«Τελικά κουμπάρε μου ένα μεγάλο κρεβάτι είμαστε όλοι!»

manbob86 / pixabay

Τελικά μια καταγγελία ενός φερόμενου συμβάντος πριν από πάρα πολλά χρόνια έγινε αιτία να ανοίξει το Κουτί της Πανδώρας. Γνωστοί κι άγνωστοι καταγγέλλουν περιστατικά που ισχυρίζονται ότι βίωσαν. Το απόστημα έφυγε από τον αθλητισμό περνώντας και σε άλλους τομείς όπως ο καλλιτεχνικός.

Του Στρατή Μαζίδη

Αμέσως στήνονται τα τηλεδικαστήρια για να δικάσουν και να βγάλουν καταδικαστικές αποφάσεις εξπρές. Δε γνωρίζω αν τα καταγγελλόμενα συνέβησαν ή όχι. Βγάζω το καπέλο σε καταγγέλλοντες που δεν υπέκυψαν για να πραγματώσουν το όνειρό τους, το οποίο τελικά πέτυχαν δια της κανονικής οδού. Άλλωστε δε θα μιλούσαμε πια για όνειρα αλλά για εφιάλτες.

Επίσης προτιμώ τις ψύχραιμες και ποιο έμπειρες φωνές όπως αυτές εκφράστηκαν από τη Γωγώ Ατζολετάκη, τη Βάνα Μπάρμπα και άλλους.

Ο χώρος δεν είναι καθαρός, αλλά και η κοινωνία είναι βρώμικη. Αν η κοινωνία ήταν καθαρή, δε θα υπήρχε αυτό το κύμα των καταγγελιών, συνεπώς αντί να παρακολουθεί κανείς τηλε-δίκες, καλύτερα να αρχίσει να προβληματίζεται.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά πριν καμιά 20ετια έξω από μια καφετέρια αργά τη νύχτα στο ψοφόκρυο να βγαίνει το κορίτσι που δούλευε σερβιτόρα ντυμένη λες ήμασταν στις 10 Αυγούστου με καύσωνα, για να χαλάσει στο περίπτερο. Κάνοντας της ένα σχόλιο για τον καιρό, γυρνά και μου λέει "και τι θες να κάνω;" εννοώντας πως αυτές είναι οι εντολές.

Αλλά και στα γραφεία δεν έχουμε παρενοχλήσεις; Κι όχι μόνο ροζ τύπου. 

Φαίνεται ότι υπάρχει κάποια ανάγκη σε ορισμένους ανθρώπους να επιβεβαιώντας δια της σωματικής τους κυριαρχίας πάνω σε άλλους. Αδύναμα όντα που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους, άσχετα αν "πρόκοψαν" επαγγελματικά που μετατρέπονται σε πανίσχυρα τέρατα.

Και με όλες αυτές τις καταγγελίες, τις αποκαλύψεις κ.ο.κ. έρχεται κι επιβεβαιώνεται ένας φίλος που παλαιότερα συζητώντας πάνω στο άσχετο καταλήγει και μου λέει "τελικά κουμπάρε μου ένα μεγάλο κρεβάτι είμαστε όλοι!".

Καιρός λοιπόν να το πετάξουμε. Έφαγε τα ψωμιά του. Σαράκι έφαγε τα ξύλα τους.