Από: analyst.gr
Επικαιρότητα
Είναι ξεκάθαρο πλέον πως η γερμανική βιομηχανική Ολιγαρχία που στην ουσία εκλέγει την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως προστάζει το εθνικοσοσιαλιστικό πολίτευμα της χώρας, έχει αποθρασυνθεί εντελώς – αφού επεμβαίνει μέσω των διατεταγμένων ΜΜΕ που διαθέτει, στα εσωτερικά της Ελλάδας δημόσια, από τα εθνικά μας θέματα έως τη διαχείριση της πανδημίας, θεωρώντας μας επίσημα προτεκτοράτο της. Λογικά βέβαια, αφού έχει εγκαταστήσει μία γερμανόφιλη κυβέρνηση που συνεχίζει να δανείζεται και να υπερχρεώνει τη χώρα, όπως το 2004-09, σαν να μην υπάρχει αύριο – έχοντας εκτοξεύσει το έλλειμμα πάνω από το 15% του ΑΕΠ ή τα 24 δις €, καθώς επίσης το δημόσιο χρέος στα 380 δις €.
Την ίδια στιγμή δρομολογεί έναν ακόμη «Ηρακλή» κόστους επί πλέον 12 δις € (πηγή), δίνοντας τις δυνατότητες στις τράπεζες και στα «οχήματα» τους να πλειστηριάζουν και να αγοράζουν τα σπίτια των Ελλήνων – μία επόμενη τραπεζική ληστεία δηλαδή (ανάλυση), όταν παράλληλα κλειδώνει ξανά τους Έλληνες στα σπίτια τους για να μην αντιδράσουν ούτε σε αυτό, ούτε στο νόμο για την παιδεία. Προφανώς δεν είναι τυχαίο το ότι επιβάλλει ένα τρίτο κλείδωμα των επιχειρήσεων, την ημέρα ψήφισης του νόμου – πόσο μάλλον όταν δεν δικαιολογείται από τα κρούσματα και από τα θύματα της πανδημίας.
Περαιτέρω, κυριολεκτικά σύσσωμα τα διατεταγμένα γερμανικά ΜΜΕ επιτίθενται μαζικά εναντίον της Ελλάδας, στηρίζοντας την ανέκαθεν σύμμαχο τους, την Τουρκία – αναφέροντας επί πλέον πως η Αίγυπτος σκόπιμα δεν προέβη στην επέκταση της ΑΟΖ προς τα Ανατολικά κατά την υπογραφή της συμφωνίας με την Ελλάδα, παρά το ότι η χώρα μας έκανε τεράστιες παραχωρήσεις που αφορούν, μεταξύ άλλων, την πλούσια σε ενέργεια λεκάνη του Ηροδότου (βίντεο). Γράφουν δε τα εξής:
«Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη θα μπορούσε να επικρίνει πιο πειστικά τις μαξιμαλιστικές αξιώσεις της γείτονος χώρας, εάν δεν διατύπωνε και η ίδια από την πλευρά της μαξιμαλιστικές θέσεις. Αυτό ισχύει κυρίως για τις ελληνικές αξιώσεις περί κοινής και εφαπτόμενης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου…..Σε παρόμοια ανάγνωση φαίνεται να προχωρά και το Κάιρο που […] στη συμφωνία με την Ελλάδα αρνήθηκε να λάβει υπόψη την δύσκολη περίπτωση του Καστελόριζου. Το ότι η Αίγυπτος δεν θέλει να επιμηκύνει τη γραμμή αυτή προς ανατολάς, είναι ένα μήνυμα προς τους Έλληνες ότι αξιολογεί διαφορετικά την περίπτωση του Καστελόριζου και πως ως προς αυτό δεν θέλει να γίνει συνεργός της Αθήνας εναντίον της Άγκυρας» (πηγή).
Ήδη λοιπόν τοποθετούνται θετικά υπέρ των διεκδικήσεων της Τουρκίας, ωθώντας μας παράλληλα στο δικαστήριο της Χάγης – ενώ προδιαγράφουν πως θα το χάσουμε, μετά από μία αυθαίρετη σύγκριση του δικού μας θέματος, με αυτό των νησιών της Κολομβίας. Δυστυχώς η Γερμανία, η οποία έχουμε γράψει πολλές φορές ότι δεν έχει ιστορία αλλά ποινικό μητρώο (υπενθυμίζοντας την πρόσφατη επίθεση του πρέσβη της στην Αθήνα εναντίον Έλληνα Ευρωβουλευτή, χωρίς καν να αντιδράσει η κυβέρνηση), δεν έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό – ειδικά όταν πατάει με τη μπότα της στο λαιμό μας, επειδή της το έχει επιτρέψει ο υπέρογκος δανεισμός μας και η τεράστια εξάρτηση μας από την ΕΚΤ.
Φαίνεται πάντως πως το έχει συνειδητοποιήσει ακόμη και η φιλοκυβερνητική Καθημερινή – κρίνοντας τουλάχιστον από το κατωτέρω άρθρο του διευθυντή της που μέχρι σήμερα ήταν πολύ φιλικός απέναντι στην καγκελάριο.
«Από τον Μπίσμαρκ στη Μέρκελ: «Οι Τούρκοι και οι Γερμανοί αγαπιούνται εδώ και καιρό», δήλωσε χειροκροτούμενος ο πρόεδρος Ερντογάν όταν επισκέφθηκε επίσημα το Βερολίνο. Αναφερόταν σε μία ιστορική φράση του Μπίσμαρκ. Η οποία φαίνεται πως έως σήμερα καθορίζει την πολιτική του Βερολίνου έναντι της Άγκυρας. Καλό είναι να αναγνωρίσουμε αυτή την πραγματικότητα καθώς μπαίνουμε σε μια νέα γεωπολιτική περίοδο. Χωρίς συναισθηματισμούς και σπασμωδικές αντιδράσεις. Η Γερμανία θεωρεί πως η Τουρκία ανήκει στην παραδοσιακή σφαίρα επιρροής της και ότι τις δύο χώρες δένουν πολλά και μεγάλα συμφέροντα.
Ο τρόπος με τον οποίο αποσταθεροποίησε εσωτερικά τη Γερμανία η μαζική ροή προσφύγων/μεταναστών από την Τουρκία, έχει σφραγίσει την καγκελάριο και τους συνεργάτες της. Θεωρεί πως η Ελλάδα μπορεί να κατάφερε να εξουδετερώσει την εργαλειοποίηση του προσφυγικού στον Έβρο, αλλά δεν θα μπορέσει να το ξανακάνει, ειδικά στο Αιγαίο. Πιστεύει ότι η Λευκωσία προχώρησε σε «δραστικές» ενέργειες στις έρευνες για φυσικό αέριο, χωρίς να σκεφθεί την επόμενη μέρα και την αντίδραση του Ερντογάν.
Το Βερολίνο αντιμετωπίζει τα ελληνοτουρκικά μέσα από αυτό το πρίσμα. Εξοργίζεται με τους Γάλλους όταν τραβάνε το σχοινί με την Άγκυρα. Δεν καταλαβαίνει γιατί η Ελλάδα πρέπει να ξοδεύει τεράστια ποσά για την άμυνά της, ειδικά σε μη γερμανικούς εξοπλισμούς, καθώς τη θεωρεί μια μικρή χρεοκοπημένη χώρα. Θα ήθελε η Αθήνα να αποδεχθεί μια συνολική συμβιβαστική λύση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες για το ποιος έχει δίκιο. Η λογική είναι «τετράγωνη» και μασίφ. Δεν πρόκειται να αλλάξει, τουλάχιστον έως το τέλος της θητείας της κ. Μέρκελ, και σίγουρα όχι ενόψει εκλογών, με την τουρκική μειονότητα να παίζει τον ρόλο της.
Η Ελλάδα δεν αναζητεί, και δεν πρέπει να αναζητεί, εχθρούς της Τουρκίας. Αυτό που ψάχνει είναι εταίρους οι οποίοι αντιλαμβάνονται πόσο επικίνδυνος είναι ο αναθεωρητισμός της Άγκυρας, καθώς επιδιώκει αλλαγή κυριαρχίας σε ευρωπαϊκό έδαφος και την πλήρη ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Γερμανοί βιάστηκαν μία φορά στη Γιουγκοσλαβία, γιατί δεν είχαν τη γεωπολιτική ωριμότητα να κάνουν υπομονή και να εξετάσουν τις επιπτώσεις των κινήσεών τους. (πηγή)»
Συνεχίζοντας, αυτό που ίσως δεν καταλαβαίνουμε είναι το ότι, οι Γερμανοί και οι Τούρκοι έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινό σημείο: είναι βάρβαροι λαοί. Όπως έχουμε γράψει δε, είμαστε σίγουροι πως η γερμανική κυβέρνηση δεν ντρέπεται καθόλου για τα δικά της σκάνδαλα (άρθρο), για τις δικές της απάτες, από τη Deutsche Bank έως τη Siemens και τη Volkswagen, για τη δική της φοροδιαφυγή (ανάλυση), για την αχόρταγη απομύζηση των εταίρων της και για τη διαφθορά της – ενώ παριστάνει στους άλλους την ηθική, κουνώντας τους επιτιμητικά το δάκτυλο. Δυστυχώς ελάχιστοι γνωρίζουν πού οφείλεται η οικονομική της ισχύς (άρθρο) – οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχεί ιδιαίτερα.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα είναι αδύνατον να ανταγωνιστεί χώρες φορολογικούς παραδείσους εντός της Ευρώπης – κράτη όπως η Γερμανία που ξεπλένει 100 δις € μαύρα χρήματα ετησίως, αποτελώντας την αγαπημένη χώρα της ιταλικής Μαφίας, η βασίλισσα της φοροδιαφυγής, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο ή η Ιρλανδία. Πόσο μάλλον όταν της κλέβουν φορολογικά έσοδα με τις απάτες τους – όπως φαίνεται από το γράφημα.
Εν τούτοις, επειδή είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, είναι σε θέση να καταφέρει θαύματα, εάν ανακτήσει την οικονομική της ανεξαρτησία, από την οποία εξαρτάται η εθνική της κυριαρχία και το μέλλον της – κάτι που όμως απαιτεί μία ικανή κυβέρνηση, ένα σωστό πρόγραμμα και μία συλλογική προσπάθεια. Πριν από όλα όμως να καταλάβει ποιοι είναι οι εχθροί της αντιμετωπίζοντας τους όπως τους αξίζει και ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι φίλοι της – θυμίζοντας πως οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς.
Επίσης ότι καμία συμμαχία και καμία προστασία δεν εξασφαλίζει, όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Τα «δίκαια» της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι – κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις και προγράμματα στήριξης.