Έχω ένα όνειρο. Να δω έναν Έλληνα ηγέτη να δακρύζει στην ορκωμοσία ανάληψης των πολιτειακών του καθηκόντων

Pexels / Pixabay

Μεγάλο Πεύκο, Απρίλιος του 1999, ημέρα ορκωμοσίας. Από το πρωί η ατμόσφαιρα ήταν συναισθηματικά φορτισμένη. Όσο πλησίαζε εκείνη η στιγμή, μία αίσθηση περηφάνιας γινόταν όλο και πιο έντονη.

«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα». Ένα σύνολο ηχηρών φωνών τράνταξε την περιοχή. «Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας». Το υγρό ασπράδι του ματιού μου διέκρινε ένα δάκρυ να κυλάει από ένα διπλανό παλικάρι. Το δάκρυ του με εκσφενδόνισε από τον προσωπικό συγκινησιακό μου μικρόκοσμο. Συνταράχτηκα. Το μέγεθος του συναισθηματικού φόρτου γύρω μου ήταν απερίγραπτο.

Έπειτα από λίγες μέρες, σε μια στιγμή αμελητέας χαλάρωσης, τέθηκε ένα ερώτημα μεταξύ μιας μικρής ομήγυρης. Γιατί ήρθε ο καθένας στο Πεύκο. Ένα λεβεντόπαιδο απάντησε άμεσα: «Ήρθα να υπηρετήσω την πατρίδα μου». Απλά, ξάστερα, στέρεα και χωρίς κανενός είδους κομπασμό. Ήταν από ένα μικρό χωριό της Μακεδονίας.

Έκτοτε, μου γεννήθηκε ένα όνειρο. Να βρεθεί μία πολιτειακή κεφαλή που να υπηρέτησε την πατρίδα. Όχι τη θητεία του. Γιατί αν υπηρέτησε την πατρίδα, θα υπηρετήσει και τους πολίτες της. Γιατί, οι πολίτες αποτελούν το σώμα της πατρίδας. Το δε αίμα της, είναι η πίστη, τα ιδανικά, οι αξίες, οι αγώνες, η ιστορία της.

Ονειρεύομαι να δω έναν Έλληνα πρωθυπουργό να ορκίζεται συγκινημένος, «στο όνομα της Αγίας, Ομοουσίας και Αδιαίρετης Τριάδας να τηρώ το Σύνταγμα και τους νόμους και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού».

Να αντικρίσω έναν Έλληνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ορκίζεται βουρκωμένος, «στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού λαού».

Να υπάρξει ένας Έλληνας ηγέτης που να κλειστεί μόνος σε ένα δωμάτιο, να γονατίσει μπροστά στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, να τις κοιτάξει στα ίσα και να πει «ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα.»

Να έχει ενσυναίσθηση του μεγέθους της ευθύνης που αναλαμβάνει.

Αναρωτιέμαι αν θα γίνει ποτέ το όνειρο πραγματικότητα. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί έχουν το ίδιο όνειρο. Γιατί πολλοί βούρκωσαν όταν ορκιστήκαμε. Γιατί πολλοί συγκινούνται όταν ορκίζονται «μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός μου». Γιατί, πολλοί θα ήθελαν να συγκινηθούν όταν έδιναν τον όρκο, αλλά μία έξωθεν φυτεμένη απογοήτευση τους εμπόδισε.

Ας μην ξεχάσουμε αυτό το όνειρο. Ας το πιστέψουμε «κρυφά», ο καθένας μόνος του, αλλά και όλοι μαζί. Ας μην αφήσουμε να πάει χαμένο το νοερό ή υγρό δάκρυ που έτρεξε ή που εμποδίστηκε να τρέξει. Ας κρατήσουμε το όνειρο ζωντανό, μέσα μας. Ίσως κάποια μέρα να γίνει πραγματικότητα. Διαφορετικά, δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ.

Μαργέλης Κωνσταντίνος

Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 2 Φεβρουαρίου 2021

www.eksadaktylos.gr

Σημείωση:

Ο εφοπλιστής Ιάκωβος Τσούνης, δώρισε όλη του την περιουσία στις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Γεννήθηκε στην Πάτρα και είναι απόγονος των πολεμιστών του 1821, Λονταίων και Πετμεζαίων. Πολέμησε σε ηλικία 16 ετών στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Το 1966 εισέρχεται στην Ναυτιλία ως εφοπλιστής, αποκτώντας συνολικώς 13 εμπορικά πλοία και σχηματίζοντας μεγάλη περιουσία. Από τότε αρχίζει και η μεγάλη φιλανθρωπική του δράση. Δημιούργημά του επίσης είναι το Μουσείο, που βρίσκεται παραπλεύρως της μονίμου κατοικίας του στην οδό Κύπρου, στου Παπάγου.

Ο Ιάκωβος Τσούνης είπε: ”Δεν αφήσαμε τα παιδιά μας να καταλάβουν ποια ελευθερία απολαμβάνουν. Χρόνια τώρα υπηρετώ την πατρίδα σιωπηρώς. Δεν ανήκω σε αυτούς που ονειρεύτηκαν την καρέκλα και ό,τι ήθελε προκύψει. Με την πείρα τόσων ετών σας λέω έστω και αν ευρίσκομαι σε αυτή την προχωρημένη ηλικία : Οι ολιγώτεροι ας ξεκινήσουμε για μια νέα πατρίδα. Ηνωμένοι μπορούμε!”

Πηγές:

https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-35/