Από: ipeirotika.gr
Ο κ. Τσίτος έχει τον φούρνο του εδώ και περίπου 30 χρόνια (από το 1993) στη Βροσίνα, ένα όμορφο χωριό του νομού Ιωαννίνων. Αυτό που τον κάνει, όμως, να ξεχωρίζει είναι ότι κάθε μέρα… μεταφέρει το φούρνο του στα χωριά ώστε να μη μείνει κανείς κάτοικος χωρίς ψωμί ή κάποιο είδος πρώτης ανάγκης. Ακόμη και στα πιο έρημα και απομακρυσμένα χωριά που μπορεί να έχουν ακόμη και έναν κάτοικο. Θυμίζοντάς μας τη ζωή στα χωριά παλιά που περνούσαν οι έμποροι με την πραμάτια τους και μαζευόταν ο κόσμος στις πλατείες να διαλέξει…
Το ipeirotika.gr συνάντησε τον κ. Σταύρο στη διαδρομή του σε κάποια από τα έρημα χωριά του Πωγωνίου και μας μίλησε για την καθημερινότητά του. Ξεκινάει το πρωί στις 3:30 τη δουλειά στο φούρνο, εκεί όπου μαζί με την γυναίκα του Δήμητρα παρασκευάζουν το ψωμί και πολλά φρέσκα προϊόντα, είδη μνημοσύνου και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Αρτοποιήματα, γλυκά, ακόμη και τραχανά. Όλα φτιαγμένα με μεράκι και φροντίδα. Μετά τις 10 βγαίνει από το φούρνο και ξεκινά το δρομολόγιο του για τα χωριά. Το πρόγραμμα κάθε μέρα έχει κι άλλα χωριά στους Δήμους Ζίτσας, Φιλιατών και Πωγωνίου.
Βάζει στο φορτηγάκι του το ψωμί και άλλα καλούδια που μπορεί να χρειάζεται κάποιος και τα πηγαίνει σπίτι – σπίτι, σε ηλικιωμένους αλλά και οικογένειες που δεν έχουν πρόσβαση εύκολα σε μαγαζιά με είδη πρώτης ανάγκης. Ή παρκάρει στην πλατεία του χωριού και οι κάτοικοι πηγαίνουν και προμηθεύονται ό,τι θέλουν. Και τι δε θα βρεις στο φορτηγάκι του. Ψωμιά, γλυκά, κονσέρβες, μπισκότα, λάδι, ζυμαρικά.
Ακόμη και με χιόνια, κανείς δε μένει χωρίς ψωμί
Το δρομολόγιο του, όπως μας αποκαλύπτει δεν είναι πάντα εύκολο. Ειδικά το χειμώνα με τον πάγο και το χιόνι. Δεν είναι λίγες οι φορές που βάζει αλυσίδες για να προσεγγίσει χωριά που έχουν ακόμη και χωματόδρομους και μπορεί να ζουν εκεί ένας – δύο άνθρωποι. Ξέρουν όμως ότι μια φορά την εβδομάδα θα περάσει ο φούρναρης από τη Βροσίνα, θα πούνε δυο κουβέντες και θα πάρουν ό,τι χρειάζονται. Με βροχή, χαλάζι ή και χιόνια.
Και αν μιλήσεις με τους κατοίκους των χωριών θα σου πουν ότι δεν πρόκειται απλώς για έναν επαγγελματία αλλά για τον άνθρωπο που χρόνια τώρα κρατάει με τον δικό του τρόπο ζωντανά τα έρημα χωριά τους. Νιώθουν την ασφάλεια ότι θα έρθει και θα πάρουν τα αναγκαία.
“Σε ένα δρομολόγιο βρήκα μια γυναίκα μόνη που είχε πάθει εγκεφαλικό”
Ειδικά για τους ηλικιωμένους κατοίκους των χωριών, το δρομολόγιο του κ. Τσίτου δεν είναι απλώς το μοίρασμα του ψωμιού. Είναι το εβδομαδιαίο ραντεβού που περιμένουν πώς και πώς για να περάσει λίγο διαφορετικά η μέρα. Ο ίδιος θυμάται στιγμές συγκινητικές που δε θα ξεχάσει. Όπως όταν βρήκε μια ηλικιωμένη γυναίκα πεσμένη στο σπίτι της με εγκεφαλικό. Και κάλεσε ο ίδιος την αστυνομία. Της έσωσε κυριολεκτικά τη ζωή αλλά ο ίδιος είναι πολύ ταπεινός για να το πει ευθέως. Κι όμως έτσι είναι και μάλιστα δεν είναι το μόνο περιστατικό που βοήθησε κάποιον σε κάποιο χωριό.
Παλιά όπως μας λέει τα χωριά ήταν πιο ζωντανά, τώρα πολλά έχουν ερημώσει και δύσκολα βλέπεις νέους ανθρώπους. Παρά μόνο τα καλοκαίρια. Και φέτος ούτε και αυτό μιας και με την πανδημία δεν γέμισαν όπως παλιά και δεν έγιναν πανηγύρια. Ο ίδιος, όμως, δεν αλλάζει δρομολόγιο και αποδεικνύει πόσο διαφέρεις όταν εκτός από επαγγελματίας είσαι και άνθρωπος…