Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Ανάλυση
Επειδή το σύστημα στηρίζεται στην ανάπτυξη, δηλαδή στην άνοδο του ΑΕΠ, είναι σωστό να γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνει «ανάπτυξη» – κυρίως όμως ποια είναι η διαφορά της από τη βιώσιμη ανάπτυξη που θα έπρεπε να επιδιώκουμε ως κοινωνίες. Στα πλαίσια αυτά, ανάπτυξη «παράγεται» όταν χιλιάδες φορτηγά είναι σταματημένα σε ένα μποτιλιάρισμα, καίγοντας τόνους πετρελαίου – γεγονός που αυξάνει την κατανάλωση καυσίμων, οπότε το ΑΕΠ. Αντίθετα, όταν λόγω του Covid εργαζόμαστε από το σπίτι, δεν καταναλώνουμε βενζίνη για να φτάσουμε στο γραφείο μας – οπότε παράγουμε ύφεση, μέσω της χαμηλότερης κατανάλωσης.
Από την άλλη πλευρά, όταν εμβολιαζόμαστε για τον Covid, τότε καταναλώνουμε αυξάνοντας το ΑΕΠ – όπως επίσης όταν αντί να αντικαταστήσουμε ένα ανταλλακτικό της τηλεόρασης μας που κάηκε δαπανώντας 10 €, αγοράζουμε μία καινούργια. Το ίδιο συμβαίνει όταν η κυβέρνηση επιδοτεί τους ανθρώπους που μένουν σπίτι επειδή κλείδωσε τα καταστήματα που εργάζονται – γεγονός που σημαίνει πως τα 24 δις € που δαπανήθηκαν με δανεικά το 2020 αυξάνοντας το έλλειμμα και το χρέος, «παρήγαγαν» ανάπτυξη (ανάλυση). Ταυτόχρονα τα μέτρα μείωσαν την ανεργία, παρά την ύφεση και τα κλειδώματα – με έναν τρόπο που φυσικά δεν είναι βιώσιμος, αφού δεν μπορεί να διαρκέσουν η σπατάλη και τα δωρεάν χρήματα για πάντα.
Συνεχίζοντας, όταν ξεπουληθεί η Εγνατία Οδός έναντι 1,5 δις € παρά το ότι μας κόστισε 6 δις € που τότε προστέθηκαν στην ανάπτυξη, άρα με ζημία 4,5 δις € συν τα έσοδα που θα χαθούν αφού είναι κερδοφόρα, με την υποχρέωση αυτών που θα την εξαγοράσουν να επενδύσουν κάποια ποσά, θα έχουμε ανάπτυξη αντίστοιχη των ποσών που θα επενδυθούν – μη βιώσιμη όμως, αφού θα έχει ξεπουληθεί και δεν θα μπορεί να επαναληφθεί το ίδιο στο μέλλον.
Το ίδιο με τη Fraport που εξαγόρασε τα 14 αεροδρόμια μας με μία εξευτελιστική τιμή, με τη χρηματοδότηση της από τις ελληνικές τράπεζες και με μία σκανδαλώδη σύμβαση (ανάλυση) – με την υποχρέωση να επενδύσει στην ανακαίνιση τους που αυξάνει το ΑΕΠ, αλλά με χρήματα που προήλθαν από τα ευρωπαϊκά ΕΣΠΑ που δικαιούταν η Ελλάδα!
Από την άλλη πλευρά, ο τουρισμός τροφοδοτεί την ανάπτυξη, ακόμη και αν τα ξενοδοχεία νοικιάζουν τα δωμάτια τους με ζημία ή όταν καταστρέφει τις υποδομές μας – αρκεί τα έσοδα να είναι μεγαλύτερα από το προηγούμενο έτος, ενώ η ανανέωση των υποδομών μπορεί να αυξάνει τα χρέη μας, αλλά προσθέτει ΑΕΠ. Ως εκ τούτου η ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη – αφού αργά ή γρήγορα τα ξενοδοχεία χρεοκοπούν, ενώ το κράτος δεν μπορεί να δανείζεται επ’ άπειρον. Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση μας έχει εντελώς διαστρεβλωμένες αντιλήψεις – όπως διαπιστώσαμε από τον υπουργό ανάπτυξης, λέγοντας του τα παρακάτω:
.
“H σπατάλη συνεχίζεται, σαν να μην υπάρχει αύριο – υπό τη στρεβλή αντίληψη πως όσο μας δανείζουν, θα τα παίρνουμε, αδιαφορώντας για τα ελλείμματα και για τα χρέη.
