Ζούμε στην επικράτεια της απάτης και της νοθείας

sw_reg_03 / Pixabay

Κάπου στη διαδρομή σε τούτο τον τόπο χάθηκαν μέτρο και λογική. Η σουρεαλιστική έμπνευση και η απάτη προσδιορίζουν την πρακτική της πολιτικής. Το πολιτικό και το κοινωνικό είναι δύο μεγέθη όχι μόνο διαφορετικά και ασύμμετρα, αλλά και πέρα για πέρα ασύμπτωτα.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Και με όλες τούτες τις διφορούμενες καταστάσεις, βρισκόμαστε στην επικράτεια της απάτης και της νοθείας.

Η πραγματική και γνήσια πνευματική έγνοια, εξάλλου, ως παραγωγός δυναμισμού και διαμόρφωσης πολιτικής, μας είναι άγνωστη. Αυτό σημαίνει έλλειψη αφομοιωμένης παιδείας. Σημαίνει απομάκρυνση από την ιστορία. Σημαίνει ότι τούτη η κοινωνία έχει συνηθίσει υπερβολικά να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της. 

Υπάρχει εδραιωμένο ως καθεστώς κάτι το αναυθεντικό, μια καπηλεία τόσο απορροφημένη που να μην γίνεται πια αισθητή. Έτσι το πνευματικό υπόστρωμα, αντί να αποτελεί ένα αντίβαρο στην καχεξία της πολιτικής, που έχει διαχυθεί στην κοινωνία και της δημιουργεί ανάγκες αξεδίψαστες, έρχεται να επιτείνει, από τη βαθύτερη σφαίρα, την αδιέξοδη κατάσταση.

Ζούμε την πτώχευση καταμεσής μιας υποσχόμενης αφθονίας. Όσο η αφθονία του πολιτικού ψέματος ανεβαίνει, τόσο και ο πληθωρισμός των αδιεξόδων επιτείνεται. Ο Έλληνας έμαθε να συναλλάσσεται με κάλπικες αξίες και απορούμε ύστερα για την κατάντια μας.

Αλλά και η προσφυγή στον υπερρεαλισμό, στη γλώσσα του, είναι διέξοδος; Αυτές οι μέθοδοι καταφυγής στο μύθο, στο φανταστικό και στο εξωφρενικό, όπως καλλιεργούνται από τους ανεύθυνους της πολιτικής, έχουν δοκιμαστεί. Και το ταξίδι στο απίθανο, είναι ξεκίνημα χωρίς προορισμό. Μια ακόμη βραχύπνοη ταλαιπωρία.

Η απώλεια του consensus οδήγησε στη διάλυση των κοινών ιδανικών. Στην αποψίλωση της ιστορίας. Έχουν εκλείψει οι φωνές μέτρου και σύνεσης. Υπάρχει μια φανερή ή και κρυφή αυταρέσκεια πίσω και από τις καταγγελίες ακόμη, κάποια διάθεση στόμφου ή ευκαιριακού κέρδους.