Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Αφού, η ίδια σήμανε το τέλος της κυριαρχίας της, αποφασίζοντας να μη διεκδικήσει εκ νέου την αρχηγία της “Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Γερμανίας” (CDU) στο συνέδριο του κόμματός της, που πραγματοποιήθηκε στις 6-9 Δεκεμβρίου 2018 στο Αμβούργο. Μια αρχηγία που κατείχε από τις 10 Απριλίου 2000 και η οποία έληξε στις 7 Δεκεμβρίου 2018, όταν και αντικαταστάθηκε από την Άνεγκρετ Κραμπ – Κάρενμπαουερ.
Έτσι αυτή η επιλογή της να μην διεκδικήσει εκ νέου την αρχηγία του κόμματος CDU, αυτόματα σήμανε και την λήξη της “σιδεράς εποχής” της ως Καγκελάριος της Γερμανίας, αφού είχε δηλώσει η ίδια, πως:
“Για μένα τα δύο αξιώματα, της Καγκελαρίου και της Προέδρου του κόμματος πάνε μαζί, ώστε να εξασφαλίζεται η σταθερότητα της κυβέρνησης”.
Δίπλα στον Λόταρ ντε Μεζιέρ, τελευταίο Πρωθυπουργό της Ανατολικής Γερμανίας, τον Αύγουστο του 1990…
“Βίαια” αποχώρησαν από την Προεδρία του CDU την Άνγκελα Μέρκελ…
Βέβαια, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η υπερφιλόδοξη Άνγκελα Μέρκελ “κουράστηκε” και θέλησε να αποχωρήσει για να ξεκουραστεί; Ποιος ηγέτης κράτους που μετατράπηκε σε καθεστωτικό ηγέτη αυτού του κράτους, βλέπει με καλό μάτι την πιθανή “συνταξιοδότησή” του;
Πιστεύω κανένας, γιατί η Εξουσία είναι γλυκιά και ουδείς την απεμπολεί χωρίς λόγο.
Απλά, απλούστατα, δημιουργήθηκε εκείνη την εποχή μια μεγάλη πολιτική φθορά της Άνγκελα Μέρκελ, μετά από ένα καταστροφικό αποτέλεσμα για το CDU στις τοπικές εκλογές του κεντρικού κρατιδίου Έσση της Γερμανίας, με πρωτεύουσα την αριστοκρατική πόλη Βίζμπαντεν, παρ΄ ότι η μεγαλύτερη πόλη του κρατιδίου είναι η Φρανκφούρτη, όπου οι Χριστιανοδημοκράτες έχασαν 11,3 μονάδες σε σχέση με το 2013 και περιορίστηκαν στο 27%, που είναι το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα που είχε πετύχει το CDU στο εν λόγω κρατίδιο τα τελευταία 50 χρόνια. Αλλά και στο κρατίδιο της Βαυαρίας, με πρωτεύουσα το πλούσιο Μόναχο, την ίδια εποχή (2018) το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, αφού το κόμμα απώλεσε 10,5 μονάδες (37,2%) σε σχέση με το 2013 όταν το CDU είχε λάβει 47,7%.
Τότε υπήρξαν πολλοί “Χριστιανοδημοκράτες” που μίλαγαν ότι ήταν επιβεβλημένη η αλλαγή στην ηγεσία του κόμματος.
Υπό αυτήν την πρωτοφανή πίεση η Άνγκελα Μέρκελ αναγκάστηκε να “παραδώσει” το κόμμα στην Άνεγκρετ Κραμπ – Κάρενμπαουερ (7 Δεκεμβρίου 2018 – 16 Ιανουαρίου 2021).
Ωστόσο οι πληροφορίες μας λέγουν, ότι η Άγκελα Μέρκελ προσπάθησε να επανακάμψει, αλλά την πρόλαβε η επιδημία του κορωνοϊού και η άθλια αντιμετώπισή της εκ μέρους της και η οποία επέφερε στο CDU κρίση και εσωστρέφεια.