Αυτό φάνηκε άλλωστε και από τους τελευταίους ισχυρισμούς του υπουργού ανάπτυξης – σύμφωνα με τους οποίους το ύψος του δανεισμού μας δεν έχει σημασία, αλλά μόνο οι τόκοι εξυπηρέτησης του. Αν είναι δυνατόν!
Σημειώνοντας εδώ πως η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια, φαίνεται πως δυστυχώς δεν γνωρίζει το αυτονόητο – πως η εξυπηρέτηση ενός δανείου δεν αφορά μόνο τους τόκους, αλλά και τις δόσεις, τα χρεολύσια.
Επομένως ασφαλώς έχει σημασία το ύψος του δανεισμού – σημειώνοντας πως η εξυπηρέτηση του χρέους, από 10% του ΑΕΠ που ήταν το 2019, θα εκτοξευθεί στο 15% έως το 2040, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Ο κ. υπουργός ισχυρίσθηκε επίσης πως το χρέος ως προς το ΑΕΠ φαίνεται υψηλό, από 127% το 2009 στο 210% σήμερα, επειδή μειώθηκε το ΑΕΠ. Γιατί όμως μειώθηκε το ΑΕΠ;
Προφανώς εξαιτίας του χρέους και των ελλειμμάτων, λόγω των οποίων υποχρεωθήκαμε σε μείωση των δαπανών και σε αύξηση των φόρων – με αποτέλεσμα την κατάρρευση του ΑΕΠ μας από τα 240 δις € στα 165 δις € σήμερα, καθώς επίσης την εξαθλίωση των Ελλήνων.
Όσο για το PSI που υπερηφανεύθηκε πως το ψήφισε (ανάλυση), όπως άλλωστε υπερηφανευόταν για το κλείσιμο των νοσοκομείων, είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει πως ήταν έγκλημα η υποθήκευση της Ελλάδας στους δανειστές και η μετατροπή της σε μία κατεχόμενη αποικία; Ξέχασε πως ο συγκυβερνήτης, ο κ. Βενιζέλος, είχε ισχυρισθεί πως το δημόσιο χρέος μας το 2020 θα ήταν στο 120% του ΑΕΠ, για να δικαιολογήσει την προδοσία της χώρας;
H Βουλή δεν είναι τηλεόραση, για να βαφτίζει κανείς το μαύρο άσπρο για εντυπώσεις – αν και μιλώντας οικονομικά με τον υπουργό, είναι σαν να κλέβει κανείς εκκλησία. Αλήθεια, έτσι σκέφτεται για τη δική του επιχείρηση; Πως δηλαδή δεν είναι σημαντικά τα αυξανόμενα χρέη και οι ζημίες της, αλλά μόνο οι δυνατότητες δανεισμού και το επιτόκιο της;
Δεν καταλαβαίνει πως θα μας ζητηθούν ξανά ανταλλάγματα, όπως η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, έναντι της επιμήκυνσης των 96 δις € για μετά το 2032; Απέναντι στην Τουρκία στο Αιγαίο, τη σύμμαχο των Γερμανών αυτή τη φορά;
Έχουν άδικο να μας θεωρούν, όταν έχουμε αυτές τις αντιλήψεις οι ξένοι εθελόδουλους, ως οπαδούς της πολιτικής της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας; Δεν θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, αντί να θριαμβολογούμε;
Φαίνεται πως αυτή είναι η λογική του δανεισμού του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας – το οποίο είχε δάνεια ύψους 308 εκ. € το 2019, τόκους 34 εκ. € και έσοδα μόνο 11 εκ. €. Δεν υπάρχει πρόβλημα βέβαια, επειδή οι τράπεζες συνεχίζουν να τη δανείζουν – προφανώς έναντι ανταλλαγμάτων. Δεν δρομολογήσαμε εμείς το Ηρακλής Ι και ΙΙ, ληστεύοντας ξανά τους Έλληνες.
Αυτές είναι οι αιτίες που βαδίζει η Ελλάδα από το κακό στο χειρότερο – κάτι που ασφαλώς δεν μπορεί να χαροποιεί κανέναν Έλληνα. Ελπίζουμε λοιπόν να συνετισθεί τόσο ο ίδιος, όσο και η κυβέρνηση του, παύοντας τη σπατάλη με δανεικά και τη στήριξη της κατανάλωσης, αντί της παραγωγής – πριν μας επιβληθεί ένα ακόμη πιο αυστηρό μνημόνιο, όπως δυστυχώς φαίνεται πολύ πιθανόν».
.
Περαιτέρω, στο καπιταλιστικό σύστημα ο βασικός μοχλός ανάπτυξης είναι το χρέος – γεγονός που σημαίνει πως μία χώρα με το υψηλότερο κόκκινο ιδιωτικό χρέος στην παγκόσμια ιστορία και με το μακράν μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρώπη, όπως η Ελλάδα, είναι αδύνατον να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο.
