Του Στέλιου Συρμόγλου
Τα τελευταία χρόνια, πρώτα με τα δυσβάστακτα μνημόνια και τώρα με το πρόσχημα του κοροναιού, με τις αλλεπάλληλες κυβερνήσεις των "σωτήρων" μας, αναπτύχθηκε ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Και η κάθε κυβερνητική ομάδα που σφετερίζεται τα δικαιώματα και της ελευθερίες του συνόλου, για να δημιουργήσει μια ηθική βάση επιβίωσής της, παρουσίαζεται σαν γνήσια έκφραση των συμφερόντων της κοινωνίας.
Με τον κορονοϊό τους τελευταίους μήνες βιώνουμε την επίμονη προσπάθεια μιας ανίκανης κυβέρνησης να συντηρήσει την αποκοπή της σκέψης του λαού από την πραγματικότητα. Την προσαρμογή της κοινωνίας σε αναγκαιότητες, που επιτάσσουν συγκεκριμένες πολιτικές. Τη διασπορά του φόβου στην κοινωνία. Τον περιορισμό της ελεύθερης σκέψης της κοινωνίας, ώστε να μην προσανατολίζεται στον ώριμο πολιτικό βίο για να διεκδικήσει άρτια τα δικαιώματά της.
Με το παράδοξο αίτημα άλλοτε της "σταθερότητας και της πειθαρχημένης ελευθερίας" και τώρα της "επιστροφής στην κανονικότητα", άρχισε η εκρίζωση κάθε ελευθερίας και δικαιωμάτων σε τούτη τη χώρα των "εθνοσωτήρων".
Και η ελληνική κοινωνία με άρρυθμη κοινωνική ζωή, άρρυθμη γιατί λείπει η πολιτική συνείδηση, πορεύεται προς το Πουθενά.
Και από την πειθαρχημένη ελευθερία οδηγηθήκαμε στην πειθαρχημένη δουλεία, πάντα με το πρόσχημα του κορονοϊού. Και η δουλεία αυτή έχει ως πρώτο και άμεσο θύμα της την ελευθερία της σκέψης, αφού η ελευθερία αυτή θα μπορούσε να αποκαλύψει τη φενάκη...