Του Στρατή Μαζίδη
Για ποια ελευθερία μιλάμε όταν ακόμη και για αυτή την αγορά των όπλων που χρειαζόμαστε, αποφασίζουμε όχι με βάση το τι χρειαζόμαστε ούτε με ποια είναι η καλύτερη πρόταση αλλά το ποιων το χατίρι να μη χαλάσουμε.
Φτάσαμε σε ένα σημείο να μη λέμε καν εναντίον ποιων ξεσηκωθήκαμε ενώ πρόσφατα σε ορισμένες τάξεις της Γ' Γυμνασίου μοιράστηκε φυλλάδιο που μιλούσε για...ρατσισμό κατά των Τούρκων! Αυτοί μας απειλούν με πόλεμο, παραβιάζουν ασύστολα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και κυριαρχία κι εμείς στον κόσμο μας.
Μας ενέπνευσε, λένε, η Γαλλική κι Αμερικανική Επανάσταση κι όχι πχ ότι άρπαζαν τα παιδιά μας, τις περιουσίες μας ή μας καταδίωκαν για την πίστη μας. Ναι γιατί κάποτε είχαμε κι από αυτή και για αυτήν πρωτίστως ξεσηκωθήκαμε.
Ελευθερώθηκαν, λένε, οι Ελληνες. Ναι; Ποιοι; Της Μικρασίας; Του Πόντου; Της Κύπρου; Της Βορείου Ηπείρου; Όλης της Μακεδονίας; Της ανατολικής Ρωμυλίας; Όλης της Θράκης; Της Πόλης;
Κάπως έτσι οι νεοέλληνες κάναμε το εθνικό μας χρέος με αλλαγή των εικόνων του προφίλ, likes, δείπνα με μπισκότα ζυμωμένα σε μελάνι σουπιάς και πρωταγωνιστές ανθρώπους που αν είχαν τη δύναμη να σηκωθούν για ένα λεπτό οι αγωνιστές του '21 θα μας έπαιρναν στο κυνήγι για τις επιλογές μας.
Όταν δέχεσαι την ιστορία σου, την τιμάς και τη σέβεσαι, επιλέγεις άτομα άξια να τη συνεχίσουν, όχι να την τερματίσουν όπως συμβαίνει στις μέρες μας, ούτε κλαψουρίζεις σαν κακομοίρης ότι "τα έχουν αποφασίσει απέξω και τι να κάνουμε". Πολλά μπορούμε να κάνουμε. Θέλουμε όμως;