 |
| Alexas_Fotos / pixabay |
Στέλιος Φενέκος
Έχουν γραφτεί άρθρα επί άρθρων που εξηγούν πλήρως το Νομικό πλαίσιο, κι εγώ προσωπικά έχω ασχοληθεί σε πανεπιστημιακό επίπεδο στις ΗΠΑ, με μεταπτυχιακή εργασία επί του θέματος της απεργίας πείνας
Συνεπώς παρέλκει να ξαναπώ όσα έχουν λεχθεί.
Στην περίπτωση Κουφοντίνα είναι γεγονός ότι έγιναν λάθη από πλευράς του διοικητικού σωφρονιστικού συστήματος, που τα εκμεταλλεύθηκε ο Κουφοντίνας και ξεκίνησε την απεργία πείνας, αν και οπωσδήποτε ξεκίνησε την απεργία του πριν η ιδεοληπτική συνήγορός του κινηθεί εντός των δυνατοτήτων που δίνονται από τον νόμο, για να εξετασθεί η περίπτωσή του από δικαστική αρχή.
Άκουσα πολλά κυβερνητικά, και μη κυβερνητικά στελέχη να τοποθετούνται με πολλές διαφορετικές θεωρήσεις κάποιοι, η υφυπουργός δικαιοσύνης (αν και νομικός, από την οποία θα περίμενε κανείς μια πιο μετριοπαθή ρητορική) εμφανίζεται σκληρή και αδιάλλακτη, χωρίς να λαμβάνει υπ΄ όψιν όλα τα κεφάλαια του ανθρωπιστικού δικαίου αλλά και τις θετικές υποχρεώσεις του κράτους έναντι κάθε πολίτη, όπως προκύπτουν από την ΕΣΔΑ αλλά και τον Σωφρονιστικό μας Κώδικα.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να δώσουν πολιτικό χαρακτήρα στην όλη υπόθεση, ξεχνώντας ότι ο Κουφοντίνας δολοφόνησε εν ψυχρώ και με μεθοδικότητα 11 ανθρώπους και ακόμη χειρότερα, ότι εμφανίζεται σήμερα αμετανόητος για τις πράξεις του.
Από την άλλη πλευρά τα στελέχη της κυβέρνησης που τοποθετούνται με ιδεολογικό-πολιτικό πρόσημο, κάνουν το λάθος να συγκρούονται ιδεολογικο-πολιτικά πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τεράστιο λάθος.
Το ζήτημα ήταν καθαρά νομικό, αφορούσε την δικαιοσύνη και τις λειτουργίες της και έτσι έπρεπε να αντιμετωπισθεί εξ αρχής. Όπως αντιμετωπίσθηκε και η προηγούμενη απεργία πείνας που έκανε το 2005.
Σήμερα δυστυχώς, το θέμα πλέον έχει ξεφύγει από το ακραιφνώς νομικό επίπεδο. Δεν είναι πλέον καθαρά νομικό και έχει αναδειχθεί σε μείζονα πολιτική αντιπαράθεση!
Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι η οιαδήποτε απόφαση δικαστικού οργάνου που εγκρίνει το αίτημά του θα εκληφθεί ως υποχώρηση του κράτους σε εκβιασμό και σε πολιτική-ιδεολογική νίκη για τους υποστηρικτές του, ενώ σε αντίθετη περίπτωση (εάν δεν εγκριθεί), ως χειραγώγηση της δικαιοσύνης με εκδικητική συμπεριφορά του κράτους προς τον Κουφοντίνα, οδηγώντας τον έτσι στον θάνατο για να απαλλαγεί από αυτόν.
Δηλαδή έχουμε φθάσει σε σημείο ηρωοποίησης ενός στυγνού και αμετανόητου δολοφόνου (Κάποιοι πρότειναν και όνομα πλατείας με το όνομά του).
Εφόσον λοιπόν έχει αναδειχθεί σε μείζονα πολιτική αντιπαράθεση, η θέση μου είναι ότι ήρθε η ώρα του πρωθυπουργού.
1. Θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη, να βγάλει την δικαιοσύνη από την δύσκολη θέση (με διοικητικά μέτρα), να αποκαταστήσει την αμετροέπεια των κυβερνητικών και μη στελεχών (που βιάστηκαν να μιλήσουν ανεξέλεγκτα και έθεσαν εσφαλμένα ιδεολογικο-πολιτικά διλήμματα), και να ακυρώσει την προσπάθεια εκμετάλλευσης και ηρωοποίησης που γίνεται από κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και από τους οιουσδήποτε υποστηρικτές του Κουφοντίνα.
2. Να διατάξει την μεταφορά του σε νοσοκομείο αρχικά για να ανακάμψει, προκειμένου στη συνέχεια να μεταφερθεί σε σωφρονιστικό ίδρυμα που να έχει καλές συνθήκες κράτησης (φως, πράσινο και ουρανό –αυτό ήταν πάντα το αίτημά του), οπωσδήποτε όχι πλέον στον Κορυδαλλό (για να μην εκληφθεί ως υποχώρηση), να προβάλει τις θετικές υποχρεώσεις του κράτους με ισονομία προς κάθε πολίτη και με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον σεβασμό στην ζωή ακόμη κι ενός κατά συρροή δολοφόνου και να δώσει εντολή στον αρμόδιο Υπουργό για βελτίωση των διοικητικών διαδικασιών αλλά και της νομοθεσίας, που αφορά το σωφρονιστικό μας σύστημα.
Η «κοινωνία αξιών» έχει υποβάλει επίσημα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ολόκληρη μελέτη για τον εκσυγχρονισμό του σωφρονιστικού μας συστήματος με τίτλο «Αριστοτέλης Οικονόμου» προς τιμή του Δικαστικού που πρώτος έκανε τιτάνιες προσπάθειες για εκσυγχρονισμό του σωφρονιστικού μας συστήματος.