Διαδήλωση στην Συμφερούπολη τo 2014 υπέρ της ΄Ενωσης με την Ρωσία
Από το Δεκέμβρη, το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Τουρκίας για την Ουκρανία, μέλος του ΝΑΤΟ, ανησυχεί όσους δεν επιθυμούν πλήρη πόλεμο στο Ντονμπάς και πιθανή επέκτασή του στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Πράγματι, η στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, η οποία προβλέπει μια κοινή παραγωγή για την Ουκρανία αυτών των μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, η οποία έδωσε τη νίκη στο Αζερμπαϊτζάν, και την παράδοση ενός πρώτου μέρους παραγγελίας, αφήνει πολλές απώλειες αμάχων στο Ντονμπάς να περιμένουν και τον κίνδυνο επέκτασης της σύγκρουσης. Επειδή εκεί εστιάζεται όλο το ενδιαφέρον των Ατλαντιστών: θα εμμείνει η Ρωσία να περιορίζεται στην κρυφή υποστήριξη και στις διπλωματικές δηλώσεις, και να χάνει πολιτικά τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς, ή θα υποδηλώσει ότι είναι έτοιμη να υπερασπιστεί το ρωσικό Ντονμπάς ενάντια σε αυτήν την επίθεση, σε τελική ανάλυση, του ΝΑΤΟ; Δεδομένου ότι οι ίδιοι οι σχεδιαστές της παγκοσμιοποίησης έχουν αλλάξει τη διεθνή ισορροπία μέσω της ανάπτυξης μιας πολιτικής μαζικής επιθετικότητας στις αδέσμευτες χώρες, το ζήτημα που εδώ και καιρό αποτρέπει τη Ρωσία από την ενσωμάτωση του Ντονμπάς θα μπορούσε να αναθεωρηθεί σε αυτό το νέο συγκρουσιακό πλαίσιο.
Τον Δεκέμβριο του 2020, η Τουρκία και η Ουκρανία κατέληξαν σε στρατιωτική συμφωνία σχετικά με την από κοινού παραγωγή μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών με μεταφορά τεχνολογίας. Και περιμένοντας να ξεκινήσει αυτή η παραγωγή, η Ουκρανία είπε ότι ήταν έτοιμη να αγοράσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2, τα ίδια ιπτάμενα που έκαναν τη διαφορά στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Σύμφωνα με κάποιους ειδικούς, οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν την Τουρκία να λάβει τη "σωστή απόφαση", αυτή της ενεργού συμμετοχής στην ουκρανική σύγκρουση, μετά από κυρώσεις που επιβλήθηκαν στις εταιρείες παραγωγής όπλων. Αυτό το λεπτό κίνητρο θα εξηγούσε σίγουρα την απίστευτα χαμηλή τιμή πώλησης. Τον Φεβρουάριο του 2021, οι πληροφορίες προήλθαν από την πώληση 6 μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στον ουκρανικό στρατό σε τιμή 16 φορές χαμηλότερη από εκείνη της αγοράς.
Η εντατικοποίηση της δραστηριότητας των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, παραβιάζοντας κατάφωρα τις συμφωνίες του Μινσκ, εγείρει επιτακτικά το ερώτημα της "τελικής" επανέναρξης της σύγκρουσης. Η Ρωσία, από την πλευρά της, καλεί τη Δύση να αποτρέψει την Ουκρανία από το να εμπλακεί σε πολεμική ανοησία, τονίζοντας παράλληλα ότι ο ουκρανικός στρατός υποστηρίζεται, οπλίζεται και εκπαιδεύεται από τους ίδιους Δυτικούς.
Καμία ένοπλη σύγκρουση δεν μπορεί να ελεγχθεί, υπερβαίνει πάντα τα όρια που είχαν αρχικά προβλεφθεί και έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Θέλουν πραγματικά οι Δυτικοί να πολεμήσουν για την Ουκρανία; Αυτό είναι πολύ αμφίβολο. Αλλά αν το αφήσουν να συμβεί, όπως γίνεται τώρα, μπορούν να εμπλακούν σε μια σύγκρουση που θα γονατίσει μιαν Ευρώπη, ήδη θλιβερό φάντασμα του εαυτού της.
