχεδόν δεν υπάρχει, παρότρυνση των ΜΜΕ για υγιεινό τρόπο ζωής δεν υφίσταται εδώ και καιρό. Το μόνο που υπάρχει, είναι ένα επίμονο (και χρηματοδοτημένο) «κόλλημα» στα του κορονοϊού, τις μάσκες και τα εμβόλια. Κάθε άλλη νόσος… λάμπει δια της απουσίας της!
Κάθε θάνατος από κάθε νόσο είναι ένα τραγικό γεγονός, άλλα τα νούμερα μιλούν από μόνα τους και φωνάζουν πως οι προτεραιότητες πρέπει να δοθούν (και) αλλού!
Αυτή η αδιανόητη παραμέληση των καρκινοπαθών δημιουργείται από εγκληματικές αστοχίες της κυβέρνησης που έχει μετατρέψει τη χώρα σε χώρο μίας και μοναδικής νόσου.
Η παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου, βρίσκει αυτούς
τους ήρωες, τους καρκινοπαθείς, παραγκωνισμένους σε ένα κράτος που
αδιαφορεί επιδεικτικά για το δράμα τους.