Του Στρατή Μαζίδη
Ο πρωθυπουργός δεν είναι πια ο σωτήρας άλλωστε δεν ήταν ποτέ. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και μόνο. Δεν εμπνέει πλέον εμπιστοσύνη και σίγουρα τα λόγια του δεν τα λαμβάνει πια κάνεις σοβαρά υπόψη αφού οι εξελίξεις κάθε φορά τον βγάζουν ανακόλουθο.
Το χειρότερο για τον πρωθυπουργό είναι ότι αναγκάστηκε να ομολογήσει δημόσια μέσω της ερώτησης που του κάνουν πολίτες ότι αυτοί θεωρούν πως η κυβέρνηση είναι εκείνη που τους κλείνει μέσα στα σπίτια τους. Ο ίδιος θυμίζοντας μαθητή που έχει κάνει μία σκανδαλιά στο σχολείο, σπεύδει να πει ότι όχι δεν το έκανα εγώ ο άλλος ήτανε. Δυστυχώς για τον ίδιο. δεν μας κλείνει μέσα ο ιός αλλά η κυβέρνηση.
Το λυπηρό για εμάς είναι ότι παραπάνω από ένα χρόνο που έχει ξεσπάσει όλη αυτή η ιστορία, η χώρα μας εξακολουθεί να παραμένει ανοχύρωτη. Λένε ότι ένας καλός σεφ ακόμα κι αν του δώσεις δύο αυγά θα καταφέρει να σου σερβίρει μία γευστική και ευπαρουσίαστη ομελέτα. Υπό το πρίσμα αυτό η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει κάνει κάποια μικρά αλλά αισθητά βήματα στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Δεν το έκανε. Θα μπορούσε επίσης να έχει αυξήσει τα κρεβάτια των ΜΕΘ. Όταν όμως μία από τις βασικές τις φωνές με μόνιμη θέση στα τηλεπαράθυρα βγαίνει και λέει χωρίς κανένα ίχνος ντροπής ότι στην Αττική των κοντά έξι εκατομμυρίων κατοίκων υπάρχουν μόλις 230 ΜΕΘ διαθέσιμες τότε αντιλαμβάνεται κανείς πώς και σε αυτόν τον τομέα δεν έγινε απολύτως τίποτα. Με καμπάνιες στα ΜΜΕ και αστυνομικούς δεν κερδίζεται η υγεία των ανθρώπων, μάλλον υπονομεύεται.
Με βάση τα παραπάνω και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή όλοι καταστρέφονται είτε είναι υπάλληλοι σε αναστολή, είτε είναι επαγγελματίες με κλειστά τα καταστήματά τους, είτε είναι ιδιοκτήτες που αδυνατούν πλέον να τα βγάλουν πέρα γιατί δεν λαμβάνουν το ενοίκιο τους, είτε είναι μαθητές οι οποίοι βγάζουν τα μάτια τους μπροστά σε οθόνες και τους βαζω-βγάζουν από τις σχολικές αίθουσες λες και είναι πειραματόζωα, είτε είναι άνθρωποι που απλά πλέον δεν αντέχουν άλλο την κλεισούρα, είναι απορίας άξιο γιατί ο πρωθυπουργός αποφάσισε να βγει για άλλη μία φορά στο γυαλί απευθυνόμενος στους... συμπολίτες του.
Δύο πιθανές εξηγήσεις υπάρχουν. Η πρώτη ότι εξακολουθεί να διατηρεί μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και πως πραγματικά πιστεύει τις δημοσκοπήσεις που μας σερβίρουν. Η δεύτερη πως έχει επίγνωση της κατάστασης και προσπαθεί να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται μένοντας μοναχός στο παρόν του.
Και στις δύο περιπτώσεις πλανάται πλάνην οικτρά. Δεν περίμενε κανείς να κάνει θαύματα όμως θα μπορούσε να μην αποδειχθεί χειρότερος των προκατόχων του καθώς ο πήχυς ήταν τόσο πολύ χαμηλά ώστε δεν απαιτούσε ιδιαίτερη προσπάθεια για να περάσει κανείς με άνεση από πάνω του και να ξεχωρίσει.