Δηλαδή ότι διαμορφώνονται στην πραγματικότητα οι διαδικασίες για τον διάλογο που θα ακολουθήσει και ότι δεν ανακοινώνεται τίποτε από τις συζητήσεις αυτές πριν συμφωνηθούν οι διαδικασίες αυτές.
Και όλοι ξέρουμε ότι οι διαδικασίες που θα συμφωνηθούν είναι κρίσιμες και θα είναι η βάση της επιτυχίας ή της αποτυχίας του διαλόγου που θα ακολουθήσει.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αλλά και ο κ. Δένδιας έχουν δεσμευθεί δημόσια ότι οι διερευνητικές είναι άτυπες συνομιλίες για την διαδικασία, δεν συζητιούνται τα ζητήματα επί της ουσίας και δεν λαμβάνονται αποφάσεις ούτε κρατιούνται πρακτικά ή μη μόνο πρόχειρες σημειώσεις για να θυμόμαστε τι ελέχθη.
Κατά παράβαση όλων αυτών των αρχών (που πάντα υπήρχαν), ο καθηγητής Ροζάκης αποκάλυψε ότι στις προηγούμενες διερευνητικές είχαν μπει στην ουσία της διαπραγμάτευσης, συζητώντας ακόμη και θέματα χωρικών υδάτων (προσέξτε- εξωθεσμικοί παράγοντες, συζητούσαν και διαπραγματεύονταν πολύ πέραν των διαδικασιών και πέραν του μόνο θέματος που αναγνωρίζαμε ως πρόβλημα προς συζήτηση, την υφαλοκρηπίδα).
Ακόμη χειρότερα βγήκε ο καθηγητής και αποκάλυψε τι συζητούσαν, ενώ βασική προϋπόθεση των διερευνητικών είναι να μην μιλήσει κανείς.
Όταν όμως αυτά τα κάνει κάποιος εξωθεσμικός, χωρίς ουσιαστικές και τυπικές δεσμεύσεις και ευθύνες, τότε κανείς δεν θα του πει γιατί δεν τήρησε την δέσμευση που είχε αναλάβει ότι δεν ανακοινώνεται τίποτε, ούτε γιατί αποκάλυψε αυτάρεσκα και μονομερώς τις δικές του προσωπικές επιτυχίες (λες και εκπροσωπεί τον εαυτό του)!
Σήμερα, ήδη από τον πρώτο κύκλο που έγινε δεν τηρήθηκαν τα συμφωνημένα, η Τουρκία εκπροσωπείται σε θεσμικό υψηλότατο επίπεδο με την ξαφνική απροειδοποίητη συμμετοχή του Καλίν, προσωπικού συμβούλου και εκπροσώπου του Ερντογάν, ενώ εμείς μετέχουμε με επικεφαλής εξωθεσμικό.
Όπως έχω αναλύσει επαρκώς, ναι μεν δεν χρειάζεται να ανεβάσουμε πολύ σε πολιτικό επίπεδο τις διερευνητικές, όσο όμως αυτές παραμένουν ως τέτοιες.
Γιατί εάν αρχίσει η συζήτηση να διευρύνεται, τότε είναι αναγκαία η τυπική και ουσιαστική θεσμική εκπροσώπηση, ώστε να υπάρχουν δεσμεύσεις, υποχρεώσεις και ευθύνες των εκπροσώπων μας έναντι της κυβέρνησης.
Και η καλή πίστη του εξωθεσμικού εκπροσώπου δεν φθάνει, όπως αποκαλύφθηκε με την περίπτωση Ροζάκη.
Πόσο μάλλον όταν έχουμε αξιολογότατους διπλωμάτες που να γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα, οι οποίοι μπορούν να εκπροσωπήσουν υπεύθυνα και επάξια την χώρα.
Η επικινδυνότητα της κατάστασης και η ανυπαρξία στρατηγικής από την πλευρά μας για τις διερευνητικές φαίνεται όχι μόνο από το ότι παθητικά αποδεχθήκαμε την παρουσία Καλίν (ξαφνική αλλαγή χωρίς να έχει συμφωνηθεί), αλλά και από το ότι οι Τούρκοι έκαναν ανακοίνωση μετά την πρώτη διερευνητική, και τώρα αλλάζουν όρους και μιλάνε ξεκάθαρα για διαβουλεύσεις για όλα τα θέματα που θεωρούν ότι υπάρχουν.
Και η θέση τους αυτή μένει αναπάντητη.
Τον χαρακτηρισμό δε αυτόν –διαβουλεύσεις/διάλογος- με έκπληξη άκουσα σήμερα να τον υιοθετούν και κάποια ΜΜΕ που αναγνωρίζουν και προβάλουν αυθαίρετα ότι υπάρχουν πολλά θέματα για να συζητήσουμε με την Τουρκία και ότι είναι λογικό να κάνουμε διάλογο γι’ αυτά, προσβάλλοντας άμεσα την κυβερνητική θέση ότι είναι άτυπες συναντήσεις για την διαδικασία και ότι τα μόνα ζητήματα προς συνεννόηση με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ (Δένδιας), οι θαλάσσιες ζώνες (πρωθυπουργός), που θα εκκινήσουν αμέσως μόλις συμφωνηθεί η άτυπη διαδικασία.
Δυστυχώς η διολίσθηση που φοβόμαστε ότι θα γίνει, έχει αρχίσει.
Το ερώτημα είναι εάν συμβαίνει από κακή εκτίμηση της καταστάσεως και έλλειψη στρατηγικής ή είναι μεθοδευμένο;