Από: anoixtoparathyro.gr
Η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι κάτι παραπάνω: εκλεγμένη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ως αρχηγός του κράτους είναι υποχρεωμένη να κινείται στο δημόσιο χώρο με ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο που συμπεριλαμβάνει και την ενδυμασία της.
Συνεπώς το παραβιάζει, ή έστω το παρακάμπτει, όταν πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη Ρόδο φορώντας σπορ παπούτσια -πανάκριβης μάρκας.
Όσο οικεία και να αισθάνεται πλέον με το ρόλο της δεν μπορεί να αγνοεί κάποιους κανόνες που αφορούν τη συμβολική πλευρά του αξιώματος της. Το κάνει όμως σταθερά.
Η πρώτη εκδήλωση «χαλαρής» διάθεσης για την προεδρία της Δημοκρατίας εκδηλώθηκε όταν έδωσε στον Πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη, που την πρότεινε, ένα παραπλανητικό βιογραφικό για να την παρουσιάσει, με ιδιότητες που δεν είχε. Π.χ. διεθνές κύρος και σπουδαία επιστημονική κατάρτιση.
Ακολούθησε η απόφαση της να ζήσει οικογενειακά στο Προεδρικό Μέγαρο. Δεν είναι παράνομο, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει. Αλλά δεν το είχε κάνει ουδείς εκ των προκατόχων της εκτός από την οικογένεια Σαρτζετάκη.
Όπως ο τότε πρόεδρος είχε προσλάβει υπάλληλο τη σύζυγό του, η σημερινή κάτοχος του αξιώματος, άλλαξε τον Κανονισμό της Προεδρίας, για να διορίσει τον σύντροφό της άμισθο… νομικό σύμβουλό της. Δημιουργώντας προϋποθέσεις για ένα είδος -παραεξουσίας. Με την ευκαιρία προσέλαβε και άμισθη σύμβουλο δημοσίων σχέσεων.
Αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι σπουδαία. Η δημοφιλία της παραμένει χαμηλή. Καμία σχέση με τη γενική αποδοχή του Παυλόπουλου, του Παπούλια και του Στεφανόπουλου.
Όπως χαμηλός είναι και ο θεσμικός ρόλος της. Ο Μητσοτάκης δεν διακινδυνεύει να ζητήσει τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία της. Και όπως λέγεται δεν εγκρίνει και την επικοινωνία με ομολόγους της στην Ευρώπη.
Σε κάθε περίπτωση όμως το πρωτόκολλο έχει τη σημασία του. Οι αρχηγοί κρατών το τηρούν σχολαστικά όχι γιατί είναι τυπολάτρες ή ξεπερασμένοι. Υπάρχουν κάποιοι συμβολισμοί που δεν αλλάζουν στο τελετουργικό της δημόσιας εμφάνισης όσων εκπροσωπούν κορυφαίους θεσμούς.
Η σημερινή πρόεδρος δείχνει να είχε τη δική της αντίληψη. Π.χ.
επιβάλλει το «Κατερίνα» αντί «Αικατερίνης» που γράφει η ταυτότητά της.
Αλλά τύποι έχουν την ουσία τους και πρέπει να τηρούνται. Δεν είναι θέμα
«απλότητας», αλλά σεβασμού σε καθιερωμένα που ισχύουν για όλους.