Από: Το Παρόν - Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
Κίνδυνος να χαθεί ο μπούσουλας στην Ανατολική Μεσόγειο και η Ελλάδα και η Κύπρος να σύρονται πίσω από τις πρωτοβουλίες των «συμμάχων»(!) στις τριμερείς συνεργασίες, κυρίως της Αιγύπτου και του Ισραήλ, δημιουργείται μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τις αποκαλύψεις για εναλλακτικές προτάσεις που παρακάμπτουν τον αγωγό EastMed και για προσπάθεια της Αιγύπτου να επιβάλει τετελεσμένα εις βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας σε περιοχή που έμεινε εκτός της Ελληνοαιγυπτιακής Συμφωνίας.
Ενδεικτικό της σοβαρότητας της κατάστασης είναι ότι μετά τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, που επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Σουκρί, χρειάσθηκε τηλεφωνική επικοινωνία και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον αιγύπτιο Πρόεδρο Αλ Σίσι το βράδυ της Τετάρτης.
Να θυμίσουμε πως τη Δευτέρα ο Έλληνας υπΕΞ μετέβη στην Αίγυπτο όπου είχε συνάντηση μετον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου Σάμεχ Σούκρι και τον ΓΓ του Αραβικού Συνδέσμου Αχμέντ Αμπούλ Γκέιτ, ενω στη συνέχεια επισκεφθηκε την Κύπρο.
Επιπλέον, από τη Λευκωσία υπήρξαν διαρροές στον Τύπο, με τις οποίες εκφράζονταν τουλάχιστον δυσαρέσκεια για τις πηγές των δημοσιευμάτων που έκαναν λόγο πρακτικά για παράκαμψη της Κύπρου, ώστε το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, αντί του αγωγού EastMed, να περάσει από αγωγό που θα ξεκινά από την ισραηλινή ΑΟΖ και θα φθάνει στην αιγυπτιακή ακτή. Κατόπιν θα ακολουθεί τη γραμμή της ακτής μέχρι σχεδόν τα σύνορα με τη Λιβύη και από εκεί με άλλον υποθαλάσσιο αγωγό θα μεταφέρεται στην Κρήτη, διασχίζοντας και την περιοχή την οποία έχουν οριοθετήσει Ελλάδα και Αίγυπτος.
Αν και σενάρια επί χάρτου όλα αυτά, έχουν προκαλέσει ανησυχία για το τι ακριβώς επιδιώκεται και τι στόχους πλέον θέτει η κάθε πλευρά.
Σύμφωνα με τα κυπριακά δημοσιεύματα, το Ισραήλ αποδίδει στην Ελλάδα αυτήν την πρόταση, ενώ η Ελλάδα την αποδίδει στον αιγύπτιο Πρόεδρο Αλ Σίσι…
Πάντως είναι γεγονός ότι η μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Αίγυπτο με υποθαλάσσιο αγωγό βάζει μεν τέλος στη φιλοδοξία της Τουρκίας για κατασκευή αγωγού που θα περνάει από το έδαφός της, όμως συγχρόνως αποδυναμώνει πλήρως το σχέδιο για τον EastMed, στον οποίο η Κύπρος και η Ελλάδα θα είχαν αποφασιστική εμπλοκή και συμμετοχή.
Ο πειρασμός για την Αίγυπτο και το Ισραήλ όσον αφορά την εξαγωγή του φυσικού αερίου σε υγροποιημένη μορφή από τα δύο υφιστάμενα εργοστάσια υγροποίησης στην Αίγυπτο μέσω πλοίων προς την οποιαδήποτε ξένη αγορά θα είναι μεγάλος, προκειμένου να μην εγκλωβιστούν σε ένα πολυδάπανο έργο νέου υποθαλάσσιου αγωγού που θα καταλήγει στην Κρήτη.
Έτσι, η Αθήνα και η Λευκωσία, η οποία μάλιστα βλέπει ότι μάλλον θα καθυστερήσει –αν φυσικά έρθει ποτέ η στιγμή αυτή– να αντλήσει δικό της φυσικό αέριο, κινδυνεύουν να μείνουν εκτός της πραγματικής ενεργειακής εξίσωσης της Ανατολικής Μεσογείου.
Όμως πολύ πιο ανησυχητικοί είναι οι χειρισμοί της Αιγύπτου στο θέμα των αδειών που εξήγγειλε η αιγυπτιακή κρατική εταιρεία πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς εκεί οι Αιγύπτιοι επιχειρούν μια σοβαρή παρασπονδία εις βάρος της Ελλάδας.