Η κατάσταση εδώ είναι εξαιρετικά περίπλοκη (δείτε το κείμενό μας εδώ). Το Ντονμπάς δεν είναι το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σε περίπτωση στρατιωτικής αντιπαράθεσης, η Ρωσία δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει πίσω. Ασφαλώς ηθικά, όπως δηλώνει ο Κουριάγκιν, δεν τίθεται ζήτημα της επιλογής μεταξύ των νεοναζί του Κιέβου και των Ρώσων και ουκρανών του Ντονμπάς:"Κανείς στη Ρωσία δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να κάνει άλλη επιλογή, ακόμη και αν το ήθελε". Και η λεγόμενη φιλελεύθερη συντροφία, παρούσα στα όργανα της εξουσίας, θα την ήθελε έντονα, ελπίζοντας να εισέλθει τελικά στο δυτικό χορό, επαναλαμβάνοντας, για να κορέσει τις αδυναμίες της, την επιλογή (της κυβέρνησης Γέλτσιν) του 1991 και τα λάθη που την συνόδευαν.
Αλλά πάνω απ' όλα, η κατάσταση είναι περίπλοκη όσον αφορά τη διεθνή ασφάλεια, διότι η αιματηρή ανακατάληψη του Ντονμπάς από το ΝΑΤΟ υπό την τουρκική-ουκρανική σημαία θα έθετε, τουλάχιστον, υπό αμφισβήτηση τη σταθερότητα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Κατάσταση η οποία, στο τέλος ,θα εξυπηρετούσε την φαντασίωση των παγκοσμιοποιών.
Από την άλλη, η απειλή της ρωσικής επέμβασης, σε συνδυασμό με την ενσωμάτωση του Ντονμπάς στη Ρωσική Ομοσπονδία, θα μπορούσε να είναι το μόνο στοιχείο που μας κάνει να σκεφτούμε δύο φορές πριν εκτοξεύσουμε τα στρατεύματα. Επειδή υπάρχει διαφορά μεταξύ του πολέμου στο Ντονμπάς και της σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Αυτή η επιλογή της ΄Ενωσης είχε απορριφθεί εδώ και πολύ καιρό από τη Ρωσία για διάφορους λόγους. Πρώτον, το σενάριο της Κριμαίας ήταν μοναδικό και δεν απεικόνιζε ένα επεκτατικό όραμα. Δεύτερον, η Ρωσία δεν είχε την πρόθεση να αμφισβητήσει τη διεθνή σταθερότητα, όπως καταδεικνύεται από τις αδιάκοπες εκκλήσεις της για εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ, οι οποίες κατοχυρώνουν το Ντονμπάς στο πλαίσιο του ουκρανικού κράτους, τονίζοντας ότι διαφορετικά η Ουκρανία θα μπορούσε να χάσει μόνιμα το Ντονμπάς όπως έχασε την Κριμαία. Τέλος, επειδή ήλπιζε, μακροπρόθεσμα, να δει την επανένταξη της μετά-Μαϊντάν Ουκρανίας στο Ντονμπάς, δηλαδή να κατευνάσει την Ουκρανία, να την επιστρέψει στον εαυτό της.
Ωστόσο, η γεωπολιτική κατάσταση έχει αλλάξει. Η εντατικοποίηση της αντιπαράθεσης μεταξύ της ατλαντικής φατρίας και της Ρωσίας αλλάζει την κατάσταση από πολλές απόψεις. Εάν ούτως ή άλλως υιοθετηθούν οι αλλεπάλληλες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εάν σε κάθε περίπτωση η αντιρωσική ρητορική συνεχίσει να διογκώνεται, εάν σε κάθε περίπτωση οι Ατλαντιστές θέλουν να καταστήσουν τη Ρωσία τρομοκρατικό κράτος, κράτος παρία, γιατί να μην αντιδράσει; Οι ασύμμετρες αντιδράσεις είναι οι πιο αποτελεσματικές και η ενσωμάτωση του Ντονμπάς μπορεί να είναι
.μία από αυτές. Δεδομένου ότι σε κάθε περίπτωση, με ή χωρίς αυτήν, ο αγώνας εισέρχεται σε μια τελική φάση, θα βρεθεί πάντα ένας λόγος να πολεμούν την Ρωσία, όσον παραμένει ανυπότακτη και όσο η Ρωσία δεν απαρνηθεί τον εαυτό της δημόσια
Είτε οι παγκοσμιοποιοί δεν έχουν πλέον επιλογή, πρέπει να κερδίσουν ή να εξαφανιστούν, είτε δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους: το πραξικόπημα στο Μεϊντάν,(πλατεία του Κιέβου) αυτό το υπέρτατο λάθος, το οποίο οδήγησε στην ενσωμάτωση της Κριμαίας, την επιστροφή της Ρωσίας, χωρίς κόμπλεξ, στη διεθνή σκηνή, με τη Συρία ή τη Βενεζουέλα. Σε κάθε περίπτωση, η Ρωσία έχει τα χαρτιά στα χέρια της, πρέπει και αυτή να κάνει μια στρατηγική επιλογή, με όλες τις υπαρξιακές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
Ο Μπάιντεν Αναφέρει ότι οι ΗΠΑ "Ποτέ" δεν θα Δεχθούν την Προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία
Zero Hedge,27-2-29 Authored by Dave DeCamp μέσω AntiWar.com,
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν εξέδωσε δήλωση την Παρασκευή για τον εορτασμό τhς έβδομης επετείου από την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, όπου ανέφερε ότι οι ΗΠΑ "δεν πρόκειται ποτέ" να αποδεχτούν τη Ρωσική κυριαρχία στη χερσόνησο.
