Το ρολόι έδειχνε 12.30 το μεσημέρι, όταν το πρωτότυπο αναβαθμισμένο F-16V της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, απογειωνόταν από τις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ στην Τανάγρα (ΦΩΤΟ). Είχε στο χειριστήριο (cockpit) Αμερικανό πιλότο, με προορισμό το Βέλγιο. Από εκεί, όπως έχει ήδη γράψει το DP, συνοδεία άλλων τριών F-16 της USAF, αλλά και αεροσκάφους εναέριου ανεφοδιασμού KC-135, θα πραγματοποιήσει το υπερατλαντικό ταξίδι. Στις ΗΠΑ έχουν δεσμευθεί ήδη slot σε αεροπορική βάση με σκοπό να πραγματοποιηθούν οι τελικές δοκιμές πιστοποίησης από την αμερικανική Αεροπορία.
Aπό: defence-point.gr
Είναι μια κεφαλαιώδους σημασία εξέλιξη για το πρόγραμμα της αναβάθμισης των 84 αεροσκαφών F-16 στην κορυφαία διαμόρφωση “V”, η οποία θα καταστήσει τον ελληνικό στόλο των F-16 του συγκεκριμένου τύπου, κορυφαία διαμόρφωση του αεροσκάφους που θα επιχειρεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία στο Αιγαίο.
Ωστόσο, παρότι το γεγονός αυτό ήταν φυσικό να “κλέψει την παράσταση”, τα υπόλοιπα που συνέβησαν σήμερα ίσως έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία για το μέλλον της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ). Αυτή είναι τουλάχιστον η αίσθηση που αποκομίζει κανείς πληροφορούμενος την ψυχολογία που επικρατεί μετά από αυτές τις εξελίξεις στην εταιρία, από το επίπεδο του τελευταίο τεχνίτη και απλού εργαζόμενου, μέχρι αυτό της διοίκησης.
Ο λόγος είναι ότι για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα, στην εταιρία βρέθηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, συνοδευόμενος από τον γενικό γραμματέα του υπουργείου, Αντώνη Οικονόμου, καθώς επίσης και τον επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ), αντιπτέραρχο ε.α. Θεόδωρο Λάγιο.
Η επίσκεψη στην περιοχή προφανώς συνδεόταν με την εν εξελίξει άσκηση “ΣΚΥΡΟΣ” με τη γαλλική Αεροπορία στη γειτονική 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα, όπου έχει φέρει τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη Rafale, μαζί με ένα αεροσκάφος στρατηγικών μεταφορών A400M, αλλά και αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού Airbus MRTT. Σκοπός η πραγματοποίηση ασκήσεων με την Πολεμική Αεροπορία, κυρίως σε μια απόπειρα εξοικείωσης με τον πρώτο πολλαπλασιαστή ισχύος που εντάσσει σύντομα στο οπλοστάσιό της, το Rafale (ο δεύτερος, χρονικά, θα είναι το F-16V).
Όμως, ο χρόνος που δαπάνησε η υπουργική αποστολή στην ΕΑΒ και το ενδιαφέρον με το οποίο αντιμετώπισε όσα πληροφορήθηκε δια ζώσης από τους υπεύθυνους της εταιρίας, αλλά και τον αντιπρόεδρο της Lockheed Martin Aeronautics, Ντένη Πλέσσα, γεννούν ελπίδες ότι ίσως ακολουθήσουν αποφάσεις που θα αλλάξουν την τύχη της κρισιμότερης ενδεχομένως βιομηχανικής μονάδας της χώρας για την επιχειρησιακή υποστήριξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ας μην λησμονηθεί το ότι πολύ πρόσφατα στην ΕΑΒ βρέθηκε και ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, σε μια συμβολική και ουσιαστική “εκπαιδευτική” επίσκεψη, ώστε να κατανοήσει σε βάθος και συνολικά, τη διάσταση των προβλημάτων, των οποίων (κατ)επείγει η λύση.
Η σημερινή υπουργική αποστολή ενημερώθηκε αναλυτικά για το πρόγραμμα αναβάθμισης των Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ) P-3B Orion, ένας ακόμα πολλαπλασιαστής ισχύος για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, όπως αποδείχθηκε και πολύ πρόσφατα στο… κυνηγητό των τουρκικών υποβρυχίων.
Όλα αυτά, κατά τη διάρκεια του τελευταίου κρεσέντο στοχευμένων και σκόπιμων προκλήσεων της Τουρκίας, με στόχο να επιτύχει τον πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό -εν ολίγοις γεωστρατηγικό- καταναγκασμό της Ελλάδας, με στόχο να την υποχρεώσει να υποκύψει σε κάθε λογής παράνομους, αλλά κυρίως παράλογους στόχους του καθεστώτος της Άγκυρας.