Την Μέρκελ την “τρώει” ο κορωνοϊός και η οσμή σκανδάλων…
Για τον λόγο αυτό, στις 16 Ιανουαρίου 2021 στην θέση του Προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος εξελέγη ο Άρμιν Λάσετ, που θα προσπαθήσει να βγάλει το CDU πάλι πρώτο κόμμα στις προσεχείς γενικές εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου 2021.
Αλλά αυτός ο εσωτερικός καταλογισμός ευθυνών για την ανεπαρκή αντιμετώπιση του κορωνοϊού από την Γερμανίδα Καγκελάριο, αποδείχτηκε την περασμένη Κυριακή, όταν το CDU της Άνγκελα Μέρκελ υπέστη βαριά ήττα σε δύο ακόμη κρατίδια της Γερμανίας καταγράφοντας τα χαμηλότερα ποσοστά μεταπολεμικά. Αυτά τα κρατίδια είναι της Βάδης – Βυρτεμβέργης, με πρωτεύουσα τη Στουτγάρδη και της Ρηνανίας Παλατινάτο, με πρωτεύουσα την πόλη Μάιντς.
Αλλά η πολιτική ραγδαία φθορά της Άνγκελα Μέρκελ συντελέστηκε επίσης, λόγω του ότι το “αδελφό” κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας (CSU) με το κόμμα της Μέρκελ (CDU), βρέθηκε στη δίνη σκανδάλων δωροληψίας από βουλευτές του. Και οι οποίοι φέρονται να έχουν εισπράξει προμήθειες πολλών χιλιάδων ευρώ, προκειμένου να μεσολαβήσουν ώστε να αγοραστούν μάσκες προστασίας, από κυβερνήσεις γερμανικών κρατιδίων αλλά και από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Νέα μεταναστευτική Συμφωνία Γερμανίας – Τουρκίας με απούσα την Ελλάδα…
Έτσι επιβεβαιώνεται αυτό που πολλάκις σας έχω επισημάνει, πως δηλαδή οι εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι ραγδαίες. Όπως άλλωστε επιβεβαιώνονται οι υψηλής διαβάθμισης πληροφορίες πηγών μου που μου αναφέρουν ότι σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η συντριπτική ήττα της Μέρκελ στις εκλογές των δυο αναφερομένων παραπάνω κρατιδίων της Γερμανίας.
Ωστόσο παρ΄ ότι η Άνγκελα Μέρκελ μας “εγκαταλείπει”, εν τούτοις επιθυμεί στο επόμενο εξάμηνο να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο εναντίον της Ελλάδος και υπέρ της Τουρκίας.
Στο σημείο αυτό θα παρακαλούσα να θυμηθούμε απόσπασμα των όσων έγραφα την Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021:
«Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 18 Μαρτίου 2016 επικυρώθηκε από τους αρχηγούς κρατών – μελών της, η Συμφωνία Γερμανίας – Τουρκίας για το μεταναστευτικό. Όπου ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ζητούσαν να παρακολουθηθεί στενά η τήρηση αυτής της Συμφωνίας. Μια Συμφωνία για την οποία ομιλητές κρατών – μελών εξέφρασαν επιφυλάξεις κατά πόσον είναι ή όχι “ασφαλής χώρα” η Τουρκία. Όπως επίσης (τότε), κράτη – μέλη αμφισβήτησαν κατά πόσο θα ήταν λειτουργική αυτή η Συμφωνία και κατά πόσο θα την τηρούσε η Τουρκία.
