Διακρίνω μια αντιπαράθεση για τη σημερινή δομή δύναμης του Πολεμικού Ναυτικού. Αν πρέπει να παραμένει ως επί το πλείστον επικεντρωμένο σε πλατφόρμες πολλαπλών αποστολών, όπως Φρεγάτες πολλαπλών ρόλων, και αμφίβιες δυνάμεις με δυνατότητες ανακατάληψης με πλοία και αερομεταφορείς.
Αυτή η μεταβατική περίοδος ξυπνάει μια βαθιά, αν και γενικά αδιάφορη, φιλοσοφική συζήτηση για τη ναυτική ισχύ της Ελλάδας με ρίζες που ξεκινάνε στους κλασικούς της ναυτικής στρατηγικής. Έτσι το ερώτημα που διαμορφώνεται όσον αφορά το σχεδιασμό, είναι αν θα έπρεπε ο νέος στόλος να δώσει προτεραιότητα στον έλεγχο της θάλασσας όπως υποστηρίζει ο Alfred Thayer Mahan ή εάν πρέπει να δώσει προτεραιότητα στη θαλάσσια άρνηση και άμυνα από την ξηρά, όπως υποστηρίζει ο Sir Julian Corbett.
Αυτό που χρειαζόμαστε, αναγνωρίζοντας τις ναυτικές επιχειρήσεις που θα κληθούμε να υποστηρίξουμε είναι ένα Ναυτικό με ένα στόλο με ικανότητα να επικεντρωθεί στη συνεχή παρουσία, σε όλες τις θάλασσες που μας περιβάλλουν και χρειαζόμαστε για την επιβίωσή μας.
Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε. Προσωπικά δεν υποστηρίζω συμφέροντα, πέραν του εθνικού συμφέροντος.
Δημήτρης Τσαϊλάς
υποναύαρχος ε.α.