Από: pagenews.gr - Λάμπρος Καλαρρύτης
Το ελληνικό γεωπολιτικό «νόμισμα» διατηρεί την αξία του και λόγω των γενικότερων ανακατατάξεων και επανακαθορισμού των συσχετισμών έχει γενικότερη αποδοχή, εξαργυρώνεται ανεπιφύλακτα.
Το γεγονός ότι Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Αίγυπτος, Ιράκ ( ο ΥΠΕΞ ήρθε την επομένη) και Γαλλία έσπευσαν να ανταποκριθούν στην προσκληση (η Κύπρος εννοείται), δείχνει τη δυναμική που υπάρχει.
Με φόντο τις διάφορες συνεργασίες που ήδη έχουν διαμορφωθεί (βλέπε τα τριμερή σχήματα Ελλάδας και Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο), την αποκατάσταση σχέσεων των χωρών του Κόλπου με το εβραϊκό κράτος την αναβαθμισμένη παρουσία της Γαλλίας και την προέκταση των συγκλίσεων μέχρι την Ινδία, συντελείται μία γεωπολιτική κοσμογονία.
Λαμβανομένου υπόψιν ότι όλο αυτό γίνεται υπό την άτυπη αιγίδα και παρότρυνση των ΗΠΑ , είναι προφανές ότι ανοίγει ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα. Μέχρι στιγμής το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών φαίνεται ότι το αντιλαμβάνεται και το αξιοποιεί απολύτως.
Ο εκνευρισμός της Τουρκίας είναι δηλωτικός της πίεσης που αισθάνεται και της ανησυχίας που τη διακατέχει από την ανταπόκριση που έχουν οι ελληνικές κινήσεις αλλά και από την ευρύτερη κινητικότητα στην περιοχή.
Βλέπει να σχηματοποιείται μπροστά τα μάτια της μία ευρύτατη γεωγραφικά και γεωπολιτικά συνεργασία από τη Δυτική Μεσόγειο μέχρι τον Ινδικό η οποία πέραν της θετικής ατζέντας και των κοινών συμφερόντων που διαμορφώνονται, τα μέλη της μοιράζονται και μία κοινή ανησυχία για την παράνομη τουρκική υπερδραστηριότητα. Δεν υπάρχει ούτε μία από τις συμμετέχουσες χώρες που να μην της δημιουργεί πρόβλημα η Τουρκία.
Τα καρφιά του Έλληνα ΥΠΕξ Νίκου Δένδια κατά την ομιλία του προκάλεσαν νευρικό κλονισμό στην Άγκυρα όπως εξάλλου η όλη διοργάνωση: «Προφανώς δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι όλες οι χώρες σήμερα εδώ έχουν υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία ως γνωστόν αποτελεί και εθιμικό δίκαιο (…)
Δυστυχώς, η ειρήνη στην περιοχή μας απειλείται καθημερινά από ανατρεπτικές και αναθεωρητικές δυνάμεις, που επικαλούνται μάλιστα όχι τη λογική, αλλά τον παραλογισμό. Για να πετύχουν τους σκοπούς τους, οι δυνάμεις αυτές προβαίνουν σε πλήθος παράνομων, αλλά και παράλογων ενεργειών, όπως το Τούρκο-Λιβυκό μνημόνιο. Απειλούν ή κάνουν χρήση βίας. Καταλαμβάνουν εδάφη άλλων κρατών. Υποστηρίζουν ακραίες ομάδες ή ακραίες ιδεολογίες, υποθάλπουν την τρομοκρατία, αναμειγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών με απώτερο στόχο την ανατροπή μη φιλικών κυβερνήσεων σε αυτές.»…
Στο δε κείμενο συμπερασμάτων αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής πολύ ωραία που οι Τούρκοι αξιωματούχοι μόνο με υπογλώσσια μπορούν να τα διαβάσουν:
«(…) επαναλάβαμε την κοινή μας προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) την οποία όλοι έχουμε υπογράψει. Τονίσαμε την ισχυρή δέσμευσή μας για θεμελιώδεις αρχές που κατοχυρώνονται σε αυτές, όπως ο σεβασμός της κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών, η ειρηνική επίλυση διαφορών και η απόρριψη απειλών ή χρήση βίας, η μη παρέμβαση σε εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών και η ελευθερία πλοήγησης.»
Αυτό που βρήκαν να πουν οι Τούρκοι μέσα στη αμηχανία και τον εκνευρισμό τους είναι ότι… «οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι απειλούν την ασφάλεια στην περιοχή».
Δεν προκαλεί έκπληξη η
προσπάθειά τους να αντιστρέψουν για μία ακόμα φορά τους ρόλους και την
πραγματικότητα. Παρεμπιπτόντως δεν προκαλεί έκπληξη και το γεγονός ότι
αυτοί που επίσης ξίνισαν είναι οι Γερμανοί…