Πέντε χρόνια μετά, αυτή η Συμφωνία δεν τηρήθηκε ποτέ, με ευθύνη όχι της Τουρκίας, αλλά της Γερμανίας. Αφού ουδέποτε άσκησε πίεση η Άγκελα Μέρκελ στον Ρ. Τ. Ερντογάν για την τήρησή της και η μη τήρηση της Συμφωνίας είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να γίνει “αποθήκη ψυχών”, και με την ανοχή βεβαίως της προηγούμενης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά και της σημερινής της ΝΔ. Έτσι οι προσωρινώς “φιλοξενούμενοι” παράνομοι μετανάστες καθίστανται “μόνιμοι” κάτοικοι στην χώρα μας, αλλάζοντας την εθνοτική της σύσταση. Μια “κυβερνητική αδιαφορία” που μπορεί σε βάθος χρόνου να στοιχίσει στην Πατρίδα μείωση και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Έτσι ενώ η φιλότουρκη Γερμανία φέρει ακεραία την ευθύνη της μη τήρησης της Συμφωνίας του 2016 εις βάρος της Ελλάδος, μαθαίνουμε εσχάτως ότι θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για μια νέα Συμφωνία μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας για το “μεταναστευτικό”. Σε αυτές τις διαβουλεύσεις μαθαίνουμε πως δεν έχει προσκληθεί η Ελλάδα. Αφού υπάρχει ο γερμανικός ισχυρισμός ότι στο Συμβούλιο της ΕΕ στις 25 Μαρτίου 2021 θα συζητηθούν στο σύνολό τους τα ζητήματα ΕΕ και Τουρκίας. Ωστόσο, μαθαίνουμε ότι η Άγκελα Μέρκελ είχε τηλεδιάσκεψη για τη νέα μεταναστευτική Συμφωνία με τον Τούρκο “Σουλτάνο” στις 5 Μαρτίου 2021.
Θα θέλαμε όμως να ξέρουμε, ενημερώθηκε από την Γερμανίδα Καγκελάριο ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για το περιεχόμενο αυτής της συζήτησης; Ή για άλλη μια φορά αποφασίζουν οι Γερμανοί για εμάς, αλλά χωρίς εμάς;
Αρκείται ο κ. Μητσοτάκης στη δήλωση του επίσης φιλότουρκου Γερμανού κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφεν Ζάιμπερτ, πως “Μια δήλωση της ΕΕ εκπροσωπεί όλα τα κράτη – μέλη της έναντι ενός τρίτου;”. Του κ. Στέφεν Ζάιμπερτ, ο οποίος κατά το παρελθόν είχε επιρρίψει ευθύνες στην Ελλάδα για το “προσφυγικό”;
Αλλά την Ελλάδα “καρφώνει” και η γερμανική καθημερινή εφημερίδα Die Welt, η οποία καταλογίζει αποτυχία της ελληνικής πλευράς, ώστε να απελάσουν σύντομα άτομα χωρίς δικαίωμα ασύλου…
Φέρνοντας παλαιότερα στη δημοσιότητα ένα συγκλονιστικό στοιχείο, πως:
«Από τον Απρίλιο του 2016 μέχρι τον Αύγουστο επαναπροωθήθηκαν στο πλαίσιο της προσφυγικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας μόλις 1.907 παράτυποι μετανάστες, ενώ στο ίδιο διάστημα πέρασαν από τα τουρκικά παράλια στην Ελλάδα σχεδόν 110.000 μετανάστες σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Κατά συνέπεια, μόνο ένας από 50 επιβαίνοντες στα πλοιάρια επέστρεψε στην Τουρκία».
Πριν αποχωρήσει η Μέρκελ, θέλει να μας οδηγήσει στη Χάγη και να αποστρατικοποιηθούν τα νησιά μας…
Όμως βλέπετε, ότι ο χρόνος πιέζει την κ. Μέρκελ. Δεν είναι μόνο η Νέα Συμφωνία με την Τουρκία που θέλει να ανανεώσει προς όφελος της Γερμανίας και της Τουρκίας, παρ΄ ότι η γερμανική πλευρά διά του στόματος του κυβερνητικού της εκπροσώπου προσπαθεί να μας πείσει ότι θα είναι και προς όφελος της Ελλάδος. Άλλωστε το όφελος για την Ελλάδα από τη Συμφωνία του 2016 το βλέπουμε καθημερινά πέντε χρόνια τώρα.
