Οι Κούρδοι, ο αγώνας τους και πως μπορεί να επηρεάσει τα ελληνοτουρκικά

Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κούρδων. Πως θα διαμορφώσει τις ισορροπίες στην Εγγύς Ανατολή και πως θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μια επιτυχής έκβασή του.

Από: militaire.gr - Γράφει ο Κωνσταντίνος Γιανναδάκης

Μέλος του ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ

Με αφορμή τον εορτασμό των 200 ετών από την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό ας κάνουμε μερικές συγκρίσεις με τον σημερινό αγώνα των Κούρδων. Το 1821 οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Πρωσία και Αυστρία καταδίκασαν την ελληνική εξέγερση. Όμως οι σφαγές του ελληνικού πληθυσμού από τους Οθωμανούς και το φιλελληνικό κίνημα που είχε αρχίσει να δημιουργείται στην Ευρώπη, καθώς και τα συμφέροντά τους στην περιοχή που είχαν αρχίσει να αλληλοσυγκρούονται και να αλλάζουν, μετέβαλαν την στάση τους, αντιμετωπίζοντας πλέον ευνοϊκά την προοπτική δημιουργίας ενός κυρίαρχου ελληνικού κράτους. Έτσι το 1827 Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν στο Λονδίνο συνθήκη που καλούσε τις δύο εμπόλεμες πλευρές να διαπραγματευτούν για την δημιουργία ενός αυτόνομου ελληνικού κράτους. Η υψηλή πύλη όμως ενθαρρυμένη από τις στρατιωτικές της νίκες απέρριψε την πρόταση. Τότε οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους με τη βία. Σχημάτισαν κοινή ναυτική δύναμη και υπό τους ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν κατέπλευσαν στην Πύλο. Στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου τον Οκτώβριο του 1827 κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, επιταχύνοντας τις εξελίξεις για την απελευθέρωση των Ελλήνων και την δημιουργία του νεότερου ελληνικού κράτους. (βλέπε εδώ). 

Όπως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τότε οι Έλληνες έτσι και στην σημερινή Τουρκία και την ευρύτερη Εγγύς Ανατολή, οι Κούρδοι διεξάγουν τον δικό τους εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Δυστυχώς γι’ αυτούς μέχρι σήμερα οι μεγάλες δυνάμεις δεν ευνοούν την δημιουργία ανεξάρτητού Κουρδικού κράτους. Τηρούν την στάση που τηρούσαν οι μεγάλες δυνάμεις το 1821 απέναντι στους Έλληνες. Αυτό φάνηκε καθαρά παλαιότερα με την συμφωνία Sykes – Picot το 1916 και μετέπειτα με τη Συμφωνία των Σεβρών το 1920, που ενώ προέβλεπαν την δημιουργία Κουρδικού κράτους τελικά ήρθε η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 που ανέστειλε τα όνειρα των Κούρδων για δικό τους κράτος. Το ζήτημα επανήλθε στην επικαιρότητα από το 2003 με τον πόλεμο των Αμερικανών στο Ιράκ. Οι Κούρδοι βοήθησαν τους Αμερικανούς και αυτοί τους επέτρεψαν μια μερική αυτονομία στο βόρειο Ιρακ. Αργότερα με τον πόλεμο στη Συρία, οι Κούρδοι της Συρίας βοήθησαν τους Αμερικανούς να αντιμετωπίσουν το ISIS και οι Αμερικανοί τους επέτρεψαν μια μερική αυτονομία στη βορειοανατολική Συρία (βλέπε εδώ).  Έτσι το βόρειο Ιρακ έγινε ο Μοριάς των Κούρδων και η βορειοανατολική Συρία έγινε η Ρούμελη.

 Όμως στις μέρες μας βρισκόμαστε ακόμη πριν από το 1827 των Κούρδων, δηλαδή στην ημερομηνία που θα είναι ώριμες οι συνθήκες για να συμβάλουν αποφασιστικά οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας στην δημιουργία του Κουρδικού κράτους. Βρισκόμαστε όμως στην προετοιμασία αυτής της ενέργειας. Και οι λόγοι είναι οι ακόλουθοι: 