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να υποστηρίζουν την Ουκρανία και τους συμμάχους και εταίρους της σήμερα, όπως και από την αρχή αυτής της σύγκρουσης", δήλωσε ο Μπάιντεν. "Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αναγνωρίζουν και δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσουν τη φερόμενη προσάρτηση της χερσονήσου από τη Ρωσία, και θα σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας ενάντια στις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας".
Η δήλωση του Μπάιντεν έριξε επίσης στους Ρώσους την αποκλειστική ευθύνη για την αιματοχυσία στο Κίεβο κατά τη διάρκεια της κρίσης: «Θα συνεχίσουμε επίσης να τιμούμε το θάρρος και την ελπίδα της Επανάστασης της Αξιοπρέπειας, στην οποία ο ουκρανικός λαός αντιμετώπισε πυρά ελεύθερων σκοπευτών και εκτελεστές με εξοπλισμό ταραχών στο Μαϊντάν και απαίτησε μια νέα αρχή για τη χώρα του", πρόσθετε η ανακοίνωση. Παραλείφθηκε από τη δήλωση του Μπάιντεν ποιος ήταν ο λόγος για τη ρωσική προσάρτηση. Το 2014, οι ΗΠΑ ενορχήστρωσαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία.
Ο σε μεγάλο βαθμό εθνοτικός ρωσικός πληθυσμός της Κριμαίας απέρριψε τη νέα αντιρωσική κυβέρνηση στο Κίεβο, η οποία περιλάμβανε και νεοναζίστές στους κόλπους της. Οι δημοσκοπήσεις μετά την προσάρτηση δείχνουν ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Κριμαίας ήταν υπέρ της ένταξης στη Ρωσία.
Η οικογένεια Μπάιντεν επωφελήθηκε σε μεγάλο βαθμό από το πραξικόπημα. Λίγο μετά την αλλαγή της κυβέρνησης, ο γιος του Προέδρου Μπάιντεν, Χάντερ, προσγειώθηκε σε μια υψηλά πληρωμένη θέση στο διοικητικό συμβούλιο της Burisma, μιας ουκρανικής εταιρείας φυσικού αερίου.
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έχει τώρα επιλέξει την αρχιτέκτονα του πραξικοπήματος της Ουκρανίας για επιτελική θέση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η Βικτόρια Νούλαντ, σύζυγος του νεοσυντηρητικού Ρόμπερτ Κάγκαν, είναι η υποψήφια υφυπουργός Πολιτικών Υποθέσεων.
Βικτώρια Νούλαντ και Τζέφρι Πάϊατ στην πλατεία Μεϊντάν, διανέμουν σάντουιτς στους στρατοπεδευμένους εκεί κατά της τότε κυβέρνησης, στα γεγονότα του 2014.
Μια καταγραφή ενός τηλεφωνήματος της Nούλαντ και του τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία Τζέφρι Πάϊατ (σημερινού πρεσβευτή στην Ελλάδα) διέρρευσε και κυκλοφόρησε στο YouTube στις 4 Φεβρουαρίου 2014. Στην επικοινωνία, Nuland και Pyatt συζήτησαν ποιος πρέπει να αντικαταστήσει την κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού της Ουκρανίας Βίκτωρ Γιανούκοβιτς, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να διαφύγει στις 22 Φεβρουαρίου 2014.