Εν προκειμένω, η μοναδική δυνατότητα της εάν δεν προβεί σε μία μεγάλη διαγραφή των χρεών της, αφού ως μέλος της Ευρωζώνης δεν μπορεί να τα μειώσει πληθωριστικά, είναι το ξεπούλημα της – δηλαδή, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος σε εξευτελιστικές τιμές, τόσο όσον αφορά το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε οι νέοι ιδιοκτήτες της να είναι σε θέση να δανείζονται, να επενδύουν, να χρεώνονται και να αναπτύσσεται η χώρα.
Τι σημαίνει όμως κάτι τέτοιο; Απλούστατα πως αφού ολοκληρωθεί η ληστεία των Ελλήνων, μεταξύ άλλων με το νέο πτωχευτικό νόμο έκτρωμα που προωθείται όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα (ανάλυση), η χώρα θα επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης – από την οποία όμως δεν θα έχουν καμία ωφέλεια οι ιθαγενείς, παραμένοντας σκλάβοι χρέους των νέων ιδιοκτητών της χώρας τους. Κάτι ανάλογο συνέβη στη Γουατεμάλα (ανάλυση), της οποίας τα ίχνη ακολουθούμε πιστά – πόσο μάλλον όταν δεν έχει αυξηθεί μόνο το δημόσιο χρέος στα 340 δις € συν τα 30 δις € των repos το 2020 αλλά, επίσης, το κόκκινο ιδιωτικό, κατά περίπου 20 δις € το 2020 στα 260 δις €, από 240 δις € προηγουμένως.
Όσοι έχουν την ψευδαίσθηση τώρα πως μπορεί η χώρα να αναπτυχθεί με αυτά τα χρέη, χωρίς να ξεπουληθεί, απλά εθελοτυφλούν – ενώ είναι εξοργιστική η υποκρισία της κυβέρνησης, σχετικά με τη στήριξη της ανάπτυξης από την επιδότηση των 19,4 δις € της ΕΕ. Ειδικότερα, εκτός του ότι το 38% θα δοθεί για πράσινα έργα και το 13% για ψηφιακά (γράφημα), δηλαδή πίσω στις χώρες που θα μας εξάγουν την τεχνολογία τους, η καθαρή επιδότηση δεν θα υπερβαίνει τα 10 δις € με δόσεις – αφού θα αυξηθεί η συμμετοχή μας στην ΕΕ, για να αποπληρωθεί το δάνειο των 750 δις € που θα συνάψει (πηγή).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθούν λύσεις σήμερα, έχοντας οδηγηθεί χωρίς λόγο σε μία δολοφονική παγίδα από τις κυβερνήσεις μας – οι οποίες υπηρετούν πιστά την εγχώρια κρατικοδίαιτη Ολιγαρχία που είναι απίστευτα άπατρις, ενδιαφερόμενη μόνο για τα συμφέροντα της. Οι δέκα-είκοσι παρασιτικές οικογένειες που απομυζούν αχόρταγα τους Έλληνες, δεν επέτρεψαν το 2010, το 2012 και το 2015 να δρομολογηθούν οι ενέργειες που θα έπρεπε, ούτε θα το επιτρέψουν ποτέ – ενώ προτιμούν να παραδώσουν τη μισή θαλάσσια κυριαρχία μας στην Τουρκία σε συνεργασία με τις δυνάμεις κατοχής, παρά να στηρίξουν την ανάκτηση της οικονομικής μας ανεξαρτησίας, χωρίς την οποία δεν νοείται εθνική κυριαρχία.
Αδιέξοδα και μονόδρομοι βέβαια δεν υπάρχουν για έναν αποφασισμένο λαό – κάτι που δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε σήμερα για τους Έλληνες που ανέχονται ακόμη και το παράλογο κλείδωμα της οικονομίας τους από μία αυτιστική κυβέρνηση (αυτιστική επειδή ασχολείται μόνο με τον Covid), με παράλογα μέτρα που καταστρέφουν τόσο την Υγεία, όσο και την Οικονομία. Όσον αφορά τον πολιτικό ηγέτη που λείπει κατά τους ισχυρισμούς ορισμένων και είναι απαραίτητος για να αντιδράσουν, θα όφειλαν να γνωρίζουν πως ανέκαθεν στην ιστορία, όταν ένας λαός ήταν ώριμος και πρόθυμος να αντισταθεί θυσιάζοντας τη βολή του, πάντοτε εμφανιζόταν ένας ηγέτης: ποτέ πριν.