Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη κανείς δεν ξέρει να αποτυγχάνει τόσο θριαμβευτικά- εκτός βεβαίως από τον Πρωθυπουργό - όσο ο Νίκος Χαρδαλιάς. Ειδικά απέναντι στις θεομηνίες.
Μπορεί να κάνει τα πάντα, εκτός από αυτό που του ανέθεσαν: να οργανώσει την πολιτική προστασία. Έδωσε δείγματα γραφής στην πλημμυρισμένη Εύβοια και πλήρεις αποδείξεις με την κακοκαιρία που έπληξε τη χώρα.
Ο καθένας είναι τελικά η διαδρομή του. Ο Χαρδαλιάς είχε τελειώσει, μάλλον άδοξα , την περιπέτειά του στην πολιτική ως δήμαρχος . Αφού στρατεύθηκε στο ψηφοδέλτιο του Γιάννη Σγουρού- ήτοι: κατά της ΝΔ!- στην περιφέρεια Αττικής και απέτυχε, κατέφυγε στην αυλή του περιφερειάρχη Κώστα Μπακογιάννη.
Από εκεί τον πήρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να τον χρίσει γενικό γραμματέα Πολιτικής Προστασίας στην κυβέρνηση του- με τη σιγουριά ότι θα βρίσκεται υπό την εποπτεία μισής ντουζίνας υπουργών.
Αλλά στην πολιτική πάντα υπάρχει μια ακόμη ευκαιρία. Όταν οι συνεργάτες του χρειάσθηκαν «επιχειρησιακό» παρτενέρ του καθηγητή Τσιόδρα - εξ ίσου ακίνδυνο με τον «Σωτήρη»- ο γραμματέας αναβαθμίσθηκε σε υφυπουργό. Ο τρίτος εξωκοινοβουλευτικός στο ίδιο υπουργείο.
Πήρε προσωπικά τον πόλεμο εναντίον όσων δεν φυλάγονται από τον κορονοϊό και διαμόρφωσε προφίλ ανάμεσα σε «δραγουμάνο του Βεζίρη» , σταχανοφίτη της πανδημίας και δεκανέα υπηρεσίας.
Σκληρή δουλειά και άφθονη προβολή- το διαβατήριο για τη Βουλή που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί . Το μπουφάν εκστρατείας έγινε σήμα κατατεθέν της ξαφνικής ανόδου του.
Όταν ο Τσιόδρας δεν άντεξε την πίεση και έκανε πίσω, έμεινε μόνος στη σκηνή- βάρος απλώς στο ευαίσθητο στομάχι του Κικίλια, που δεν τον χώνεψε ακόμη.
Όλα του πήγαιναν όλο και καλύτερα. Εκτός από τις περιπτώσεις που χρειάστηκε να φέρει αποτέλεσμα, αν μιλάμε για πραγματική πολιτική προστασία-εκτός από τα πρόστιμα στους κορονο- παραβάτες.
Οι πλημμύρες της Εύβοιας άφησαν οκτώ νέους και μια χαρδαλέικη εσχατολογία: «αν είχα κινητοποιήσει το 112 θα ήταν περισσότεροι». Ως νέα πατέντα κρατικής φροντίδας εν κινδύνω: Όσο λιγότερους ειδοποιείς , τόσο περισσότερους σώζεις.
Δεν αξιοποίησε την πολυθρύλητη τηλεειδοποίηση, ούτε εν όψει της κακοκαιρίας. Όσοι ξέρουν, λένε ότι πρόκειται για κυβερνητική απόφαση, ώστε να προστατευθεί ο Πιερρακάκης, που πήρε δάφνες για ένα εργαλείο σαν το κατσαριδοκτόνο του Καραγκιόζη: δουλεύει αν πιάνεις τις κατσαρίδες και τις υποχρεώνεις να το καταπιούν.
Ή σαν τις θεωρίες του Πρωθυπουργού για τις στην Τουρκία: καλό είναι να υπάρχουν, αλλά όχι και να χρησιμοποιούνται.
Πάντως για κάποιο λόγο ο υφυπουργός βρίσκει ότι «το 112 δεν είναι εργαλείο ενημέρωσης του γενικού πληθυσμού». Αλλιώς τα έλεγαν όταν το διαφήμιζαν ως μέγιστη ψηφιακή κατάκτηση. Όχι ότι θα χρησιμοποιείται «όταν κινδυνεύει η ανθρώπινη ζωή και μόνο».
Για μισό, που λένε οι πιτσιρικάδες: επειδή κινδύνευαν ζωές, δεν έκλεισε την εθνική οδό ο Χρυσοχοΐδης; Αν δεν κινδύνευαν - εξ ου και δεν υπήρξε ανάγκη για το 112- είναι σαν να αφήνει τον υπουργό του εκτεθειμένο στις καταγγελίες του Παύλου Πολάκη: με το κλείσιμο γλίτωσαν τις αποζημιώσεις οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται το δρόμο. Λες;
Σε κάθε περίπτωση ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, δεν τα κατάφερε να προστατεύσει τους πολίτες από την κακοκαιρία «Μήδεια». Της έδωσε όμως ακριβώς το περιεχόμενο που αναδύει η ονομασία της: τραγωδία.