Όπως πληροφορηθήκαμε, μεγάλη εντύπωση έκανε στον υπουργό Εθνικής Άμυνας το μέρος των εγκαταστάσεων της ΕΑΒ που συνδέεται με τη συμμετοχή της στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα των μαχητικών F-16. Χωρίς να το έχει πει ο ίδιος, η εντύπωση που έδινε ήταν ότι σκεπτόταν το ότι αυτή την εικόνα θα μπορούσε να παρουσιάζουν όλα τα τμήματα της ΕΑΒ, με αποτέλεσμα την “απογείωση” της εταιρίας σε όλα τα επίπεδα.
Κεφαλαιώδους σημασίας ήταν όμως και η επαφή που είχε ο υπουργός με τους εργαζόμενους, καθώς στην περίπτωση της ΕΑΒ σε αρκετά από όσα υποστηρίζουν έχουν δίκιο… Και είναι μάλιστα ηλίου φαεινότερο και αυταπόδεικτο. Όπως ας μεταφέρθηκε στο DP, η συνομιλία ήταν εξαιρετικά ειλικρινής και όχι απλά… εποικοδομητική. Αναφέρθηκαν ζητήματα ουσίας και ο ΥΕΘΑ με τους υπόλοιπους αξιωματούχους άκουσαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και κατέγραψαν.
Προϋπόθεση είναι η αντιμετώπιση όλων των εμποδίων που ορθώνονται στον δρόμο της εταιρίας από μια κληρονομιά δεκαετιών. Εμπόδια που αφορούν είτε τη νομοθεσία, είτε τη νοοτροπία αντιμετώπισης, εντός κι εκτός της εταιρίας. Στην κυριολεξία, χρειάζεται μια “Task Force” από καλούς γνώστες της κατάστασης, συνεπικουρούμενη από στιβαρή πολιτική βούληση να έρθει επιτέλους το αποτέλεσμα που μόλις περιγράφτηκε.
Όλοι μπορούσαν, διακομματικά, αλλά απλώς δεν το έκαναν. Για οποιονδήποτε λόγο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μια χρυσή ευκαιρία η οποία δεν θα πρέπει να πάει χαμένη. Κι όταν οι παθογένειες του ελληνικού συστήματος αντιστέκονται σθεναρά, ας υιοθετηθεί στρατηγική “εναλλακτικής προσέγγισης” (strategy of the idirect approach), όπως στρατιωτικά περιέγραψε ο μεγάλος ιστορικός και θεωρητικός Sir Basil Henry Liddell Hart για τον στρατιωτικό τομέα.
Η λογική της οποίας όμως έχει εφαρμογή παντού… Όπως άλλωστε τα διδάγματα κορυφαίων “δασκάλων” της στρατηγικής. Από τον Έλληνα Θουκυδίδη, στον Κινέζο Σουν Τζου και τον Πρώσο Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Σε απλά ελληνικά, η στρατηγική αυτή μεταφράζεται σε “φαντασία” και “δημιουργικότητα”.
Aπό: defence-point.gr
Είναι μια κεφαλαιώδους σημασία εξέλιξη για το πρόγραμμα της αναβάθμισης των 84 αεροσκαφών F-16 στην κορυφαία διαμόρφωση “V”, η οποία θα καταστήσει τον ελληνικό στόλο των F-16 του συγκεκριμένου τύπου, κορυφαία διαμόρφωση του αεροσκάφους που θα επιχειρεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία στο Αιγαίο.
Ωστόσο, παρότι το γεγονός αυτό ήταν φυσικό να “κλέψει την παράσταση”, τα υπόλοιπα που συνέβησαν σήμερα ίσως έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία για το μέλλον της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ). Αυτή είναι τουλάχιστον η αίσθηση που αποκομίζει κανείς πληροφορούμενος την ψυχολογία που επικρατεί μετά από αυτές τις εξελίξεις στην εταιρία, από το επίπεδο του τελευταίο τεχνίτη και απλού εργαζόμενου, μέχρι αυτό της διοίκησης.
Ο λόγος είναι ότι για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα, στην εταιρία βρέθηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, συνοδευόμενος από τον γενικό γραμματέα του υπουργείου, Αντώνη Οικονόμου, καθώς επίσης και τον επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ), αντιπτέραρχο ε.α. Θεόδωρο Λάγιο.
Η επίσκεψη στην περιοχή προφανώς συνδεόταν με την εν εξελίξει άσκηση “ΣΚΥΡΟΣ” με τη γαλλική Αεροπορία στη γειτονική 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα, όπου έχει φέρει τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη Rafale, μαζί με ένα αεροσκάφος στρατηγικών μεταφορών A400M, αλλά και αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού Airbus MRTT. Σκοπός η πραγματοποίηση ασκήσεων με την Πολεμική Αεροπορία, κυρίως σε μια απόπειρα εξοικείωσης με τον πρώτο πολλαπλασιαστή ισχύος που εντάσσει σύντομα στο οπλοστάσιό της, το Rafale (ο δεύτερος, χρονικά, θα είναι το F-16V).