Μια κίνηση η οποία έδωσε την ευκαιρία στον κ. Τσαβούσογλου να πανηγυρίσει για την υποτιθέμενη αναγνώριση εκ μέρους της Αιγύπτου της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Αυτής δηλαδή που η Τουρκία αυθαίρετα θεωρεί τουρκική υφαλοκρηπίδα, αφού για να υπάρξει προϋπόθεση είναι η εξαφάνιση της επήρειας των ελληνικών νησιών σε θαλάσσιες ζώνες.
Οι Αιγύπτιοι αποδεικνύονται, δυστυχώς, αναξιόπιστοι συνομιλητές και αυτό βεβαίως δημιουργεί προβληματισμό για την ευθύνη που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση υπογράφοντας τη συμφωνία πέρυσι το καλοκαίρι, χωρίς να αναληφθούν συγκεκριμένες δεσμεύσεις και από το Κάιρο. Ενώ η Ελλάδα υποχρεώθηκε να σεβαστεί την απαίτησή τους και να συναφθεί μόνο μερική οριοθέτηση και επίσης αποδέχθηκε την απαίτηση να μετακινηθεί εις βάρος της Ελλάδας η μέση γραμμή, που δίνει την εντύπωση μειωμένης επήρειας ακόμη και της Ρόδου και της Κρήτης, έρχονται έξι μήνες μετά να στήσουν παγίδα στην Ελλάδα.
Διότι ο τρόπος που όρισαν το συγκεκριμένο οικόπεδο πρακτικά ανοίγει τον δρόμο στις ορέξεις της Τουρκίας.
Εάν τελικά η Αίγυπτος επιμείνει ότι το συγκεκριμένο οικόπεδο είναι εντός της αιγυπτιακής ΑΟΖ, τότε πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αποδέχεται τη μέση γραμμή που προτείνει η Τουρκία και συνεπώς η ελληνική υφαλοκρηπίδα στη Μεσόγειο περιορίζεται σχεδόν μόνο στη στενή λωρίδα που προβλέπει η Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου και όλη η υπόλοιπη περιοχή περιέρχεται στην Τουρκία.
Καθώς μάλιστα πιθανολογείται η ύπαρξη κοιτασμάτων σε αυτήν την περιοχή, είναι πολύ πιθανόν θα σπεύσουν να διεκδικήσουν τα οικόπεδα αυτά μεγάλες ξένες εταιρείες, με αποτέλεσμα το Κάιρο να κατοχυρώσει τα τετελεσμένα του. Και έτσι να μην έχει πια κανένα απολύτως ενδιαφέρον για οριοθέτηση ούτε περαιτέρω με την Ελλάδα ούτε με την Τουρκία.
Αλλά αυτή η κίνηση θα έχει σοβαρές συνέπειες για την Ελλάδα, καθώς μετά και την Ελληνοαιγυπτιακή Συμφωνία η αποδοχή της μονομερούς κατοχύρωσης δικαιωμάτων ερευνών από την Αίγυπτο σε περιοχή που πρακτικά θα περιερχόταν σε ελληνική υφαλοκρηπίδα εάν λαμβανόταν υπόψη η επήρεια του Καστελλόριζου αλλά και της Ρόδου προσφέρει ένα νομικό επιχείρημα στην Τουρκία…
Όλα αυτά βεβαίως συμβαίνουν σε μια ιδιαίτερη στιγμή, καθώς η Τουρκία παίζει το παιχνίδι των καθυστερήσεων σε ό,τι αφορά τις διερευνητικές επαφές, αφήνοντας να παρέλθει το διάστημα μέσα στο οποίο είχε προτείνει η Αθήνα να γίνει ο 62ος γύρος των διερευνητικών. Όμως επίσης έχει ξεκινήσει η προετοιμασία για την Πενταμερή για το Κυπριακό, όπου το εσωτερικό μέτωπο στην Κύπρο είναι ιδιαίτερα εξασθενημένο και τώρα φαίνεται ότι ανακύπτουν και κάποια σύννεφα μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας σε ό,τι αφορά τους χειρισμούς των ενεργειακών θεμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Συγχρόνως, η Αθήνα δείχνει να μην είναι προετοιμασμένη επαρκώς για την Πενταμερή, όπου για πρώτη φορά αναμένεται να μην υπάρξει δομημένος διάλογος βάσει των γνωστών παραμέτρων λύσης του Κυπριακού, αλλά να γίνει μια άτυπη διερευνητική διαβούλευση, όπως επιδιώκει ο κ. Γκουτιέρες, όπου εκεί θα πρέπει η κάθε πλευρά να είναι έτοιμη να απαντήσει σε κάθε ιδέα που θα μπαίνει στο τραπέζι και συγχρόνως να είναι η ίδια έτοιμη να υποβάλει δικές της προτάσεις.