Έτσι η Καγκελαρία του Βερολίνου θέλει πριν εκπνεύσει αυτό το τελευταίο εξάμηνο της παντοκρατορίας της να ωφελήσει την χώρα της και την Τουρκία.
Επίσης επιζητά διακαώς και γι΄ αυτό η γερμανική πίεση στην ελληνική κυβέρνηση θα ενταθεί ιδιαίτερα, ώστε να οδηγηθούμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για επίλυση όλων των ζητημάτων που θέτει η Τουρκία και που ενισχύεται αυτή προδοτική πολιτική και από πολλούς Ελληνόφωνους της Πατρίδος μας, αλλά και βεβαίως να γίνει αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου Πελάγους, προκειμένου να διευκολυνθεί το έργο του ισλαμοφασίστα άρπαγα Τούρκου Ρ. Τ. Ερντογάν.
Τι γυρεύει η “κότα” στο παζάρι της “αλεπούς”;
Σε αυτό το νοσηρό κλίμα η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τις διερευνητικές συζητήσεις με τον Τούρκο ταραχοποιό. Αυτόν που δεν σέβεται τι Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες.
Έτσι μετά την ολοκλήρωση στην Αθήνα των διαβουλεύσεων Ελλάδος – Τουρκίας, ο θρασύτατος εν πολλοίς ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου υπέβαλε αίτημα συνάντησης με τον ομόλογό του Νίκο Δένδια. Μια συνάντηση που όπως πληροφορούμαστε θα πραγματοποιηθεί στις 14 Απριλίου 2021.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον κ. Νίκο Δένδια. Έχει χρόνο για χάσιμο; Πιστεύει ότι μπορεί να συμμορφωθεί ο προκλητικός Τούρκος και η συζήτηση να περιοριστεί στα ζητήματα που δέχεται προς συζήτηση η ελληνική πλευρά;
Ευχόμαστε ο κ. Νίκος Δένδιας να μην άλλαξε “στρατόπεδο”.
Να εξακολουθεί να πιστεύει ότι, με την Τουρκία υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, αφού δεν αποδέχεται το νομικό πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου των θαλασσών (Σύμβαση του ΟΗΕ – UNCLOS) όπου ορίζεται το δικαίωμά μας στην άμεση επέκταση των χωρικών μας υδάτων (και) στο Αιγαίο Πέλαγος από τα 6 στα 12 ν.μ. και τα οποία παραπάνω αποτελούν μέρος του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Πάμε εκλογές 23 Μαΐου 2021;
Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πανθομολογούμενο ότι δέχεται μεγάλες εσωκομματικές πιέσεις για άμεση διπλή προσφυγή σε εκλογές. Τώρα που ακόμη – όπως εκτιμούν στη ΝΔ – έχουν το πάνω χέρι.
Όμως είναι σίγουρο πώς η προσφυγή ή όχι στις κάλπες είναι στο “χέρι” του Πρωθυπουργού;
Αφού όπως με πληροφορεί πηγή μου, η Καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ διαμήνυσε στον Έλληνα Πρωθυπουργό, πως επιθυμία της είναι να γίνει ελληνική προσφυγή στη Χάγη και ακολούθως στις 29 Απριλίου 2021να κλείσει η Βουλή των Ελλήνων και να οριστεί ημέρα των εκλογών η 23η Μαΐου 2021.
Στην ερώτησή μου, αν έχουν “κλειδώσει” αυτές οι ημερομηνίες, η απάντηση ήταν η εξής:
Η πολιτική κατάσταση σε Ελλάδα και Γερμανία είναι σαν ένας βούρκος κινούμενης άμμου. Όλα μπορούν να αλλάξουν από ώρα σε ώρα, όχι από ημέρα σε ημέρα.
Μετά τα παραπάνω, οψόμεθα.