Όμως, ο χρόνος που δαπάνησε η υπουργική αποστολή στην ΕΑΒ και το ενδιαφέρον με το οποίο αντιμετώπισε όσα πληροφορήθηκε δια ζώσης από τους υπεύθυνους της εταιρίας, αλλά και τον αντιπρόεδρο της Lockheed Martin Aeronautics, Ντένη Πλέσσα, γεννούν ελπίδες ότι ίσως ακολουθήσουν αποφάσεις που θα αλλάξουν την τύχη της κρισιμότερης ενδεχομένως βιομηχανικής μονάδας της χώρας για την επιχειρησιακή υποστήριξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ας μην λησμονηθεί το ότι πολύ πρόσφατα στην ΕΑΒ βρέθηκε και ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, σε μια συμβολική και ουσιαστική “εκπαιδευτική” επίσκεψη, ώστε να κατανοήσει σε βάθος και συνολικά, τη διάσταση των προβλημάτων, των οποίων (κατ)επείγει η λύση.
Η σημερινή υπουργική αποστολή ενημερώθηκε αναλυτικά για το πρόγραμμα αναβάθμισης των Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ) P-3B Orion, ένας ακόμα πολλαπλασιαστής ισχύος για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, όπως αποδείχθηκε και πολύ πρόσφατα στο… κυνηγητό των τουρκικών υποβρυχίων.
Όλα αυτά, κατά τη διάρκεια του τελευταίου κρεσέντο στοχευμένων και σκόπιμων προκλήσεων της Τουρκίας, με στόχο να επιτύχει τον πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό -εν ολίγοις γεωστρατηγικό- καταναγκασμό της Ελλάδας, με στόχο να την υποχρεώσει να υποκύψει σε κάθε λογής παράνομους, αλλά κυρίως παράλογους στόχους του καθεστώτος της Άγκυρας.
Όπως πληροφορηθήκαμε, μεγάλη εντύπωση έκανε στον υπουργό Εθνικής Άμυνας το μέρος των εγκαταστάσεων της ΕΑΒ που συνδέεται με τη συμμετοχή της στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα των μαχητικών F-16. Χωρίς να το έχει πει ο ίδιος, η εντύπωση που έδινε ήταν ότι σκεπτόταν το ότι αυτή την εικόνα θα μπορούσε να παρουσιάζουν όλα τα τμήματα της ΕΑΒ, με αποτέλεσμα την “απογείωση” της εταιρίας σε όλα τα επίπεδα.
Κεφαλαιώδους σημασίας ήταν όμως και η επαφή που είχε ο υπουργός με τους εργαζόμενους, καθώς στην περίπτωση της ΕΑΒ σε αρκετά από όσα υποστηρίζουν έχουν δίκιο… Και είναι μάλιστα ηλίου φαεινότερο και αυταπόδεικτο. Όπως ας μεταφέρθηκε στο DP, η συνομιλία ήταν εξαιρετικά ειλικρινής και όχι απλά… εποικοδομητική. Αναφέρθηκαν ζητήματα ουσίας και ο ΥΕΘΑ με τους υπόλοιπους αξιωματούχους άκουσαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και κατέγραψαν.
Προϋπόθεση είναι η αντιμετώπιση όλων των εμποδίων που ορθώνονται στον δρόμο της εταιρίας από μια κληρονομιά δεκαετιών. Εμπόδια που αφορούν είτε τη νομοθεσία, είτε τη νοοτροπία αντιμετώπισης, εντός κι εκτός της εταιρίας. Στην κυριολεξία, χρειάζεται μια “Task Force” από καλούς γνώστες της κατάστασης, συνεπικουρούμενη από στιβαρή πολιτική βούληση να έρθει επιτέλους το αποτέλεσμα που μόλις περιγράφτηκε.
Όλοι μπορούσαν, διακομματικά, αλλά απλώς δεν το έκαναν. Για οποιονδήποτε λόγο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μια χρυσή ευκαιρία η οποία δεν θα πρέπει να πάει χαμένη. Κι όταν οι παθογένειες του ελληνικού συστήματος αντιστέκονται σθεναρά, ας υιοθετηθεί στρατηγική “εναλλακτικής προσέγγισης” (strategy of the idirect approach), όπως στρατιωτικά περιέγραψε ο μεγάλος ιστορικός και θεωρητικός Sir Basil Henry Liddell Hart για τον στρατιωτικό τομέα.
Η λογική της οποίας όμως έχει εφαρμογή παντού… Όπως άλλωστε τα διδάγματα κορυφαίων “δασκάλων” της στρατηγικής. Από τον Έλληνα Θουκυδίδη, στον Κινέζο Σουν Τζου και τον Πρώσο Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Σε απλά ελληνικά, η στρατηγική αυτή μεταφράζεται σε “φαντασία” και “δημιουργικότητα”.
