Freepen.gr - Το Ιράκ γίνεται γρήγορα σημαντικό σημείο τριβής μεταξύ των περιφερειακών αντιπάλων, Τουρκίας και Ιράν, ανέφεραν το Σάββατο οι αναλυτές Βάλι Γκολμοχαμάντι και Χαμιντρέζα Αζίζι.
Ρόιτερς
Οι δύο χώρες αγωνίζονται για ισχυρότερες θέσεις στο γειτονικό Ιράκ εν μέσω μιας προσπάθειας για μεγαλύτερη επιρροή καθώς η Τουρκία αυξάνει την στρατιωτική παρουσία της στο βορρά της χώρας με στόχο να αντιμετωπίσει την απειλή που αναφέρει ότι θέτει το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), έγραψεαν οι προαναφερθέντες για το National Interest.
Μια διπλωματική κρίση που ξέσπασε μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν ο Πρέσβης του Ιράν στη Βαγδάτη, Iraj Masjedi, απέρριψε τις τουρκικές στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ.
Η δήλωση ώθησε και τις δύο χώρες να καλέσουν τους αντίστοιχους πρεσβευτές για εξηγήσεις για μια σειρά δηλώσεων που κατηγορούν τον άλλο για παραβίαση των συνόρων του Ιράκ. Ο ίδιος ο πρεσβευτής της Τουρκίας στο Ιράκ δήλωσε στο Twitter ότι το Ιράν δεν ήταν σε θέση να μιλήσει στην Τουρκία για να παρεμβαίνει πέρα από τα σύνορά της.
Ενώ μπορεί να φαίνεται ότι οι δύο χώρες έχουν διαφορετική προσέγγιση με τους Κούρδους μαχητές, αναφέρει το άρθρο, το πραγματικό ζήτημα έχει να κάνει με την αντιληπτή μείωση της επιρροής του Ιράν στο Ιράκ.
"Οι εκτεταμένες δημόσιες διαμαρτυρίες στο Ιράκ στα τέλη του 2019 κατά του ρόλου του Ιράν ήταν το πρώτο σημαντικό σημάδι αυτής του καθοδικού σπιράλ και η δολοφονία του Διοικητή της δύναμης Quds του Ιράν Qassem Soleimani ήταν το πιο σοβαρό πλήγμα στην επιρροή της Τεχεράνης", έγραψαν οι Γκολμοχαμάντι και Αζίζι.
Αυτό μπορεί να ώθησε τους Τούρκους ηγέτες να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος ήταν "ώριμος για τον περιορισμό της ιρανικής επιρροής και την αποκατάσταση του ιστορικού ρόλου της Τουρκίας στο Ιράκ", πρόσθεσαν οι δύο αναλυτές, σημειώνοντας ότι η Άγκυρα δεν φαίνεται να επιδιώκει αντιπαράθεση με το Ιράν στο Ιράκ, αλλά μάλλον "να εκμεταλλευτεί το σημερινό κενό εξουσίας της χώρας για να ενισχύσει τη στρατηγική μόχλευση της στην περιοχή".’
Η τρέχουσα τροχιά συνεπάγεται τον "κίνδυνο μιας ανεπιθύμητης σύγκρουσης μεταξύ των δύο πλευρών", ανέφεραν οι αναλυτές, επισημαίνοντας το παράδειγμα της Συρίας, όπου μια "αδυσώπητη ιρανική και τουρκική προσέγγιση προς τις πραγματικές ή αντιληπτές ζώνες επιρροής τους θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε κλιμάκωση, εάν ένα από τα μέρη αποφασίσει να αμφισβητήσει τα συμφέροντα του άλλου".