Μέσα στην τρέχουσα δεκαετία η Κίνα θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ και θα γίνει η πρώτη οικονομική δύναμη του πλανήτη. Βασικός παράγοντας που θα την καθιερώσει ως την πρώτη οικονομική υπερδύναμη είναι το project One Belt One Road. Το σχέδιο αυτό αποσκοπεί στην δημιουργία υποδομών πάνω στον παλιό δρόμο του μεταξιού, μέσω των οποίων η Κίνα θα εξάγει στην Ευρώπη τα προϊόντα της, ασκώντας παράλληλα πολιτική επιρροή στις χώρες από τις οποίες περνάει ο νέος δρόμος του μεταξιού. Ήδη στο σχέδιο έχουν ενταχθεί περισσότερες από 40 χώρες, οι οποίες κινδυνεύουν να περάσουν στην πολιτική επιρροή της Κίνας, δεδομένου ότι τους χορηγεί δάνεια για να προχωρήσουν σε κατασκευές απαραίτητων υποδομών όπως λιμάνια, γέφυρες, δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας, βιομηχανικές υποδομές κτλ. Ήδη ο αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν βλέποντας τον κίνδυνο είπε ότι όσο είναι αυτός πρόεδρος η Κίνα δεν θα γίνει η πρώτη οικονομική υπερδύναμη και κάλεσε την Μεγάλη Βρετανία να δημιουργήσουν ένα project αντίστοιχο του κινεζικού Belt and Road. 

Θα πείτε τι δουλειά έχει το Belt and Road της Κίνας με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων. Έχει και παραέχει. Η Τουρκία ρέποντας προς τον ευρασιανισμό και κάνοντας όνειρα να γίνει μία από τις πέντε μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις τις επόμενες δεκαετίες έχει θορυβήσει τις ΗΠΑ. Αν η Τουρκία αφεθεί τώρα να ενσωματωθεί στον άξονα Κίνας, Ρωσίας, Ιραν, Πακιστάν, ο άξονας αυτός θα ενσωματώσει και όλες τις κεντροασιατικές δημοκρατίες και η Αμερική δεν θα έχει καμία επιρροή από τα παράλια της Μικράς Ασίας έως την νότια σινική θάλασσα. 

Όσον αφορά στην εγγύς Ανατολή η επιρροή του Ιράν στη Συρία και το Ιράκ, η παρουσία της Ρωσίας στη Συρία και οι επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας στη βόρεια Συρία και το βόρειο Ιράκ, προβάλουν για τις ΗΠΑ ως ιδανική τη στιγμή για τη δημιουργία του Κουρδισταν. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: 

• Δημιουργεί έναν ισχυρό σύμμαχο πάνω στον νέο δρόμο του μεταξιού αποκόπτοντας την ροή του. 
• Διαχωρίζει τον ενιαίο γεωπολιτικό χώρο μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας – Ιράν. 
• Μειώνει την επιρροή του Ιράν στη Συρία και το Ιράκ, ενισχύοντας την άμυνα του προστατευόμενου τους Ισραήλ.
• Δημιουργεί βάσεις στην καρδιά της ευρύτερης νέας Μέσης Ανατολής, ελέγχοντάς την αποτελεσματικά.
• Ελέγχει τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου που τροφοδοτούν την Ευρώπη. 
• Το σημαντικότερο, μικραίνει την Τουρκία επαναφέροντάς την στο δυτικό μαντρί δαρμένη και ταπεινωμένη, ώστε να ξεχάσει τα περί νεοοθωμανισμού και να ενταχθεί στο δυτικό σύστημα ασφαλείας ως ένα κοσμικό κράτος που σέβεται τους γείτονές του και λύνει τις όποιες διαφορές μόνο στη βάση του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας και όχι με το δίκαιο του ισχυρού.        

Η ώρα λοιπόν για τους Κούρδους, για την πραγματοποίηση της δικής τους «Ναυμαχίας του Ναυαρίνου» πλησιάζει και απλώς στην θέση της Ρωσίας θα είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες μαζί με την Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία θα επέμβουν για να επιτύχουν αίσιο τέλος στον δικό τους εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. 

Η Ελλάδα μόνο να ωφεληθεί έχει από μια τέτοια εξέλιξη. Μια μικρότερη Τουρκία, με κατεστραμμένο στρατό και οικονομία, χωρίς στρατηγικό βάθος, υπό την εποπτεία των μεγάλων δυνάμεων και με ένα ισχυρό κουρδικό κράτος πλέον στα ανατολικά της, δεν θα ξανασηκώσει κεφαλι, απαλλάσοντας την περιοχή από έναν βάρβαρο που το μόνο που έχει «προσφέρει» στην ανθρωπότητα είναι διαδοχικές γενοκτονίες και που αντί για Ιστορία έχει ποινικό μητρώο, όπως είχε πει ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής.