Ελπίζει πως με τη δήθεν
διαλλακτικότητα που δείχνει στο ζήτημα των S-400 ίσως "ξεπαγώσουν"
τελικά οι παραδόσεις των F-35, διότι μάλλον δεν βλέπει πολλές προοπτικές
στο να προμηθευτεί ευρωπαϊκά Eurofighter ή ρωσικά Su-57. Την έχουν
επίσης προβληματίσει πολύ και οι υπόλοιπες κυρώσεις που έχει υποστεί από
τις ΗΠΑ (επί διακυβέρνησης Τραμπ όλες), οι οποίες απειλούν να
καθηλώσουν το σύνολο σχεδόν της αεροπορίας της εντός των προσεχών μηνών ή
ετών, διότι δεν θα μπορεί να βρίσκει για πάντα ανταλλακτικά για τα F-16
της από το Πακιστάν ή τη διεθνή "μαύρη αγορά" των οπλικών συστημάτων.
"το ΝΑΤΟ θα αποκτήσει πρόσβαση στη μελέτη του ρωσικού συστήματος αφού αυτό θα βρίσκεται στην κατοχή μιας χώρας μέλους του"
Αυτό
ακριβώς είναι που ΔΕΝ θέλουν οι Τούρκοι να συμβεί. Παρήγγειλαν τους
S-400 επειδή αυτά τα όπλα αποτελούν ακόμα έναν άγνωστο αντίπαλο για το
Ισραήλ, και οι Τούρκοι πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να αποτρέψουν ή να
αποκρούσουν ένα προληπτικό ισραηλινό πλήγμα κατά του πυρηνικού
αντιδραστήρα τους - πράγμα που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν
οι Ισραηλινοί όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Άρα η Τουρκία δεν μπορεί να
αποκαλύψει τα μυστικά των S-400 στους Αμερικανούς, γιατί θα είναι σαν
να τα αποκαλύπτει στο Ισραήλ, και αυτό θα σημαίνει πρακτικά ότι ακυρώνει
μόνη της το ισχυρότερο και πιο επίφοβο όπλο της. Αντίστοιχα, οι
Ισραηλινοί "πάγωσαν" μέσω του λόμπι τους τις παραδόσεις των F-35 στην
Τουρκία για να μην μπορούν οι Τούρκοι να μάθουν τα αδύνατα σημεία αυτού
του αεροσκάφους απέναντι στους S-400 (τα F-35 αποτελούν σήμερα την αιχμή
του δόρατος της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας) και να μην μπορούν να
το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
"Το αντιτουρκικό μέτωπο στο οποίο συμμετέχει η χώρα μας κυρίως σε σχέση με το Ισραήλ"
Η
Ελλάδα δεν συμμετέχει σε κανένα αντιτουρκικό μέτωπο με το Ισραήλ. Ο
ίδιος ο Μητσοτάκης δήλωσε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Ισραήλ πως
τα σχήματα ενεργειακής συνεργασίας στην περιοχή της Ανατολικής
Μεσογείου, όπως ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed, είναι ανοικτά για κάθε
ενδιαφερόμενο, και φυσικά και για την Τουρκία.
"Οι διαφορές με την Τουρκία πλέον έχουν λάβει τον χαρακτήρα πολιτισμικών τριβών και εδράζονται στη στροφή της τουρκικής κοινωνίας προς το ριζοσπαστικό ισλάμ μακριά από την κεμαλική παράδοση."
Μην τρέφουμε την αυταπάτη πως αν αύριο
εκλείψει ο Ερντογάν από το πολιτικό προσκήνιο της Τουρκίας και έρθουν
κεμαλιστές στη θέση του, θα πάψει η Τουρκία να είναι ο άρπαγας και ο
τραμπούκος που είναι εδώ και αιώνες. Ο τουρκικός λαός έχει εθιστεί σε
ένα φιλόδοξο εθνικό όραμα εδώ και 20 χρόνια, και δεν είναι καθόλου
εύκολο να το εγκαταλείψει. Ούτε οι κεμαλιστές θα φερθούν καλύτερα στους
γείτονές τους απ' ό,τι φέρθηκαν οι ισλαμιστές. Κεμαλιστές κυβερνούσαν
την Τουρκία όταν έγιναν τα πογκρόμ κατά των Ελλήνων της
Κωνσταντινούπολης το 1955, η εισβολή στην Κύπρο το 1974, και η κρίση στα
Ίμια το 1996. Σε σύγκριση με τους κεμαλιστές εθνικιστές στρατοκράτες,
θα έλεγε κανείς ότι ο Ερντογάν φαντάζει σχεδόν σαν πολιτισμένος
Ευρωπαίος.
"το αδιέξοδο της Τουρκίας και η επιστροφή στο "μαντρί" του ΝΑΤΟ βάζουν τέλος στα σχέδια για ανάδειξη της γείτονος σε περιφερειακή δύναμη"
Η Τουρκία θέλει μεν διακαώς
να καταστεί περιφερειακή Δύναμη, αλλά ξέρει ότι δεν μπορεί να φύγει από
το "μαντρί" του ΝΑΤΟ για όσο καιρό δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα. Και τα
πυρηνικά όπλα ούτε πωλούνται, ούτε δανείζονται, ούτε χαρίζονται - πρέπει
να τα αναπτύξεις μόνος σου. Άρα, για όσο διάστημα η Τουρκία δεν κατέχει
ακόμα την πυρηνική αποτρεπτική ισχύ όχι μόνο θα είναι αναγκασμένη να
υποχωρεί έναντι των Αμερικανών, αλλά θα κάνει και τούμπες αν της το
ζητήσουν. Ο λόγος είναι πως οι Τούρκοι γνωρίζουν πως από τη στιγμή που
θα βρεθούν εκτός ΝΑΤΟ χωρίς να έχουν πυρηνικά όπλα, θα γίνουν βορρά στα
νύχια της ρωσικής αρκούδας που τώρα τους παριστάνει τον φίλο. Άρα μην
σπεύδουμε να πιστέψουμε ότι ματαιώνονται τα σχέδια της Τουρκίας να γίνει
περιφερειακή Δύναμη. Απλώς είναι αναγκασμένη προς το παρόν να κάνει
υπομονή και να ελίσσεται διπλωματικά για να κερδίζει χρόνο. Όπως έχει
συμβεί κατ' επανάληψη στην Ιστορία με τους υπερφιλόδοξους δικτάτορες, ο
Ερντογάν υποκύπτει μερικές φορές στον πειρασμό να θέλει να πετύχει τους
στόχους του ενόσω ακόμη είναι ο ίδιος στην εξουσία και όχι οι διάδοχοί
του, γι' αυτό και κάνει το λάθος να υπερεκτείνεται πέρα από εκεί που
φτάνει η παρούσα οικονομική, διπλωματική, στρατιωτική και τεχνολογική
ισχύς της Τουρκίας.